جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این جامع ترین تفسیر در مورد هر دو بخش وجود و زمان هایدگر است که آن را به راهنمای ضروری برای تازه واردان و متخصصان تبدیل می کند. با توضیحی غیرفنی از پرسش هایدگر - «به چه معناست؟» - و با در نظر گرفتن این سؤال، به تدریج نزدیکی تمرکز بر متن را افزایش می‌دهد. نویسنده با استناد به ترجمه ژوان استامبا، مفاهیم کلیدی اصل را با کمک تصاویر مشخص و ارجاع به برخی از مرتبط‌ترین آثاری که هایدگر قبل و بعد از انتشار کتاب هستی و زمان سروده است، توضیح می‌دهد.

ترجمه ماشینی : این کتاب تفسیری روشن، تحلیلی و بدیع از آثار متاخر هایدگر ارائه می دهد. این دوره از فلسفه هایدگر تا حد زیادی توسط فیلسوفان تحلیلی ناشناخته باقی مانده است و آن را مملو از ناسازگاری ها و ایده های متناقض می دانند، به ویژه در مورد مفاهیم هستی و نیستی. این کتاب این ادعا را جدی می گیرد که هایدگر متأخر دیالته گرایی را تأیید می کند - یعنی موضعی که بر اساس آن برخی تناقضات درست است - و نشان می دهد که این ایده که هستی هم موجود است و هم موجود نیست، نه نامنسجم است و نه از نظر منطقی بی اهمیت. نویسنده با ارائه و دفاع از این ایده که واقعیت ساختاری ناسازگار دارد به این امر دست می یابد. با انجام این کار، او یکی از بحث‌برانگیزترین موضوعات متافیزیک تحلیلی کنونی، یعنی نظریه زمینه‌ای را وارد حوزه‌ای کاملاً ناشناخته می‌کند. علاوه بر این، نویسنده برای معنا بخشیدن به مفهوم نیستی هایدگر، یک نظام صرفشناختی بدیهی اصیل را معرفی می کند که با داشتن منطقی ناسازگار به عنوان منطق پایه، می تواند ناسازگاری ها را بدون افتادن در بی اهمیتی منطقی تحمل کند. این اولین کتابی است که در چارچوب متافیزیک تحلیلی بحث کامل و مفصلی را درباره هایدگر فقید مطرح کرده است. برای محققان هایدگر و فیلسوفان تحلیلی که روی نظریه‌های زمینه‌سازی، صرف‌شناسی، دیالته‌گرایی و منطق ناسازگار کار می‌کنند، جالب خواهد بود.

ترجمه ماشینی : مارتین هایدگر (1889-1976) علیرغم تخلفات شناخته شده اش -همدستی او با ناسیونال سوسیالیسم و ناتوانی اش در ابراز پشیمانی یا دلسوزی برای قربانیان آن، یکی از تأثیرگذارترین فیلسوفان قرن بیستم به شمار می رود. در The Duplicity of Philosophy’s Shadow، الیوت آر. ولفسون در بحثی دخالت می‌کند که از منظری منحصربه‌فرد در رسانه‌های علمی و رایج مورد توجه قرار گرفته است، به‌عنوان محققی از عرفان و فلسفه یهودی که عمیقاً تحت تأثیر آثار هایدگر قرار گرفته است. ولفسون به دنبال بررسی نوشته‌های هایدگر می‌شود تا آنچه را که هنوز فکر نمی‌شود فاش کند. علیرغم اظهارات صریح ضدیهودی هایدگر، ولفسون برخی از جنبه های حیاتی تفکر خود را آشکار می کند - از جمله انتقاد از نژادپرستی بیولوژیکی و آخرالزمان ستیزه جویانه نازیسم - که نشان دهنده قرابت با ابعاد تفکر یهودی است: مثلث بندی مفاهیم میهن، زبان، زبان. و مردمی بودن؛ مسیحیت یهودی و مفهوم زمان تاریخی به عنوان بازگشت همانی که همیشه متفاوت است. شمول، طرد، و وضعیت دیگری. مشکل شر در نمادگرایی کابالیستی ولفسون با استفاده از روش هایدگر به پیوند ناگسستنی حقیقت و ناحقیقت می پردازد و موضوع سکوت و حدود گفتار را بررسی می کند. او تمایل به دوشاخه کردن رابطه امر سیاسی و فلسفی در اندیشه هایدگر را به چالش می کشد، اما با کسانی که هایدگر را یک ایدئولوگ نازی می نویسند، شرکت می کند. در نهایت، Duplicity of Philosophy’s Shadow استدلال می‌کند که عظمت و مرتبط بودن کار هایدگر در این است که او این فرصت را به ما می‌دهد که غیرقابل تصور را به‌عنوان بخشی از سرنوشت مشترک خود به عنوان موجودات تاریخی بیاندیشیم.

