جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : مارتین هایدگر یکی از تاثیرگذارترین فیلسوفان قرن بیستم بود. تحلیل او از وجود انسان، زمینه‌ای تمام نشدنی را برای متفکرانی از هر پیشینه‌ای ثابت می‌کند که به دنبال پاسخی برای پرسش‌های خاص خود هستند که در زمان ما باز یا گشوده شده است. این کتاب ارتباط درونی بین دو ویژگی اساسی انسان، زبان و مرگ را بررسی می کند. هایدگر به هر یک از این ویژگی‌ها عمیقاً می‌پردازد، بدون اینکه هرگز به صراحت رابطه آنها را در یک نظریه جداگانه بیان کند. با این حال، یواخیم ال. اوبرست در بررسی دقیق کار بزرگ هایدگر، هستی و زمان، ارتباطی را در سه مرحله اساسی آشکار می کند. در نهایت نویسنده استدلال می کند که اختراع زبان بشری با انگیزه حرکت به سمت جاودانگی است - زبان از تجربه فناپذیری به عنوان پاسخی به آن پدیدار می شود. این نگاهی تازه به یکی از چالش برانگیزترین و تأثیرگذارترین فیلسوفان عصر ماست.

ترجمه ماشینی : در این کار جدید پیشگامانه، دیلارد یک مورد قدرتمند برای آوردن الهیات مسیحی معاصر به گفتگوی انتقادی با مشارکت های مارتین هایدگر در فلسفه (رویداد) ارائه می دهد. به دنبال پذیرش اولیه‌اش از الهیات در نوشته‌های اولیه‌اش، هایدگر در دهه 1930 به طور فزاینده‌ای آگنوستیک و حتی بی‌خدایی می‌شود تا اینکه ناگهان گفتمان دینی در مشارکت‌ها ظهور کرد. دیلارد نشان می‌دهد که دلایل خوبی برای واژگونی قابل توجه هایدگر وجود دارد. مفاهیم کلیدی فلسفی از Contributions، هایدگر را قادر می‌سازد تا بر معمای الهیات پیشین غلبه کند که در درگیری‌های قبلی‌اش با مضامین سنت پل و لوتر حل نشده بودند، در حالی که نیاز به تصمیم‌گیری سرنوشت‌ساز در مورد «آخرین خدا» مانع از فروپاشی وظیفه فلسفی محوری Contributions به توتولوژی توخالی یا بازگشت به من می‌شود. با این وجود، هایدگر ما را در این مخمصه رها می‌کند که تصور روشنی از چگونگی اتخاذ تصمیم حیاتی در مورد الوهیت نداریم. پس از بررسی چندین پیشنهاد ناموفق برای فرار از معضل، دیلارد راه حلی مسیحی بر اساس درگیری هایدگر با شعر گئورگ تراکل ارائه می کند. دیدگاه الهیاتی حاصل از برخی انتقادات احتمالی دفاع می‌شود و در چارچوب وسیع‌تر الهیات هایدگری پست متافیزیکی معاصر قرار می‌گیرد.

ترجمه ماشینی : اندرو جی میچل در کتاب چهارگانه استدلال می کند که اندیشه متأخر هایدگر اندیشیدن به چیزهاست. هایدگر این چیزها را برحسب آنچه که «چهارگانه» نامیده می‌داند - همگرایی از روابطی که زمین، آسمان، خدایان و انسان‌ها را گرد هم می‌آورد - و کتاب میچل اولین تفسیر دقیق این جنبه مغفول مانده از اندیشه هایدگر است. به این ترتیب، ورود به چشم انداز کامل تفکر هایدگر پس از جنگ را فراهم می کند، و تفاسیر جدید و خیره کننده ای از بمب اتمی، فناوری، گیاهان، حیوانات، آب و هوا، زمان، زبان، مقدسات، فناپذیری، مسکن و غیره ارائه می دهد. آنچه نتیجه می‌شود تصوری از چیزها به‌عنوان خلسه‌آمیز، رابطه‌ای، منحصربه‌فرد، و از همه مهم‌تر تحریک‌کننده‌تر، به‌عنوان پیوند ذاتی با کالایی‌سازی فن‌آوری‌شان است. کتاب چهارگانه یک اثر جدید بزرگ که فراتر از محدودیت های پژوهش هایدگر طنین انداز می شود، چیزی کمتر از یک تفکر پدیدارشناسانه جدید از رابطه و میانجی برای درک چیزهای اطراف ما پیشنهاد نمی کند.

