جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

متون تاریخی- اسلامی، وقایع خارق العاده ای را پس از شهادت امام حسین (ع) انعکاس داده اند. عذاب ها و بلاهای جسمی و روحی که گریبان-گیر قاتلان و هتاکان به مقام حضرت شد، وقایع شگرفی مانند: تغییر و تحوّل در نظم جهان، گریه و نوحه جنیان و پریان در سوگ حضرت، مشاهده و نقل کرامات مختلف از رأسِ مبارک حضرت، به امر خدا، نمونه هایی از این حوادث شگفتند. اهتمام به جمع آوری اسنادی که این وقایع شگفت را انعکاس داده اند، می تواند بُعد جدیدی از زیبایی های قیام امام حسین (ع) را به نمایش در آورد. در پژوهش حاضر که با روش توصیفی- تحلیلی گردآوری شده است، با استفاده از منابع معتبر تاریخی اهل سنّت به نقل اسناد این حوادث خارق العاده پرداخته می-شود. یافته های پژوهش حاکی از این مطلب است که در توصیف اتفاقات پس از شهادت اباعبدالله(ع)، اهل سنّت، ابعاد مختلفی از حوادث شگفت را نقل کرده اند که در طول تاریخ هیچ سابقه ای قبل از عاشورا و قیام حضرت نداشته است و این خود حاکی از عظمت قیام امام حسین (ع) و بزرگی مصیبت وارده بر اهل بیت(ع) است.

موضوعات مورد بررسی در این پایان نامه عبارتنداز: سابقه کتابشناختی معجزات تاریخی، فوائد ومضامین قصص قرآن، روش تاریخ نگاری قرآن، تعریف واژه های نبأ، قصه، غیب، تاریخ، اعجاز، رابطه غیبیات ومعجزات تاریخی، بازگویی حقایق تاریخی توسط پیامبرامی، توافق اخبار تاریخی قرآن با بخش غیر محرف عهدجدید و عهد قدیم، عدم وجود تخالف و تضاد و خرافه در قصص قرآن، حضرت لوط و یعقوب در تورات،پیوند اعجاز تاریخی و اعجاز بیانی قرآن کریم، اعجازدر تکرار قصص قرآن.

وجود احادیث به ظاهر متعارض و نیز طعن و سرزنش های اهل کلام نسبت به اهل حدیث، مبنی بر نقل احادیث متناقض و متخالف با شرع و عقل توسط آنها، محدثین را بر آن داشت که به تألیف کتب خاصی همت گمارند که متضمن جمع اخبار و حلّ و رفع تناقض از چهره روایات باشند. این جمع و حلّ اختلاف، به شکل های گوناگونی از جمله ترجیح روایتی بر معارض آن، یا حمل بر ناسخ و منسوخ بودن، امکان پذیر است. هرچند آثار این محدثین در مورد جمع بین روایات و حلّ تعارض میان آنها خالی از اشکال نیست؛ ولی در نوع خود خدمت بزرگی به ساحت حدیث نبوی برشمرده می شود. این نوشتار با روش توصیفی تحلیلی، در صدد تبیین مهمترین زمینه ها و عوامل پیدایش و توسعه علم «مختلف الحدیث» و بررسی برخی از مهمترین فعالیت های محدثین اهل سنت در این زمینه است.

