جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

روش هرمنوتیک منحصر به فرد گادامر تأثیری ماندگار بر مطالعات هگل خواهد داشت. دیالکتیک هگل گادامر (1976) مطالعه ای مختصر درباره استدلال های کلیدی فلسفی هگل است. چرا آن را بخوانید؟ درک فلسفه دانشگاهی معاصر اروپا مستلزم شروع با شاهکار هگل در سال 1807، پدیدارشناسی روح («Geistes») است که اغلب به عنوان پدیدارشناسی ذهن ترجمه می شود. و نفوذ در کار هگل بدون داشتن یک اثر «همراه» برای کمک به باز کردن بحث متراکم هگلی بسیار دشوار است. گوهر کوچک گادامر چنین اثر همراهی است. در پنج مقاله آکادمیک، گادامر مستقیما به قلب جهان هگل می رود و بر پیوندهای عمیق هگل با استادان یونان باستان، از طریق هزاره های نوافلاطونی، به درون و فراتر از انقلاب «سوبژکتیویته» دکارتی، و سرانجام بر کشف هگل تأکید می کند.

روش هرمنوتیک منحصر به فرد گادامر تأثیری ماندگار بر مطالعات هگل خواهد داشت. دیالکتیک هگل گادامر (1976) مطالعه ای مختصر درباره استدلال های کلیدی فلسفی هگل است. چرا آن را بخوانید؟ درک فلسفه دانشگاهی معاصر اروپا مستلزم شروع با شاهکار هگل در سال 1807، پدیدارشناسی روح («Geistes») است که اغلب به عنوان پدیدارشناسی ذهن ترجمه می شود. و نفوذ در کار هگل بدون داشتن یک اثر «همراه» برای کمک به باز کردن بحث متراکم هگلی بسیار دشوار است. گوهر کوچک گادامر چنین اثر همراهی است. در پنج مقاله آکادمیک، گادامر مستقیما به قلب جهان هگل می رود و بر پیوندهای عمیق هگل با استادان یونان باستان، از طریق هزاره های نوافلاطونی، به درون و فراتر از انقلاب «سوبژکتیویته» دکارتی، و سرانجام بر کشف هگل تأکید می کند.

اهميت بحث هرمنوتيك و تفسير در فلسفه «گادامر» و نقش محوري تفسير به طور خاص بحث تفسير ريشه‌اي در فلسفه «ديويدسن» موجب پيدايش انگيزش مقايسه بين آراي اين دو فيلسوف درخصوص تفسير شده است. اين كتاب دربردارنده سه مقاله به هم مرتبط درباره گادامر و ديويدسن است. مقاله نخست از ديويدسن درباره «محاوره ي فيلبوس» افلاطون و مقايسه آراي خود و گادامر است. مقاله دوم از «ديويد كوزنس هوي» ضمن مقايسه آراي اين دو فيلسوف، وجه مشترك اصلي آن دو را در اتخاذ رويكردي ضد دكارتي دانسته است و مقاله سوم، اثر «رابرت دستال» است كه در آن به بيان شباهت‌ها و تفاوت‌هاي فلسفه دو فيلسوف بر اساس جوابيه‌هاي گادامر به مقالات پيشين پرداخته مي‌شود.

با بروز تحولاتی در هنر مدرن، همچون ظهور فرم‌های انتزاعی در نقاشی یا رواج موسیقی آتونال، نظریۀ گسست کامل هنر مدرن از هنر سنتی مغرب‌زمین بر سر زبان‌ها افتاد و محملی شد برای طرح مباحثی نظیر «تعلق‌داشتن هنر به گذشته» و چه‌بسا افراطی‌تر از آن «پایان یا مرگ هنر». در چنین فضای فکری ای، هانس گئورگ گادامر، فیلسوف برجستۀ آلمانی، در این جستار عمیق، که از مهم‌ترین نوشته‌های او در باب هنر است، با محور قراردادن ایدۀ «مشروعیت هنر مدرن» استدلال می کند که میان هنر گذشته و هنر مدرن پیوستگی هستی‌شناسانۀ عمیقی وجود دارد. او در تأیید دیدگاهش به تحلیل مبانی انسان‌شناختی تجربۀ هنری و زیبایی شناختی، یعنی «بازی،‌ نماد و عید»، می‌پردازد و به این ترتیب راه را برای تعریف جامع‌تری از مفهوم هنر هموار ‌می سازد. به باور گادامر، حفظ آنچه تنها به‌صورت گذرا وجود دارد، و تبدیل آن به نوعی دیرند، رسالت هنر امروز، هنر دیروز و هنر همۀ زمان‌هاست. ما در مقام مخاطب هنر باید بیاموزیم که به اثر هنری درست بنگریم، به آن گوش فرادهیم، آن را رمزگشایی کنیم و بخوانیم. تنها در این صورت است که اثر هنری، خواه سنتی باشد خواه مدرن، با ما سخن می‌گوید و از ما می‌خواهد که در آن درنگ کنیم.

