جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

فرهنگ یکی از مهم ترین، پیچیده ترین و پرابهام ترین پدیده های حیات اجتماعی انسان است. به منظور غلبه بر این پیچیدگی، مدیریت فرهنگ نیازمند نگاهی همه جانبه به لایه ها و ابعاد فرهنگ است. نماد به مثابه خارجی ترین لایه فرهنگ، به دلایل گوناگون معمولاً مورد توجه جدی مطالعات مدیریت فرهنگ ـ و به ویژه مطالعات اسلامی ـ قرار نمی گیرد. این مقاله با رویکردی «تحلیلی» و بررسی اسنادی آموزه های اسلامی و با تأکید بر کارکردهای گوناگون نماد، درصدد تبیین جایگاه مهم نماد در فرهنگ اسلامی است. با مطالعه متون دینی متوجه می شویم برخلاف تصور اولیه، نمادهای اسلامی در میان آموزه ها کثرتی فراگیر دارند. در آموزه های دینی بر التزام به نمادها دستور اکید داده شده و تعظیم نماد نشانه تقوا برشمرده شده است. با بهره گیری از این آموزه ها، التزام به نماد می تواند به مثابه یک ملاک مرزبندی بین خودی و غیرخودی قلمداد گردد. یکی از علل این موضوع کارکردهای متنوع نماد (مانند مشخص نمودن هدف، دسته بندی، بهبود درک و همبستگی) است.

سیستم اجتماعی کاملاً تحت تأثیر پیچیدگی‏های ناشی از ماهیت خود قرار دارد. این سیستم ویژگی‌های سیستم‌های سطوح پایین‌تر خود را به ارث می‌برد؛ ولی ویژگی‌هایی نیز دارد که آن را از سطوح پایین‌تر خود متمایز می‌کند. سؤال اینجاست که این ویژگی‌های یکسان و متمایزکننده چه هستند و چگونه روش‌شناسی‌های مختلفِ توسعه داده شده تا به امروز به این ویژگی‌ها پاسخ گفته‌اند. این مقاله با هدف ارائه تعریفی از سیستم‌های اجتماعی، بررسی ویژگی‌های آن،‌ و ارائه چارچوبی برای کمک به انتخاب رویکرد مناسب جهت تحلیل سیستم‏های اجتماعی با توجه به ویژگی‌های وضعیت سیستم مورد بررسی توسعه داده شده است. این تحقیق از یک استراتژی کیفی جهت رسیدن به اهداف خود بهره می‌گیرد. روش‌شناسی این مقاله مرور یکپارچه[1] است. در اینجا محتوای مقالات مختلفی بررسی و مبتنی بر آنها ابتدا تعریفی از سیستم اجتماعی و ویژگی‌های آن، ارائه می‌شود. سپس، چارچوبی برای انتخاب روش‌شناسی مناسب مطالعه یک سیستم اجتماعی مبتنی بر ویژگی‌های آن ارائه شده است. پژوهشگران می‌توانند با استفاده از نتایج این مقاله نسبت به انتخاب روش‌شناسی مناسب با توجه به ماهیت وضعیت مسئله‌زا اقدام کنند.

صاحب نظران براى تکامل شناخت و مدیریت منابع انسانى سازمان، سه رخداد برجسته را در سیر تاریخ تحول دانش مدیریت ضرورى دانسته اند: نهضت روابط انسانى; جنبش مدیریت کیفیت جامع و رهیافت اقتضایى به مدیریت. این سه رخداد برجسته حاکى از آن است که هر چه شناخت نسبت به انسان بیشتر شود، سبک مدیریت نیز تغییر مى کند. بررسى سیر تحول دانش مدیریت در جهان نیز نشان مى دهد که پیشرفت در ابعاد گوناگون آن، نزدیک شدن به ارزش هاى معنوى را به همراه داشته است. با عنایت به این واقعیت، تحلیل و تبیین حوزه هاى تأثیر آموزه هاى دینى بر وظایف مدیریت، براى تدوین نظام مدیریت اسلامى راه گشا خواهد بود. در این مقاله نظریه هاى علم مدیریت در زمینه هاى نگرش مدیر نسبت به انسان، سبک مدیریت، اعتدال مدیریت، انگیزش، خلاقیت و نوآورى، تصمیم گیرى و حل مسأله، رویارویى با عدم اطمینان، ارتباطات، شنود مؤثر و اصالت عمل، با آموزه هاى دین مبین اسلام مقایسه شده است.

تحقیق حاضر با عنوان«بررسی وتبیین جایگاه توکل در فرایند تصمیم گیری مدیران از دیدگاه قرآن و نهج البلاغه در عرصه عمل» به دنبال تعیین نقش توکل در تصمیم گیری بر اساس مبانی اسلامی و همچنین در فرایند عملی تصمیم گیری مدیران می باشد. تصمیم گیری یکی از اساسی ترین و ظایف مدیر می باشد. برای گرفتن بهترین تصمیم، تصمیم گیرنده به اطلاعات نیاز دارد. یکی از راههای جمع آوری اطلاعات خصوصاً در شرایط عدم اطمینان، بهره گیری از مساعدت های فرا طبیعی نظیر شهود و امدادهای غیبی می باشد که نسبت به این بعد از فرایند تصمیم گیری شناخت کمی حاصل شده است. این رساله از پنج فصل تشکیل شده است ک فصل اول؛ کلیات، فصل دوم؛مبانی نظری و ادبیات تحقیق، فصل سوم؛ روش تحقیق، فصل چهارم؛ یافته ها و تجزیه و تحلیل آنها و فصل پنجم؛ به نتایج تحقیقات و پیشنهادها اشاره دارد. نتایج حاصل نشان داد، از دیدگاه قرآن و نهج البلاغه، نتنها باید در تمامی مراحل فرایند تصمیم گیری توکل کرد بلکه میزان توکل در مرحله اجرا باید به حد اعلای خود برسد و در عرصه عمل اگر چه مدیران در تمامی مراحل توکل می کنند ولی در مرحله اجرا بیشترین میزان توکل را ندارد. منابع مورد استفاده در تحقیق شامل موارد ذیل می باشد: - تصمیم گیری در مدیریت اسلامی(عبدالله جاسبی) - نهج الفصاحه(ترجمه ابوالقاسم پاینده) - معراج السعادت(احمد نراقی) - تفسیر نمونه(مکارم شیرازی) و .. .

پژوهشی است درباره مفهوم تعارض و شیوه های اداره آن از دیدگاه آیات قرآن. نگارنده، تعارض را در دو حوزه مطرح نموده: اختلاف نظر (حوزه اندیشه)، تعارض رفتاری (حوزه عمل) و آنگاه با بررسی آیات قرآن، اظهار نموده که قرآن کریم، اختلاف نظر را به طور مشروط امری سودمند می داند با این شرایط: 1. اختلاف نظر در غیر اصول و مبانی دین باشد; 2. به مرحله رفتار منجر نگردد; 3. موجب پویایی نظرات و اندیشه شود. ولی تعارض رفتاری را در جامعه، امری مخرّب معرفی می کند و لذا در برخورد با تعارضات عملی از شیوه های متفاوتی در قالب دو استراتژی پیشگیرانه و حل و رفع آن استفاده نموده است