جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

چنانچه پژوهشگری با حوصله دیوان خاقانی را بررسی کند دیری نپاید که متوجه این مسائل در شعر وی شود:

این نوشتار کوششی است برای زدودن غبار ره از چهره ادبیات قدیم، تلاشی است در توجیه جاودانگی شاهکارهای ادبی و تپش قلب آن در طول زمان، نمودن باوری است در ارتباط تنگاتنگ سرمایه های ادبی و هنری با نیازها و خواستهای روانی و احساسی و وجدانی انسانها در هر عصر و روزگار. این پژوهش مبتنی بر اصول زیر است: 1- ادبیات ابعاد و لایه های مختلف دارد که در محدوده مفهوم قاموسی لغات و منطوق تنگ الفاظ نمی گنجد. 2- ادبیات شکوهمند خزان ندارد و این، برداشتها و تفسیرهای مقطعی و تک بعدی از آن است که دیر نپاید. 3- ادیب و هنرمند شبحی مجمل از ابعاد محصول خود در ذهن دارد، و عمیقا به همه زوایای آن آگاه نیست. 4- بالندگی شاهکارهای ادبی، پس از مرگ هنرمند شروع می شود؛ زیرا این شرایط زمان، تاریخ، و نقد ناقدان است که ذخیره های ادبی و هنری را بارور می کند و ابعاد آن را می نمایاند.