جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : از زمان انتشار آن در سال 1994، کتاب فلسفه قبل از سقراط نوشته ریچارد مک کیراهان به منبع استاندارد در فلسفه پیش از سقراط تبدیل شده است. این بررسی گسترده ای از علم، متافیزیک، و فلسفه اخلاقی و سیاسی یونان، از ریشه های آنها در اسطوره تا فیلسوفان و سوفسطائیان قرن پنجم ارائه می دهد. گزیده ای جامع از قطعات و گواهینامه ها، ترجمه شده توسط نویسنده، در چارچوب یک بحث کامل و در دسترس ارائه شده است. یک فصل مقدماتی به منابع متون پیشسکراتیک و سوفسطایی و مشکلات خاص تفسیری آنها می پردازد. در ویرایش دوم، این اثر به روز شده و گسترش یافته است تا اکتشافات مهم جدید و جدیدترین تحقیقات را منعکس کند. تغییرات و اضافاتی در سرتاسر انجام شده است که مهمترین آنها در فصول فیثاغورث، پارمنیدس، زنون، آناکساگوراس، و امپدوکلس و فصل جدید فیلولوس یافت می شود. ترجمه‌های برخی از بخش‌ها و برخی تفاسیر و بحث‌ها اصلاح شده است. یک ضمیمه جدید ترجمه هایی از سه نوشته بقراط و پاپیروس بیرونی ارائه می دهد.

ترجمه ماشینی : این متن مقدمه‌ای برای سقراط فراهم می‌کند - هم شخصیت تاریخی کاریزماتیک و بحث‌برانگیز و هم فلسفه اساسی سقراطی. «فلسفه سقراط» که در ابتدا نوشته شده است، اما دارای مطالعات اخیر است، ترجمه های متعددی از قطعات مرتبط ارائه می دهد. نیکلاس اسمیت و توماس بریک‌هاوس در حین ارائه این عبارات نشان می‌دهند که چرا این بخش‌ها مشکل‌ساز هستند، گزینه‌های تفسیری و فلسفی را بررسی می‌کنند و با دفاعی کوتاه از راه‌حل‌های پیشنهادی خود به پایان می‌رسند. در سرتاسر، نویسندگان به ترجمه‌های استاندارد برای همراهی موازی با خوانندگان منبع اولیه اختصاص داده شده تکیه می‌کنند. هر فصل با یک کتابشناسی مشروح از خواندن های پیشنهادی به پایان می رسد.

ترجمه ماشینی : "بسیاری از نویسندگان معاصر دیدگاه‌های اولیه مسیحی در مورد فلسفه را بد درک می‌کنند، زیرا آنها مواضع انتقادی پدران پیش از نیقیه را نسبت به مکاتب فلسفی مشرکان خاص با یک موضع منفی کلی نسبت به خود عقل شناسایی می‌کنند. سقراط و سایر مقدسین داریوش کارلویچ نشان می‌دهد که چرا این شناسایی نادرست است. پرسش از میزان دانش طبیعی بشریت را نمی توان به مسئله رابطه ایمان با مظاهر تاریخی فلسفه در میان باستان تقلیل داد. همچنین بر پایه تز پیر هادوت استوار است که فلسفه باستان اساساً نظریه نیست، بلکه "شیوه زندگی" است که توسط حکیمان تعلیم داده شده است، که هدف آن سعادت از طریق مشارکت در امر الهی است. آنها توسعه یافته اند نمی تواند در زیارت مسیحی مفید باشد. همانطور که مشخص است، نویسندگان مسیحی باستان به طور سنتی دشمنان فلسفه در واقع از او بسیار بیشتر از آنچه ما فکر می کنیم - و شاید بیشتر از آنچه آنها اعتراف می کردند - وام گرفته بودند.

