جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: در این اثر محرک فلسفه سیاسی، فیلسوف تحسین شده G. A. Cohen تلاش می کند تا این تز برابری طلبانه را نجات دهد که در جامعه ای که عدالت توزیعی حاکم است، چشم اندازهای مادی مردم تقریباً برابر است. کوهن با استدلال علیه نسخه رالزی از جامعه عادلانه نشان می دهد که عدالت توزیعی نابرابری عمیق را تحمل نمی کند. کوهن در جریان ارائه نقدی عمیق و پیچیده از نظریه عدالت رالز نشان می‌دهد که پرسش‌های مربوط به عدالت توزیعی نه تنها برای دولت، بلکه برای مردم در زندگی روزمره آنها نیز مطرح می‌شود. قوانین درست برای مقیاس کلان نهادها و سیاست‌های عمومی نیز با تعدیل‌های مناسب در سطح خرد تصمیم‌گیری فردی اعمال می‌شود. کوهن همچنین ساخت‌گرایی رالز را متهم می‌کند که به طور سیستماتیک مفهوم عدالت را با مفاهیم دیگر ترکیب می‌کند. در معماری رالزی، عدالت نه از سایر ارزش ها و نه از قواعد بهینه تنظیم اجتماعی متمایز نمی شود. از بین بردن این اختلاط ها عدالت را به برابری نزدیک می کند.

دغدغۀ عدالت آنقدر همه جا و همیشه مطرح بوده است که برخی از انسان‌شناسان آن را یکی از معدود مسائلی می‌دانند که بعدی ذاتی از انسانیت به حساب می‌آید. اما سرنوشت مسئلۀ عدالت در تاریخ طولانی و پرفراز و نشیب لیبرالیسم موضوعی است بسیار مناقشه‌برانگیز که در قرن گذشته، هیچگاه از معرکۀ آراء بیرون نرفته است. کسی مثل فردریش هایک معتقد است عدالت سرابی گمراه‌کننده است، و اندیشمندی مثل جان راولز مهم‌ترین قدم برای بازسازی لیبرالسم را توجه جدی به عدالت می‌داند (با این حال، هر دوی آنها به عنوان نمایندگان سرشناس لیبرالیسم در دوران ما شناخته می‌شوند. گذشته از این، موشکافی دربارۀ فهم لیبرالیسم از مسئلۀ عدالت به دایرۀ نوشته‌های متفکرانی که در مجموع، خود را لیبرال می‌دانند محدود نمی‌شود. جامعه‌گرایان، چپ‌گرایان و دیگر گروه‌ها نیز به نوبۀ خود دربارۀ این مسئله تحقیق کرده‌اند. این مجموعه مقالات کوشیده است تا پاره‌ای از مهم‌ترین مقالات را انتخاب کند که مستقیم یا غیرمستقیم به مسئلۀ عدالت در لیبرالیسم پرداخته‌اند و با ترجمۀ آنها، به روشن شدن زوایایی از آراء متفکران معاصر در این باره کمک کند.