جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کتاب نامه های نیچه، اثری نوشته ی فردریش نیچه است که نخستین بار در سال 1921 به چاپ رسید. این مجموعه که دربردارنده ی بیش از دویست نامه از نیچه است، مکاتباتی ارزشمند درباره ی موضوعات مهم برای این فیلسوف—از جمله فلسفه، تاریخ، اخلاقیات، موسیقی و ادبیات—را ارائه می کند. در این کتاب همچنین، نامه هایی درباره ی زندگی شخصی نیچه وجود دارد که نشان دهنده ی فراز و نشیب های مختلف زندگی او هستند. در میان اسامی دریافت کنندگان این نامه ها، نام هایی همچون ریچارد واگنر، اروین رود، لو سالوم، مادر نیچه و خواهرش، الیزابت، به چشم می خورند. علاوه بر این ها، رو به وخامت رفتن سلامت روانی نیچه نیز در نامه ای بسیار تکان دهنده از فرانز اوربک آورده شده است.

"غروب بتان "عنوان کتابی است که "فریدریش ویلهلم نیچه "پس از نگارش کتاب "چنین گفت زرتشت "به طبع رسانده است .این کتاب عنوان دیگری دارد که نیچه از آن با عنوان "چگونه می‌توان با پتک فلسفه نوشت "یاد کرده است" .اما چرا وی بر این کتاب چنین نامی گذاشته است؟ ."در پاسخ باید گفت که در این اثر به ویژه در دو گستره اخلاق و فلسفه، هیچ جایی برای راستی و حقیقت نوشته بر الواح دیرین بر جای نگذارده، مگر آن که آن چه تاکنون حقیقتش می‌انگاشتند، به باد هوا داده و در نگاه و نظر خویش با چنان پتکی بر فرق حقایق پنداری کوفته که از غبارش آفتاب دیرین، با چهره‌ای آزرمگین آهنگ فرو رفت خویش کرده است...در این کتاب نیچه هیچ چیز را مطلق نمی‌انگارد و از این حیث...ارزش‌ها و انگاره‌های پس از عصر نوزایی و روشنگری برای وی هیچ تفاوتی ندارد...نیچه در این کتاب از سه رویکرد، خرد را مورد هجوم قرار می‌دهد، نخست می‌گوید : منطق زاده خرد بکر و پنداری هدف‌مند است :آنگاه مبادی اندیشه (شیء، جوهر، ذات، موضوع، علیت، غایت و (...جز اوهامی ضروری برای زندگی هیچ نیستند ... دوم می‌گوید :در پهنه زندگی به خرد نیاز نیست، خرد خطرناک و ناشدنی است ... و سوم :نیچه وهم دیگری را نیز که فیلسوفان به دام آن گرفتار آمده‌اند، انکار می‌کند ."

کتاب نامه های نیچه، اثری نوشته ی فردریش نیچه است که نخستین بار در سال 1921 به چاپ رسید. این مجموعه که دربردارنده ی بیش از دویست نامه از نیچه است، مکاتباتی ارزشمند درباره ی موضوعات مهم برای این فیلسوف—از جمله فلسفه، تاریخ، اخلاقیات، موسیقی و ادبیات—را ارائه می کند. در این کتاب همچنین، نامه هایی درباره ی زندگی شخصی نیچه وجود دارد که نشان دهنده ی فراز و نشیب های مختلف زندگی او هستند. در میان اسامی دریافت کنندگان این نامه ها، نام هایی همچون ریچارد واگنر، اروین رود، لو سالوم، مادر نیچه و خواهرش، الیزابت، به چشم می خورند. علاوه بر این ها، رو به وخامت رفتن سلامت روانی نیچه نیز در نامه ای بسیار تکان دهنده از فرانز اوربک آورده شده است.

کتاب زایش تراژدی، اثری نوشته ی فردریش نیچه است که اولین بار در سال 1872 انتشار یافت. نیچه در این کتاب ارزشمند، به خاستگاه های تراژدی یونانی و ارتباط آن با فرهنگ وقت آلمان می پردازد. او بیان می کند که تراژدی یونانی، نمودی از فرهنگی است که به تعادلی ظریف اما قدرتمند میان نوع نگرش دیونیزی به آشوب و رنج، و قاعده مندی و شفافیت ساختار منطقی آپولویی دست یافته است. نیچه به منظور ترویج بازگشت به این ارزش ها، منطق گرایی متکبرانه ی فرهنگ آلمانی در اواخر قرن نوزدهم را به باد انتقاد می گیرد و با شور و تأثیرگذاری همیشگی نثر خود، از مخاطبین می خواهد تا به سوی پدید آوردن فرهنگی بهبود یافته حرکت کنند و به این ارزش های فراموش شده دوباره جان ببخشند.

