جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

امانت به معنی آنچه به ودیعه به غیر و دیگری می سپارند و سپس آن را به صورت اولیه به سپارنده تحویل می دهند می باشد. در ابتدا به آسمان و زمین و کوهها عرضه شد تا عظمت امانت و مقام انسان آشکار شود. با بررسی کتب تفسیری به معانی مختلفی از دید مفسران دست یافته ایم که مواردی ذکر می شود. در برخی به عنوان عقل، اختیار و آزادی اراده، اعضاء پیکر انسان، لااله الا الله، معرفت الله، واجبات و تکالیف الهی و ولایت الهیه و رسیدن به اوج کمال و عبودیت و بندگی که از طریق شناخت و معرفت نسبت به حقایق دین و انجام اعمال نیک حاصل می شود که حاصل این نظرات همان ولایت الهی است که ولایت ائمه ( ع) هم در راستای آن قرار دارد و طی مسیر صحیح با شناخت کامل و رسیدن به اوج کمال ، هدف و مقصد نهایی است که جایگاه اصلی انسان است. در احادیث اهل البیت ( ع) و روایات رسیده، امانت الهی به معنی ولایت و امامت آورده شده که انسان باید آن را پذیرفته ولی طالب آن نباشد بلکه در راستای آن به دنبال ائمه ( ع) بوده و سعی نماید پا در جای پای آنها بگذارد تا به دور از هرآسیب و لغزشی به مقصد دست یابد و حق امانت الهی را به خوبی ادا نماید. خداوند با آفرینش خاص و منحصر به فردش موجودی مختار و کمال جو را خلق نمود و از ارواح خود در او دمید تا خلیفه ی او در زمین و حامل امانت الهی باشد. انسان که جلوه ای از ذات الهی است با پذیرش امانت، عظمت و بزرگی خلقتش مشخص گردید. پس باید صفات و اسماء الهی در او تجلی یابد. انسان با وجود قابلیتها و استعدادهای خاص و بی نظیرش می تواند در مسیری راه بپیماید که از طریق شناخت و معرفت به حقایق دین و انجام اعمال صالح به ولایت الهی و اوج کمال و عبودیت و بندگی دست یابد، جایی که فرشته راه ندارد. کلیدواژه: امانت- امانتداری- ودیعه- ولایت- امامت