ترجمه ماشینی : تفکر هایدگر در دهه‌های پس از انتشار کتاب هستی و زمان اغلب با آن اثر ناسازگار تلقی می‌شود. منتقدان مفهوم «قاطعیت» در «هستی و زمان» را با روایت پس از جنگ هایدگر از «آزادی» مقایسه می‌کنند تا اختلافی بین اومانیسم ادعایی داوطلبانه آثار اولیه او و تفکر ظاهراً «ضد انسان‌گرا» آثار متأخر او ایجاد کنند. کار کردن در مقابل، ماهون اوبرین برای انسجام ساختاری و موضوعی حرکت هایدگر از اصالت به جست‌وجوی یک رابطه آزاد معتبر با جهان - که با اصطلاح «رهایی» به تصویر کشیده می‌شود، استدلال می‌کند. اوبراین با نشان دادن وحدت ساختاری و مضمونی اندیشه هایدگر در کلیت خود، راه را برای درک سنجیده‌تر و مبتنی بر فلسفی از موضوعات مورد بحث در مناقشه هایدگر هموار می‌کند. >

ترجمه ماشینی : هایدگر، اخلاق و عمل هستی‌شناسی، بررسی جدید مهمی از اخلاق و هستی‌شناسی در هایدگر ارائه می‌کند. در سراسر اندیشه هایدگر یک اعتقاد اساسی وجود دارد که رویدادی که هستی به وسیله آن داده می شود یا آشکار می شود به نحوی «مقدم» بر رابطه ما با موجودات زیادی است که در زندگی روزمره خود با آنها ملاقات می کنیم. این اولویت این امکان را فراهم می کند که در مورد «همان بودن» صحبت کنیم. همچنین تنزل دادن اخلاق را به یک موقعیت ثانویه با توجه به هستی شناسی تحریم می کند. با این حال، تصدیق هایدگر به اینکه هستی شناسی خود باید به وجود انضمامی پیوند نزدیکی داشته باشد، اولویتی را که به بعد هستی شناختی قائل شده است، مشکل می کند. دیوید وب این پیوند را به عنوان یک نقطه مرجع کلیدی می‌گیرد و به توسعه دیدگاه‌های انتقادی می‌پردازد که از درون اندیشه هایدگر باز می‌شوند، به ویژه در رابطه با بدهی هایدگر به فیزیک و اخلاق ارسطویی. وب مضمون تداوم و نقش آن را در تشکیل «همان» در هستی‌شناسی هایدگر بررسی می‌کند و استدلال می‌کند که پرداختن به هستی‌شناسی درگیر شدن در یک عمل اخلاقی است و بالعکس.

ترجمه ماشینی : انسان در مرکز علوم انسانی و اجتماعی قرار دارد. در عصری که برخی آن را آنتروپوسن نامیده اند، این کتاب به برداشت هایدگر از انسان و نقش آن در جهان می پردازد. مشارکت کنندگان در مورد چگونگی تصور و تفسیر هایدگر از انسان و آنچه ما می توانیم از اندیشه او بیاموزیم بحث می کنند. این جلد از دیدگاه کثرت‌گرا، طیف وسیعی از دیدگاه‌های متفاوت درباره هایدگر و تصور پیچیده‌اش از انسان را پوشش می‌دهد. یک فصل کوتاه مقدماتی خواننده را به اهمیت مسئله انسان در آثار هایدگر، موضوعیت آن و ارتباط آن برای تفسیر آثار هایدگر راهنمایی می کند. فصل ها به سه گروه موضوعی تقسیم می شوند: انسان شناسی و فلسفه. انسان، غیریت و جهان; و زندگی، هویت و پایان پذیری. این سازمان بحث در مورد پیوند سیستماتیک فلسفه هایدگر و اندیشه های انتقادی او در مورد انسان شناسی و انسان گرایی و نیز ارتباط او با فیلسوفان معاصر و دیدگاه های آنها در این زمینه را تسهیل می کند. مشکلات مختلف در مفهوم هایدگر از انسان مورد توجه قرار گرفته است و ابعاد اخلاقی و الزامات عملی ضمنی در هایدگر در بحث های مربوط به تقاطع و ستم، سستی انسان، و تعبیه انسان در طبیعت، جامعه و تاریخ مورد بررسی قرار گرفته است.

