جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در سال های اخیر، جامعه دانشگاهی ایران شاهد رشد و گسترش فزاینده پژوهش های نقد ادبی در کشور است. از یک سو، گسترش این پژوهش ها نویدبخش است؛ زیرا نشان از رونق و رواج نقد ادبی در کشور دارد و این رونق به بالندگی ادبیات کشورمان خواهد انجامید. سهم انجمن نقد ادبی و نشریه این انجمن در این رشد و پویایی درخور ستایش است. ولی از سوی دیگر، این رشد قارچ گونه مایه نگرانی است؛ زیرا نادانسته و ناآگاهانه کج فهمی هایی ایجاد، تکرار و تقویت می شود که موجب گمراهی پژوهشگران ادبی و علاقه مندان نوپا و ناآشناست. به تعبیری، «هنوز دستاوردهای معتبر نو در حوزه نظریه های ادبی به قدر کافی شناسانده نشده اند؛ خلاء ها در تحقیقات ادبی پر نشده است؛ کج راهه ها در میان جریان های فکری به نسل جوان نشان داده نشده است» (حداد عادل به نقل از انوشیروانی، 3:1389). وجود همین خلاء ها و کج راهه هاست که معرفی و نقد پژوهش های انجام شده را ضرورت می بخشد.