جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

امروزه چرخش های روش شناختی در علوم اجتماعی و انسانی به پدیده ای تبدیل شده است که به صورتی پرشمار، در آثار صاحبان رای در این حوزه، به آنها اشاره و ارجاع شده، مقولات بسیاری بر مبنای آنها توضیح داده می شود. در این مقاله، ابتدا به دو چرخش مهم در حوزه علوم انسانی، یعنی چرخش های زبانی و فرهنگی می پردازیم و سپس به چرخش های روش شناختی ذیل این دو، از جمله چرخش های روایی، زندگی نامه نویسی و خودزندگی نامه نویسی و تاریخی اشاره می کنیم. بررسی مبانی فلسفی چرخش های مذکور در قالب ضدیت روش شناختی با رویکرد پوزیتیویسم، در ابتدا بازنموده شده است.تغییر رویکرد از اثبات گرایی به رویکردهای انسان گرایانه تفسیری و تفهمی، و تغیر موضع از روش های کمی به روش های کیفی بررسی جنبه های گوناگون پدیده های انسانی و اجتماعی را فارغ از چارچوب کشف قوانین علی ممکن ساخته و فضا را برای قوت گرفتن سویه هایی چون تاریخ و زندگی نامه پژوهی و روایت است. کلمه های کلیدی: • چرخش زبانی • چرخش روش شناختی • چرخش فرهنگی • روش های کیفی • روش های کمی

آیا فرد گرایی با توسعه یافتگی نسبتی الزامی دارد؟ و اگر پاسخ این پرسش مثبت باشد در این نسبت، فرد گرایی را چگونه باید تعریف کرد؟ پاره ای از اندیشمندان، ناکامی فردی توسعه در ایران را ناشی از نبود فردگرایی بعنوان یک ارزشاساسی فرهنگی می دانند و این خلاء فرهنگی را با محتوای صوفیانه فرهنگ ایرانی مرتبط تلقی می کنند. چنین دیدگاهی را می توان در قضایای زیر خلاصه کرد: فرد گرایی یکی از عناصر فرهنگی یا ارزشهای اساسی توسعه یافتگی ست؛ اندیشه ایرانی که تصوف از جهت تاریخی نقش زیادی در شکل گیری و تکوین آن دارد، جایگاهی برای مفهوم و ارزش فرد قائل نیست؛ اندیشه و فرهنگ این سرزمین به علت نبود مفهوم فرد تاکنون توانایی ایجاد فرهنگ نوگرا و متناسب با آن نظام اجتماعی –سیاسی پوینده و توسعه یافته را نداشته است. این مقاله، گرچه نقش تاریخی تصوف در شکل دهی به فرهنگ ، اخلاقیات و مناسبت اجتماعی- سیاسی این کشور و ناسازگاریهای آن با مقولات توسعه را می پذیرد ولیمقدمات استدلال تلقی و استدلال متفاوتی ارائه میکند... اطلاعات سیاسی و اقتصادی