جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

پرسش اصلی مقاله حاضر این است که ریشه های حقوقی و سیاسی اختلاف بغداد و کردها در کرکوک کدامند و در آینده میان مدت چه سناریویی در این منطقه محتمل تر می نماید؟ گفتنی است که با خروج نیروهای نظامی امریکایی از کشور عراق در پایان سال 2011 و واگذاری امور به نیروهای عراقی موج جدیدی از اختلافات میان جناح های سیاسی عراق آغاز شده است. این اختلافات در کنار موقعیت جدید کردهای سوریه حاکی از پدیداری شرایط کاملا جدید و بی سابقه در خصوص کردهاست. در این میان آینده کرکوک و کشاکش برای احاطه بر آن، مهم ترین موضوع نزاع نیروهای سیاسی دخیل در حکمرانی عراق، طی پنج سال اخیر بوده است. به نظر می رسد که تحولات کرکوک و سناریوهای پیش روی آن، تعیین کننده آینده سیاسی کشور عراق نیز هست. بر این اساس، سناریوهای پیش رو در تحولات آتی کرکوک و نتایج و موانع هرکدام از این سناریوها هدف اصلی پژوهش حاضر می باشد. به طور کلی، عملی شدن هر کدام از سناریوهای پیش رو از جمله اجرایی شدن ماده 140 قانون اساسی، بر پایی ایالت مستقل کرکوک، تقسیم قدرت سیاسی در کرکوک بر اساس ماده 23 قانون اساسی، کنترل مجدد حکومت مرکزی بر کرکوک و بازگشت به مرزهای سیاسی و اداری قبل از سال 1968 - تحولات سیاسی و اجتماعی آتی کشور عراق را تعیین می کنند. با فرض اینکه عملی شدن هر یک از سناریوهای پیش رو در کرکوک تعیین کننده معادلات سیاسی عراق نیز باشد، تاسیس یا پذیرش ایالت مستقل کرکوک، با توجه به هویت و منفعت بازیگران اصلی در کریدورهای قدرت در عراق، محتمل تر به نظر می آید.

اسلام سیاسی در جمهوری آذربایجان پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی تحت تأثیر عوامل داخلی و خارجی متعددی همچون: بحران هویت پیچیده، رقابتهای منطقهای و فرامنطقه‌ای ناشی از خلاء حاصله از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، شرایط نامساعد اقتصادی، سرخوردگی از اپوزیسیون در سایه حکومت شبه‌اقتدارگرایانه، نفوذ کشورهای خارجی، سیاست‌های نادرست دولت در زمینه آموزش‌های دینی و هم‌چنین ناکارآمدی دولت در زمینه نهادینه‌سازی در حوزه دیانت، روند رو به گسترشی داشته است. در سایه این تحولات طی دو دهه اخیر شاهد شکل-گیری گروه‌های اسلامی متعددی با رویکردهای تفسیری مختلف از دین اسلام، در جمهوری آذربایجان بوده‌ایم که با سیاسی کردن اسلام به دنبال احیا هویت اسلامی فراموش شده خویش، تحت سال‌ها حکومت الحادی رو‌س‌ها بوده‌اند. پژوهش حاضر درصدد یافتن پاسخی به این پرسش است که کشیده شدن اسلام سیاسی از حاشیه به متن تحولات سیاسی در جمهوری آذربایجان چه رابطه‌ای با ثبات سیاسی این جمهوری داشته است برای پاسخ به این پرسش، از مدل دیوید ساندرز مبنی بر الگوهای بی‌ثباتی سیاسی استفاده شده است. نتایج حاصله از بکارگیری این مدل مبتنی بر این بوده، که برآیند گسترش فزاینده این فرآیند، تشکیل یک اپوزیسیون پرتحرک و تجدیدنظرطلب اسلامی می‌باشد و با توجه به این که در دل گفتمان اسلام سیاسی، نهایتاً امر مفهوم مرکزی حکومت اسلامی نظم یافته است. بنابراین تضاد ماهوی این گفتمان جدید در حال شکل‌گیری با گفتمان رسمی حکومت که مبتنی بر سکولاریسم که همواره تاکید بر جدایی دو حوزه‌ دیانت و سیاست از یکدیگر داشته است، اشکال مختلفی از بی‌ثباتی سیاسی در سطوح مختلف در جمهوری آذربایجان را در پی داشته است.