جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

اعتقاد به سایر پیامبران الهی به مانند اعتقاد به پیامبر اسلام(ص) از اصول دین اسلام می باشد. عُزیر(ع) یکی پیامبرانی است که در قران کریم از او نام برده شده و مفسران در باره او بحث کرده اند. نام این شخصیت در عهدین عزرا است. از دیدگاه عهدین او از کسانی است که بعد از حمله بخت النصر به بیت المقدس و نابودی تورات، این کتاب را دوباره نوشت و اعتقادات یهود را زنده کرد؛ تا جایی که برخی یهودیان او را پسر خدا نامیدند. هرچند قرآن کریم و عهدین تصریح به پیامبری او نکرده اند، اما از دیدگاه مفسران شیعه و سنی او از پیامبران الهی و از مروجان شریعت حضرت موسی(ع) بوده است. از دیدگاه قرآن و عهدین او شخصیت صالح و تأثیر گذار بوده است. تا جایی که پیامبر اسلام(ص) و بعضی از امامان شیعه روایاتی را از او نقل کرده اند. برخی کتابهای تاریخی زردشت را از شاگردان طرد شده عُزیر(ع) معرفی می کنند و او را از حمایت کننده گان اجداد پیامبر اسلام(ص) محسوب می دارند. در قران کریم، او مصداقی از معجزات الهی معرفی می شود که به مدت صد سال از دنیا رفته و دوباره زنده شده است تا دلیلی بر وجود معاد و رجعت انسانها باشد. اما در عهدین به این مردن و زنده شدن او اشاره ای نشده است. همچنین قران کریم یهودیان را به خاطر فرزند خدا دانستن عزیر(ع)، به شدت نکوهش می کند. در دیدگاه یهودیان امروزی و عهدین اشاره ای به فرزند خدا خواندن عزیر(ع) توسط یهودیان وجود ندارد. بنا بر این محتمل است که گروهی از یهودیان در صدر اسلام او را فرزند خدا دانسته اند، که قرآن با این اعتقاد مبارزه کرده است. برخی از روایات اهل سنت در باره حضرت عزیر(ع) با دیدگاه عهدین تطابق دارد، که می توان گفت که این موارد از اسرائیلیات است. پیشنهاد می شود بر ای شناخت بیشتر این شخصبت، در تحقیقات آینده، منابعی که دین پژوهان مسیحی و یهودی در باره این شخصیت نوشته اند شناسایی شود و مقایسه ای بین دیدگاه دانشمندان مسیحی و یهودی با یافته های این تحقیق صورت گیرد.