جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

بدون تردید تئوری «جهانی سازی» (globalisation) یکی از مجادله انگیزترین تئوریهای علوم اجتماعی در دهه 1990 بوده است. اگر چه تاثیرات ”جهانی سازی“ به ویژه با توجه به پیشرفتهای عظیم صنعتی و تاثیر آن بر گسترش ارتباطات امری قابل انکار نیست، ولی مسائلی از قبیل منشا مقصد و اشاعه فرآیند آن موضوعاتی نیستند که دانشمندان علوم اجتماعی در باره آنها توافق داشته باشند. برخی از نظریه پردازان (مانند گیدنز) ریشه های »جهانی سازی» را حتی در اعصار ما قبل انقلاب صنعتی جستجو کرده و معتقدند تنها چیزی که در قرن بیستم صورت گرفت تشدید آن بود. مضافا اینکه، روند «جهانی سازی«  یک فرآیند دیالکتیکی تلقی می شود که بر اساس آن وقایع محلی تحت تاثیر اتفاقاتی قرار می گیرند که کیلومترها با آنها فاصله دارند و بر عکس. از این دیدگاه، نقطه شروع «جهانی شدن زمان» به گسترش و نفوذ جشنهای بزرگ مسیحیان (مانند اعیاد کریسمس و پاک) باز می گردد. بر این اساس، »جهانی سازی« پدیده ای کاملا غربی است که در اوایل قرون وسطی پدیدار شده است.

مقاله حاضر درصدد است با ارائه یک دیدگاه نظری اهمیت لزوم تناسب میان ساختارهای اداری، سیاسی و فرهنگی  را به طور تئوریک نشان دهد. مبانی نظری این مقاله، محل تقاطع دو حوزه بسیار معروف جامعه شناسی ماکس وبر، یعنی جامعه شناسی فرهنگ و جامعه شناسی سیاسی اوست. بنابراین، با بیان ویژگیها و انواع ساختارهای سیاسی – اجتماعی و ارتباط تنگاتنگ آنها با ساختار اداری، نگارنده به بررسی ارتباط متقابل میان آن ساختارها و توسعه فرهنگی می پردازد.