ترجمه ماشینی : اعتقاد بر این است که هایدگر اولیه هستی و زمان، بر اساس این درک که این فرد باید به تنهایی و در تکینگی خود با مرگ خود مواجه شود، تناهی را دقیقاً در درون فرد قرار می دهد. مواجهه با مرگ با خلق و خوی اضطراب (اضطراب) مشخص می شود، زیرا مرگ تجربه ای نیست که فرد در غیر این صورت خارج از مرگ خود به آن دسترسی داشته باشد. در هایدگر متأخر، تناهی فرد ریشه در تناهی جهانی دارد که در آن زندگی می کند و در آن امکانات یا هستی خود را به فعلیت می رساند. برخلاف خوانش استانداردی که هایدگر اولیه بر تناهی فردی تأکید می کند، این کتاب مهم جدید نشان می دهد که چگونه مدل بعدی تناهی هستی در هستی و زمان توسعه یافته است. الخولی نقش آنگست را در بحث هایدگر از مرگ زیر سوال می برد و در نقطه گذار از هیچی به دنیای پروژه هاست که نویسنده تناهی را تعیین می کند و نشان می دهد که تفکر متأخر هایدگر در مورد تناهی بودن هستی ریشه در هستی و زمان دارد.

ترجمه ماشینی : مقالات گردآوری شده، نقاط وابستگی و اصطکاک بین والتر بنیامین و مارتین هایدگر را در نظر می گیرند. والتر بنیامین و مارتین هایدگر با وجود معاصر بودن، هرگز مستقیماً با یکدیگر درگیر نشدند. با این حال، هانا آرنت، که هر دو مرد را می‌شناخت، به نقاط مشترک بین آن دو اشاره کرد. هر دو به نابودی متافیزیک، توسعه روشی جدید برای خواندن و درک ادبیات و هنر و تدوین نظریه‌های رادیکال درباره زمان و تاریخ توجه داشتند. از سوی دیگر، مسیر زندگی و تعهدات سیاسی آنها کاملاً متفاوت بود. بنیامین در نامه ای در سال 1930 به یکی از دوستانش گفت که در حال خواندن هایدگر بوده و اگر قرار باشد آن دو با یکدیگر درگیر شوند، "جرقه ها به پرواز در خواهند آمد." این جلد با اذعان به قرابت‌ها و نقاط تضاد آن‌ها، این رویارویی را مرحله‌بندی می‌کند و به‌ویژه بر موقتی بودن، رمانتیسم و سیاست در آثارشان تمرکز می‌کند. اندرو بنجامین استاد فلسفه و اندیشه یهودی در دانشگاه موناش استرالیا و استاد برجسته فلسفه و علوم انسانی در دانشگاه کینگستون لندن است. او نویسنده چندین کتاب از جمله کار با والتر بنجامین: بازیابی یک فلسفه سیاسی است. دیمیتریس واردولاکیس، مدرس ارشد فلسفه در دانشگاه وسترن سیدنی، استرالیا است. او نویسنده کتاب حاکمیت و دیگر آن: به سوی توجیه‌زدایی از خشونت است.

ترجمه ماشینی : زمین و خدایان تلاشی است برای آشنایی خواننده با فلسفه کاملاً توسعه یافته هایدگر. عنوان زمین و خدایان این تصور را به وجود می‌آورد که مطالعه‌ای کلی درباره فلسفه هایدگر نیست. با این حال، این درست نیست - زمین و خدایان نمادهای هستی‌شناختی بنیادین فلسفه کاملاً توسعه‌یافته او، یعنی مرحله سوم و نهایی اندیشه او هستند. این مرحله مشکلات هر دو مرحله قبل را به شیوه ای کامل تر و توسعه یافته تر تکرار می کند. از این رو، بر آنها دلالت دارد. دو مرحله قبل، مرحله دازاین و مرحله هستی هستند. این دو مرحله یک جریان طبیعی از مسائل اساسی است که در مرحله زمین و خدایان به شکل گیری و تکامل نهایی خود می رسد. دازاین (مرحله اول) به هستی منتهی می‌شود و هستی (مرحله دوم) به قدرت‌های هستی‌شناختی بنیادین هستی (Seinsmiichte) که زمین و آسمان، خدایان و فانیان (مرحله سوم) هستند می‌شکزد. از آنجایی که زمین بدون آسمان غیرممکن است و از آنجایی که خدایان در دنیای انسان‌ها خدایان هستند، عنوان زمین و خدایان مخفف این چهار قدرت اساسی هستی است. از این رو، بررسی زمین و خدایان تلاشی است برای ارائه کلیت فلسفه هایدگر. چنین ارائه ای زمینه لازم برای درک کافی و کارآمدتر از نوشته های خود هایدگر را در اختیار خواننده قرار می دهد. بنابراین، زمین و خدایان را می توان به درستی مقدمه ای برای فلسفه هی دگر در نظر گرفت.