جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

علیرضا معینی: در درس‌گفتارهای حافظ شناسی سعی شده است نگاهی نو به غزلیات حافظ داشته باشیم که تا کنون کمتر به آن پرداخته شده است. در این جلسات، حافظ یک روشنفکر دینی معرف شده است که نقد اجتماع می‌کند و از عشق و رندی سخن به میان می آورد. بدفهمی هایی که از غرلیات حافظ شده، نگاه اخلاقی و روانشناسانه به غزلیات، رویکردی اگزیستنسیل به اشعار و… از جمله مباحثی است که در این سلسله جلسات مطرح شده است.

شهاب الدین سهروردی از میراث عرفانی ایران باستان و حکمت خسروانی آن در طرح عظیم فلسفه اشراق خود استفاده کرده است. دو قرن پس از او، خواجه حافظ شیرازی نیز از عبارات متعددی بهره گرفت که به همان فرهنگ تعلق دارد. نویسنده این مقاله واژه‌های متعددی از نظام فکری این دو متفکر را، بررسی نموده است تا میزان تأثیر پذیری حافظ از شیخ اشراق را نشان دهد. در این بررسی، مراجعه به کتب دینی مربوط به فرهنگ ایران باستان، آثار شیخ اشراق و دیوان اشعار حافظ مورد توجه بوده است. نویسنده با استفاده از چگونگی کاربرد آن واژه‌ها، رابطه‌ی جانشینی (paradigmatic) و رابطه‌ی هم‌نشینی (syntagmatic) و در نهایت معرفی درون متنی این کلمات و کلمات وابسته طرحی کلّی از حکمت خسروانی در اندیشه‌ی حافظ ارائه کرده و نشان داده است که حکمت خسروانی او، با وجود مشترکاتی که با اندیشه‌های شیخ اشراق دارد، از استقلال و استحکام ویژه‌ای برخوردار است.