جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

تربیت دینی به‌عنوان اهرمی درونی، نقش حساس و کلیدی در سعادت فردی و اجتماعی انسان دارد که باید بر شیوه‎ای صحیح و علمی بنیان گذاشته ‎شود. عدم توجه به آموزه‎ها و شاخص‎های صحیح تربیت دینی در نظام آموزشی کشور، آسیب‎هایی از جمله شخصی‎انگاری مقوله دین، انکار نقش زیربنایی آن در زندگی، فروکاهی نقش دین در نظام آموزشی و هم ردیف دانستن آن با سایر ابعاد تربیت را به دنبال دارد. هدف: هدف پژوهش حاضر، تبیین ماهیت و ویژگی‎های عناصر برنامه درسی تربیت دینی براساس آموزه‎های سوره یوسف است. روش: پژوهش با رویکرد کیفی و با استفاده از روش تحلیل‎محتوای کیفی انجام شد. با توجه به هدف اصلی پژوهش، تفسیر تسنیم آیت‎الله جوادی‎آملی (1401، جلد چهل و چهل‎و‎یکم) و کتاب یوسف قرآن (1394)، به‌عنوان جامعه تحقیق مورد مطالعه قرار گرفت. یافته‌ها: براساس نتایج پژوهش، تعداد 148 مؤلفه‎ در قالب عناصر ده‎گانه برنامه درسی استخراج شد که عبارتنداز: منطق برنامه درسی (21 شاخص)، اهداف (18شاخص)، محتوا (17 شاخص)، روش‎های یاددهی− یادگیری(17 شاخص)، نقش تسهیل‎گر (42 شاخص)، مواد و منابع یادگیری (7 شاخص)، زمان (6 شاخص)، فضا (6 شاخص)، گروه‎بندی (4 شاخص)، ارزشیابی (10 شاخص). همچنین یافته‎ها بیانگر آن است که سوره یوسفj حاوی شاخص‎های جامع عناصر برنامه درسی تربیت دینی است که کم‎توجهی به شاخص‎های مذکور، موجب یک ‎جانبه‎نگری و عدم دست‎یابی به هدف غایی تربیت دینی یعنی حیات طیبه می‎شود. براساس ویژگی‎های استخراج شده، می‎توان زمینۀ تحول برنامه درسی تربیت دینی را فراهم ساخت و میزان جذابیت و کارآمدی برنامۀ درسی و میزان رضایت مخاطبان را افزایش داد.

رسانه­های مسلط دنیا به بهانه برقراری «نظم نوین جهانی» و «نظام تک قطبی» به ابزاری در دست استکبار و صهیونیزم بین‌الملل تبدیل شده­اند تا فرهنگ سکولار و نفی ارزش­های اخلاقی و دینی را ترویج کنند، بدین جهت بر صاحبان متعهد عرصۀ رسانه است که تمام همت خود را در جهت قرار دادن مخاطبان خویش در مسیر جهان‌بینی توحیدی و حکومت عدالت‌محور مهدوی مصروف دارند. و در این میان نقش «شعر» به عنوان رسانه­ای پرمخاطب و اثرگذار، نقشی محوری است. این پژوهش سعی دارد با بررسی شعر معاصر عرب در موضوع انتظار؛ چگونگی کارکرد رسانه­ای شعر و تأثیر آن را در محقق شدن این آرمان الهی بیان کند. شیوه پژوهش توصیفی و تحلیل اطلاعات، کیفی می­باشد. یافته­ها نشان می­دهد شعر انتظار می‌تواند تحرک‌بخش و تعهد­آور باشد و زمینه هوشیاری فکری و معرفتی مخاطبان را برای مبارزه با ظلم و استکبار؛ و کمک به شکل­گیری حکومت جهانی حضرت مهدی4 فراهم آورد.

باور به ظهور منجی موعود، یکی از کهن­ترین اندیشه­های بشر بوده که در ادبیّات مجال بروز و ظهور یافته است و از آن­جا که ادبیّات سرچشمه و آبشخور بینش­های دینی، عرفانی و فلسفی هر ملّتی است، از آن برای واکاوی مضامین فکری و باورهای یک­قوم می­توان بهره برد. شاعران انقلاب اسلامی نیز مقولۀ انتظار موعود را در کانون توجّه خود قرار داده و ادبیّات مهدویت در آثارشان نقشی به‌سزا دارد. هدف اصلی این­پژوهش بررسی مضمون انتظار و وظایف منتظران در زمان غیبت، در اشعار شاعران انقلابی است. از این ­رو بینش و دیدگاه این­ شاعران متعّهد دربارۀ این ­مقوله تبیین گردید. نکتۀ در خور توجه این است که این­شاعران به اقتضاء جهان­بینی شیعی خود، با استفاده از خلاّقیّت­های ادبی خویش، به دفاع از عقاید شیعه پرداخته­اند و از افکار و آراء آنان، به عنوان نمایندۀ مکتب موعودگرایانه، می­توان برای واکاوی افکار یک­ ملّت بهره برد.