با بروز تحولاتی در هنر مدرن، همچون ظهور فرم‌های انتزاعی در نقاشی یا رواج موسیقی آتونال، نظریۀ گسست کامل هنر مدرن از هنر سنتی مغرب‌زمین بر سر زبان‌ها افتاد و محملی شد برای طرح مباحثی نظیر «تعلق‌داشتن هنر به گذشته» و چه‌بسا افراطی‌تر از آن «پایان یا مرگ هنر». در چنین فضای فکری ای، هانس گئورگ گادامر، فیلسوف برجستۀ آلمانی، در این جستار عمیق، که از مهم‌ترین نوشته‌های او در باب هنر است، با محور قراردادن ایدۀ «مشروعیت هنر مدرن» استدلال می کند که میان هنر گذشته و هنر مدرن پیوستگی هستی‌شناسانۀ عمیقی وجود دارد. او در تأیید دیدگاهش به تحلیل مبانی انسان‌شناختی تجربۀ هنری و زیبایی شناختی، یعنی «بازی،‌ نماد و عید»، می‌پردازد و به این ترتیب راه را برای تعریف جامع‌تری از مفهوم هنر هموار ‌می سازد. به باور گادامر، حفظ آنچه تنها به‌صورت گذرا وجود دارد، و تبدیل آن به نوعی دیرند، رسالت هنر امروز، هنر دیروز و هنر همۀ زمان‌هاست. ما در مقام مخاطب هنر باید بیاموزیم که به اثر هنری درست بنگریم، به آن گوش فرادهیم، آن را رمزگشایی کنیم و بخوانیم. تنها در این صورت است که اثر هنری، خواه سنتی باشد خواه مدرن، با ما سخن می‌گوید و از ما می‌خواهد که در آن درنگ کنیم.

ترجمه ماشینی : ریچارد کرونر: در افتتاحیه روزهای هگل هایدلبرگ دیتر هنریش: آغاز و روش منطق کارل هاینز فولکمن-شلاک: بیگانگی ایده از طبیعت یاکوب فلیشمن: منطق عینی و ذهنی در هگل ورنر فلاخ: روش دیالکتیکی هگل گوتارد گونتر: مشکل رسمی کردن منطق استعلایی-دیالکتیکی. با توجه خاص به منطق هگل پل لورنزن: مشکل رسمی کردن منطق هگلی. مکاتبه با سخنرانی G. Günther یان ون در مولن: مفهوم و واقعیت J. N. Findlay: هگل رئالیست کارل اتو آپل: بازتاب و تمرین مادی. درباره توجیه معرفت شناختی-انسان شناختی دیالکتیک بین هگل و مارکس ارنست بلوخ: هگل و تاریخ برنهارد لیکبرینک: آزادی و ضرورت در فلسفه هگل کارل لویت: الغای دین مسیحیت توسط هگل کارل گونتر شوایتزر: مبانی تفکر هگلی گونتر رورموزر: پیش نیازهای الهیاتی دکترین دولت هگل هرمان لوبه: در مورد دیالکتیک وجدان از نظر هگل لیویو سیچیرولو: هگل و جهان یونانی. زندگی پس از دوران باستان و ظهور "فلسفه تاریخ جهان" اتو پوگلر: هگل و تراژدی یونانی ژان فرانسوا سوتر: سنت و انقلاب فریدلم نیکولین: وظایف فیلولوژیکی پژوهش هگل. نکاتی در مورد نسخه کامل آینده هگل Hans-Georg Gadame: گزارش پیگیری