جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

محمدعلی خرمی: صلح امام حسن علیه السلام یکی از بحث برانگیزترین وقایع تاریخ اسلام است؛ به ویژه اینکه این صلح پیش از واقعاً عاشورا و نبرد خونین فرزند دیگر علی بن ابی طالب علیه السلام با فرزند معاویه و جانشین او رخ می‌دهد. عده‌ای از اهل سنت این دو رویکرد متفاوت از دو فرزند امام علی علیه السلام را به ویژگی‌های شخصیتی آنان گره می‌زنند اما شیعه معتقد است اگر امام حسین علیه السلام هم به جای امام حسن علیه السلام بود دقیقاً همان اقدام را انجام می‌داد و بالعکس. اما چرا امام حسن علیه السلام صلح را پذیرفت و چه شد که او با معاویه صلح کرد؟ همزمان با ۲۶ ربیع، سال روز صلح امام حسن علیه السلام با معاویه با «رضا احمدی» کارشناس تاریخ و از دانش آموختگان حوزه و دانشگاه به گفت‌وگو نشستیم. این استاد دانشگاه مفید قم معتقد است باید صلح امام حسن را بر اساس مکتب «نهادگرایی» تحلیل کرد.

در دوره معاصر، برخی دیدگاه های مرحوم علامه طباطبایی به جهت نوآوری ها و اتقان علمی آن، مورد توجه دین پژوهان قرار گرفته است. نویسنده در نوشته حاضر کوشیده است، دیدگاه علامه طباطبایی در تفسیر گرانسنگ المیزان، در خصوص منشأ، کارکرد و اوصاف دین حق، را تبیین نموده و مورد نقد و بررسی قرار دهد. علامه طباطبایی در خصوص مسئله کارکرد دین، دیدگاهی نو ارائه فرموده اند. ایشان، هر چند، منشأ دین را کاملاً الهی و وحیانی قلمداد نموده اند، ذیل تفسیر برخی از آیات قرآن کریم، معتقد اند احکام الهی، منطبق بر نیاز بشر و در جهت رفع آن نازل شده است. علامه طباطبایی، در تفسیر المیزان، رفع اختلاف و نزاع میان آدمیان و سامان دادن به روابط آنها را یکی از مهم ترین کارکردهای دین معرفی کرده است.