کتاب حاضر، جلد اول از «مجموعه آثار نیچه» است که با شش سخنرانی عمومی در باب آینده موسسات آموزشی آغاز می شود. قسمت دوم «پیش گفتاری بهر خواندن پیش از سخنرانی ها» نام دارد و 5 سخنرانی را در برمی گیرد. یکی از جالب ترین بخش های این کتاب «پنج پیش گفتار بر پنج کتاب نانوشته» نام دارد. این بخش از پنج قسمت با نام های: «در باب فاجعه حقیقت»، «در باب آینده موسسات آموزشی ما»، «حکومت یونانی»، «نسبت فلسفه شوپنهاور با فرهنگ آلمانی» و «سابقه هومر» تشکیل شده است. این کتاب شمه کوتاهی از وضع اسفبار روزگار فلسفه را در دیار ما توصیف کرده است.

کتاب اراده قدرت، اثری نوشته ی فردریش نیچه است که نخستین بار در سال 1901 انتشار یافت. اگر هنوز هم در این زمانه ی پست مدرن و عجیب، چیزی به عنوان «فکر خطرناک» وجود داشته باشد، بدون تردید هیچ کتاب دیگری بیشتر از کتاب اراده قدرت، دربردارنده ی چنین افکاری نیست. هیچ اثر بزرگ دیگری در ادبیات متأخر، این چنین دلسوزانه و دقیق، نشانه های افول تمدن مدرن غرب را گوشزد نکرده است. در این کتاب ارزشمند و تأثیرگذار، بسیاری از بینش های بنیادین نیچه برای اولین بار به چشم می خورند و معرفی می شوند. علاوه بر این، موضوع نیهیلیسم نیچه، تفکری که جهان را خالی از معنا و هدف و ارزش می داند، در این کتاب مورد پرداختی جامع و چندوجهی قرار می گیرد. کتاب اراده قدرت، یکی از برجسته ترین آثار متفکر بزرگ آلمانی، فردریش نیچه است.

کتاب «تأملات نابهنگام» اثری نوشته ی «فردریش نیچه» است که نخستین بار در سال 1876 به انتشار رسید. چهار مقاله ی موجود در این کتاب که همگی موضوع و لحن متفاوتی دارند اما به شکل ساختاری به هم مرتبط هستند، از آثار اولیه ی «نیچه» به شمار می آیند و دربردارنده ی بخش هایی از ایده هایی هستند که بعدها در فلسفه ی «نیچه» به تکامل رسید. «نیچه» در هر مقاله، جنبه هایی از فرهنگ و هنر مدرن را مورد بحث و بررسی قرار می دهد. او در مقاله های اول، سوم و چهارم، یک شخص را به عنوان نماد یا تأثیری عمده بر عصر مدرن مورد توجه قرار می دهد و نقدی فلسفی را درباره ی هر کدام ارائه می کند. دو مقاله ی نخست به شکلی آشکار، مجادله آمیز و انتقادی هستند در حالی که دو مقاله ی دیگر، لحنی غیرخصمانه و حتی گاها تمجیدکننده دارند.

کتاب چنین گفت زرتشت، اثری فلسفی نوشته ی فردریش نیچه است که نخستین بار در سال 1891 به انتشار رسید. نیچه، یکی از جریان سازترین و نوآورترین متفکرین فلسفه ی غرب بود و کتاب چنین گفت زرتشت، هنوز هم به عنوان شناخته شده ترین و تأثیرگذارترین اثر او در نظر گرفته می شود. نیچه در این کتاب توضیح می دهد که چگونه زرتشت، پیامبری کهن از دیار پارس، از خلوتکده ی خود در کوهستان پایین می آید تا خبری را به مردم اعلام کند و بگوید که ابَرانسان، یا انسانی که تجلی الوهیت است، جانشین خلف و ادامه دهنده ی راه او خواهد بود. اندیشه های نیچه، همچون نظریه ی ابَرانسان و میل به قدرت، سال ها بعد توسط برخی متفکران از جمله اندیشمندان نازی مورد تحریف قرار گرفتند. این فیلسوف بزرگ آلمانی با نثری فوق العاده درخشان و شاعرانه استدلال می کند که معنای هستی از طریق تفکرات پیشین و اطاعت صرف از قدرت ها یافت نخواهد شد بلکه آن را می توان در زندگی ای پرشور، آشوبناک و آزادانه پیدا کرد.

کتاب «تأملات نابهنگام» اثری نوشته ی «فردریش نیچه» است که نخستین بار در سال 1876 به انتشار رسید. چهار مقاله ی موجود در این کتاب که همگی موضوع و لحن متفاوتی دارند اما به شکل ساختاری به هم مرتبط هستند، از آثار اولیه ی «نیچه» به شمار می آیند و دربردارنده ی بخش هایی از ایده هایی هستند که بعدها در فلسفه ی «نیچه» به تکامل رسید. «نیچه» در هر مقاله، جنبه هایی از فرهنگ و هنر مدرن را مورد بحث و بررسی قرار می دهد. او در مقاله های اول، سوم و چهارم، یک شخص را به عنوان نماد یا تأثیری عمده بر عصر مدرن مورد توجه قرار می دهد و نقدی فلسفی را درباره ی هر کدام ارائه می کند. دو مقاله ی نخست به شکلی آشکار، مجادله آمیز و انتقادی هستند در حالی که دو مقاله ی دیگر، لحنی غیرخصمانه و حتی گاها تمجیدکننده دارند.