ترجمه ماشینی : این کتاب به بررسی راه‌هایی می‌پردازد که هایدگر، لاکو-لابارت و نانسی درک کانتی از «ارائه زیبایی‌شناختی» را اتخاذ کرده و پیکربندی مجدد می‌کنند. در کانت، «ارائه زیبایی‌شناختی» به معنای فنی به‌عنوان شیوه‌ای خاص از تجربه در یک گونه‌شناسی از حوزه‌های مختلف تجربه درک می‌شود. این مطالعه استدلال می‌کند که هایدگر، لاکو-لابارث و نانسی عناصر این شیوه خاص تجربه را تعمیم می‌دهند تا نگرش زیبایی‌شناختی و واژگانی که کانت برای توصیف آن به کار می‌برد، به طور کلی بر چیزها تأثیر بگذارد. با این حال، این کتاب فراتر از مستندسازی تأثیر شناخته شده نقد داوری کانت است، اما راهی جدید برای نزدیک شدن به برخی از مسائل اصلی در اندیشه پساکانتی - از جمله اینکه چرا هنر، اثر هنری، و زیبایی شناسی هنوز به عنوان وسیله ای برای نقد حتی، یا به ویژه، پس از آشویتس در دسترس هستند. این نشان می‌دهد که تبارشناسی نظریه معاصر نیاز به بررسی مسئله ارائه دارد، که مسلماً سؤالی بوده است که از همان آغاز فلسفه را نگران کرده است.

ترجمه ماشینی : تعداد سؤالات باز و بحث برانگیز در پژوهش هایدگر معاصر همچنان منبع گفتگوی علمی است. پرسش‌های مهمی وجود دارد که به توسعه اندیشه او و تفاوت‌ها و شباهت‌ها بین اثر اصلی اولیه او «هستی و زمان» و به اصطلاح «اندیشه تاریخی هستی»، تفکر رویداد، یا تخصیص، مربوط می‌شود. بودن. پرسش هایی وجود دارد که بر ارتباط او با شخصیت های مهم تاریخ اندیشه ها مانند پیشاسقراطی ها، افلاطون، ارسطو، توماس آکویناس، دکارت، لایب نیتس، کانت، ایده آلیست های آلمانی و نیچه متمرکز است. پرسش‌های دیگر بر زندگی‌نامه‌ی او، ریاست‌جمهوری و رابطه‌اش با سیاست به‌طور عام و با ناسیونال سوسیالیسم به‌طور خاص یا تأثیر او بر فیلسوفان بعدی متمرکز است. مشارکت‌های این جلد که توسط محققان برجسته در زمینه تحقیقات هایدگر نوشته شده است، به بسیاری از این سؤالات در خوانش دقیق متون هایدگر می‌پردازد و بنابراین جهت‌گیری درستی در زمینه تحقیقات هایدگر معاصر ارائه می‌کند. آنها نشان می دهند که چگونه مسیرهای متفاوت اندیشه هایدگر – علاقه اولیه او به معنای هستی و دازاین، بحث و درگیری او با سیاست، درک او از هنر، شعر و فناوری، مفهوم حقیقت و ایده تاریخ هستی - همه در یک نقطه به هم می رسند: مسئله هستی. بنابراین روشن می‌شود که با وجود همه تفاوت‌ها، هایدگر یک مسیر بسیار منسجم از تفکر را دنبال می‌کند.

ترجمه ماشینی : این تحلیل عمیق از آثار عمده هایدگر یک وحدت موضوعی اساسی در تلاش فیلسوف برای غلبه بر ذهنیت گرایی فلسفه مدرن و توضیح سلسله مراتب هستی شناختی می یابد که این به تنهایی پایه و اساس هر چیز دیگری را تشکیل می دهد. نویسنده این چالش با سنت دکارتی را کلید درک دیدگاه هایدگر در مورد انسان و زبان و نیز تأثیر آنها در مسائل هویت و بازنمایی در فلسفه معاصر می داند.

ترجمه ماشینی : در حالی که بسیاری از محققان به مدیون بودن مارتین هایدگر به منابع عرفانی مسیحی و همچنین قرابت او با تائوئیسم و بودیسم اشاره کرده اند، الیوت آر. ولفسون ارتباطات بین اندیشه هایدگر و مطالب کابالیستی را گسترش می دهد. ولفسون با این استدلال که سنت باطنی یهودی بر هایدگر تأثیر گذاشته است، روشی جایگزین برای درک تاریخ فلسفه غرب ارائه می دهد. مقایسه ولفسون بین هایدگر و کابالا مفاهیم کلیدی مانند هرمنوتیک، زمانمندی، زبان، و هستی و نیستی را روشن می‌کند، در حالی که تأملات شگفت‌انگیزی در زمینه فلسفی مشترک آنها به همراه دارد. با توجه به درگیری هایدگر با ناسیونال سوسیالیسم و استفاده او از زبان یهودستیزانه، این خوانش‌های بدیع به دلیل کنار هم قرار دادن حوزه‌های گفتمانی نامتجانس قابل توجه‌تر هستند. درهم تنیدگی ولفسون با هایدگر و کابالا نه تنها درک هر دو را افزایش می دهد، بلکه عمیق تر، به عنوان اصلاحی اخلاقی برای قوم گرایی و ذات گرایی مربوطه آنها عمل می کند. ولفسون به طرز ماهرانه‌ای ظرفیت رستگاری اندیشه برای روشن کردن زمینه‌های مشترک در سنت‌های فلسفی به ظاهر متفاوت را نشان می‌دهد.