درمیان مسلمانان کتاب ( قرآن) و سنت مورد احترام ویژه و جزء منابع معتبری در فقه آنان به شمار می رود که از آن بهره های فراوان می برند. اما در این زمینه پرسش هایی از این دست مطرح است که آیا با بودن کتاب و سنت نوبت به عقل می رسد؟ آیا همان گونه که اخباریان می گویند تمام آنچه را که انسان ها تا قیامت بدان محتاج اند در کتاب و سنت بیان شده است؟ اگر پاسخ منفی است پس تکلیف چیست؟ آیا توصیه ی توقف و احتیاط اخباری ها کافی به مقصود است؟ یا نه باید به کمک عقل وارد عرصه استنباط احکام شد؟ پاسخ گویی به این پرسش ها و بررسی آنها ازجهات و جنبه های گوناگون مبنای شکل گیری تحقیق پیش رو با عنوان جایگاه عقل در در اجتهاد شیعه شده است. در این اثر مقام و منزلت عقل با تکیه بر آیات و روایات نقل شده در بخش اول مورد احترام و ارج واقع شده است، حتی به زعم نگارنده متون دینی بر عقلانیت دینی و دینی بودن عقل تاکید ورزیده اند و روی سخن در آنها با عقل دینی و عاقل دین مدار است. در این میان هیچ آیه یا روایتی عقل را نکوهش نکرده است ، اما میوه ممنوعه این درخت خردورزی، قیاس، افتاء به غیر علم، استنباط با عقول ناقص و مانند اینهاست که در اجتهاد صحیح مورد پذیرش شیعه باید از آنها پرهیز نمود. قرآن و سنت از یک سو مقام و منزلت عقل را ستوده آن را حجت و پیامبر درونی معرفی میکنند ،حتی از نظر آنان اصول دین جز با عقل پذیرفتنی نیست و از سوی دیگر با انگشت نهادن برکاستی های ابزار ادراکی آدمی، لغزشگاههای اندیشه را گوشزد می کند. علما و اندیشمندان پیرو مکتب اهل بیت ( ع) در علومی چون فقه و کلام با طرح قاعده های حسن و قبح عقلی و ملازمه بین حکم عقل و حکم شرع فصل نوینی دراین باب گشوده اند که از این گشایش مبارک بخش دوم این اثر بهره هایی هر چند اندک اما وافی به مقصود موضوع این اثر برده است. البته ناگفته نماند که در فصل سوم همین بخش، آنگاه که سخن از اثبات حجیت عقل مطرح می گردد و پاره ای از پرسشهای فوق در پذیرش عقل در عرصه استنباط احکام پاسخ داده می شود، این نکته مهم و اساسی تاکید می گردد که در همه جای این اثر جان مایه اصلی کلام در اثبات و حجیت و اعتبار عقل است نه در کافی بودن آن. و اما در بخش سوم که به برخی کارکردهای عقل در اصول و فقه پرداخته استفقط از باب مشت نمونه خروار است و حوصله این نوشته ضیق تر از طرح همه مباحث مبتلا به آن است، اگر چه به اختصار رابطه عقل با بناء عقلاء، اصول لفظیه، اصول علمیه، تعارض ادله و ... پرداخته است و کاوشگری در دیگر قسمتهای مربوطه را از جمله عقل و پویایی فقه، عقل و دیگر عرصه ها و ... را به دیگر پژوهشگران علاقه مند واگذار کرده است. تلاش حاضر به روش کتابخانه ای از نوع بنیادی و با بررسی برخی آثار اصولی مهم و تعدادی از پژوهش های جدید پدید آمده است که امید می رود با همه کاستی ها و نقص ها رضایت نسبی شیفتگان حقیقت را جلب نماید. واژگان کلیدی: عقل- دلیل عقل- اجتهاد

تصریح برخی از روایات مشهور میان عرف خاص و عام آن است که امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف در روز جمعه ظهور می کند؛ اما روایاتی دیگری نیز هست که صراحت در ظهور آن حضرت در روز شنبه دارد. پرسش این است که کدام یک از این دو دسته از روایات معتبر است؟ بررسی های انجام شده در این مقاله نشان می دهد که علی رغم شهرت روز جمعه، بر اساس اسناد، امکان تحقق ظهور در روز شنبه بیشتر است، در عین حال که می توان میان این دو دسته از روایات را به نوعی جمع کرد. این مقاله با روش تحلیلی توصیفی و تتبع در همه روایات بیانگر روز ظهور و اعتبارسنجی سندی و متنی آن ها توانسته میان این دو دسته از روایات را جمع کند، به گونه ای که می توان ادعا کرد روز جمعه روز ظهور برای خواص و روز شنبه روز ظهور برای عموم مردم است.