جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

موضوع این تحقیق « محبت از دیدگاه قرآن و روایات » می باشد . هدف از این پژوهش شناخت موضع قرآن کریم و معصومین ( علیهم السلام) در قبال مساله ی « محبت » می باشد . این تحقیق از سه بخش با نام های « شناخت محبت » ، « رابطه ی محبت میان خدای متعال و انسان و بالعکس و نیز میان انسان ها با یکدیگر » و « اشکال انحرافی محبت » و نیز از یک ضمیمه جهت پاسخ گویی به شبهات تشکیل شده است که به اختصار مروری می کنیم بر مطالب این بخش ها : محبت در لغت به معنای « دوست داشتن » است و به لحاظ منطقی قابل تعریف اصطلاحی نمی باشد ؛ زیرا محبت از سنخ وجود است و همانند وجود ، غیر قابل تعریف . اصل محبت ، مساله ای است که از اختیار بشر خارج است . معنای محبت خدا به انسان ، رضایت او از انسان و رفع حجاب از دل او می باشد و تنها کسانی محبوب خدایند که در محبت خود به خدای تعالی صادق باشند . دلیل این که برخی انسان ها نظیر معصومین علیهم السلام به خدای تعالی محبت می ورزند این است که آن ها به این معرفت دست یافته اند که کمال و جمال مطلق ، تنها از آن خداست . محبت به حق تعالی در دین اسلام از اهمیت بسیاری برخوردار است و برای محبت نشانه هایی چون شوق دیدار ، ذکر ، زهد و . . . ذکر نموده اند . آخرین مرتبه ی محبت انسان به خداوند ، حالتی است که از آن به « فناء » تعبیر می شود . اسلام ، دوست داشتن مخلوقات را در چهارچوب « حب فی الله » برای انسان مجاز می داند . یکی از اشکال انحرافی محبت ، حب دنیا می باشد و منظور از آن ، وابستگی به امور دنیوی است . شکل دیگر انحراف در محبت این است که انسان گمان کند که خدا را دوست دارد اما در عمل به شریعت پای بند نباشد . از محل مطالب این تحقیق می توان این نتیجه را گرفت که از دیدگاه قرآن و روایات ، محبت به خداوند و به مخلوقات او دارای نقش بنیادینی در سلوک دینی مسلمانان است . آن چه در اسلام با تعابیر تزکیه ، سیر و سلوک و رشد بیان دشده است ، در واقع همان حرکت در مراتب خلوص محبت به حق تعالی و خاص نمودن قلب از ما سوی الله می باشد ، تا به آن جا که فرد به مرتبه ی فناء فی الله که از آخرین مراتب قرب به حق تعالی می باشد برسد .