ترجمه ماشینی : آثار مورخ یونانی گزنفون، که آثارش در کنار آثار افلاطون به‌عنوان گزارش‌های اساسی از آموزه‌های سقراط است، پس از دهه‌ها در سایه، موج جدیدی از توجه را به خود جلب کرده است. و هیچ کس در سال های اخیر بیشتر از توماس ال. پانگل برای پیشروی احیا انجام نداده است. در اینجا، پنگل دنباله‌ای بر مطالعه‌اش درباره طولانی‌ترین روایت گزنفون از سقراط، یادگاری‌ها، ارائه می‌کند و دامنه تحقیق را از طریق پرداختن به گفتگوهای کوتاه‌تر سقراطی گزنفون، اقتصاددان، سمپوزیوم، و عذرخواهی سقراط از هیئت داوران، گسترش می‌دهد. آنچه پانگل آشکار می کند این است که این سه تصویر از سقراط تکمیل کننده و در واقع برای تکمیل یادگاری ها به شیوه های معناداری هستند. برخلاف سقراط افلاطون، سقراط گزنفون پیچیده‌تر و انسانی‌تر است، فردی که به این مسئله می‌پردازد که خوب و با فضیلت زیستن به چه معناست. در حالی که یادگاری از سقراط با تأکید بر شباهت او به جنتلمن های معمولی محترم دفاع می کند، متون سقراطی باقیمانده گزنفون با برجسته کردن این که چگونه سقراط همچنین در فضایل، رفتارها و دیدگاه های خاص خود در مورد زندگی عادی حکومتی و حاکمیتی خود از قراردادهای جوانمردی فاصله می گیرد، توصیف دقیق تری ارائه می دهد. یک سوال در میان این سه نوشته مطرح می شود: کدام شیوه زندگی به بهترین وجه موجودیت، سیاست و اقتصاد انسان را ارتقا می دهد - شیوه زندگی فیلسوف سیاسی سقراطی با فضایل فلسفی اش یا زندگی جنتلمن با فضایل خانوادگی، مدنی و اخلاقی؟ کتاب پانگل با آشکار کردن ظرایف رویکرد گزنفون به این موضوع در اکونومیست، سمپوزیوم و عذرخواهی، اهمیت این نوشته‌ها را برای این حوزه و ارزش آن‌ها برای شکل‌دهی مفهوم کامل‌تری از اینکه سقراط چه کسی بود و چه چیزی تدریس می‌کرد، برجسته می‌کند.

ترجمه ماشینی : یکی از چالش‌های اصلی فلسفه سیاسی معاصر، عدم امکان آشکار رسیدن به هر «حقیقت» مورد توافق مشترک است. همانطور که نیچه در اراده به قدرت خود مشاهده کرد، می توان گفت که جریان های نسبی گرایی که مشخصه تفکر مدرن شده اند با سفسطه باستانی متولد شده اند. اگر به دنبال درک نقاط قوت و ضعف نسبی‌گرایی رادیکال معاصر هستیم، باید ابتدا به سوفسطائیان دوران باستان بنگریم که معروف‌ترین و چالش‌برانگیزترین آنها پروتاگوراس است. با سفسطه و فلسفه سیاسی، رابرت سی. بارتلت اولین خوانش نزدیک از ارائه دو قسمتی افلاطون از پروتاگوراس را ارائه می کند. در «پروتاگوراس»، افلاطون آموزه های اخلاقی و سیاسی سوفسطایی را بیان می کند، در حالی که «تئاتتوس» تقطیری از استدلال های نظری و معرفتی او را ارائه می دهد. در مجموع، این دو گفتگو نشان می‌دهند که پروتاگوراس جذب یکی از جنبه‌های اخلاق مرسوم شده است - اشراف شجاعت، که به نوبه خود با تقوا مرتبط است. این بینش بارتلت را به بررسی شباهت‌ها و تفاوت‌ها در رابطه فلسفه سیاسی و سفسطه با ایمان پرهیزگار می‌کشاند. تفسیر عالی بارتلت ابزار مهمی برای درک تاریخ فلسفه ارائه می‌کند، اما با ردیابی پاسخ سقراط به آموزه‌های پروتاگوراس، بارتلت همچنین به سوی درک غنی‌تری از سفسطه باستان و آنچه سقراط از «فلسفه سیاسی» می‌گوید، پیش می‌رود.

ترجمه ماشینی : گفتگوهای افلاطون (427-347 قبل از میلاد) در کنار نوشته های ارسطو به عنوان مهم ترین و تأثیرگذارترین آثار فلسفی در تفکر غربی قرار می گیرد. افلاطون در آنها معلم خود سقراط را به عنوان مناقشه محوری در گفتگوهایی که به طرز درخشانی طیف وسیعی از ایده ها و مسائل فلسفی را بررسی می کنند، معرفی می کند. هیچ کدام از چهار دیالوگ - اوتیفرون، عذرخواهی، کریتون و فایدون - هیجان‌انگیزتر و آشکارکننده‌تر نیست. فساد جوانان». سقراط در Euthyphro به بررسی مفاهیم و اهداف تقوا و دین می پردازد: در عذرخواهی، او شجاعانه از یکپارچگی آموزه های خود دفاع می کند. در کریتو، او احترام خود را به قانون در امتناع از فرار از حکم اعدام خود نشان می دهد. و در فایدون مرگ را در آغوش می گیرد و از جاودانگی روح بحث می کند. چهار دیالوگ در اینجا در ترجمه معتبر توسط دانشمند برجسته کلاسیک بنجامین جووت، که به خاطر ترجمه هایش از افلاطون مشهور است، ارائه شده است.

ترجمه ماشینی : آن ماری شولتز در کتاب سقراط در مورد سقراط افلاطون: خود افشای سقراطی و عمل عمومی فلسفه، مفاهیم فلسفی و سیاسی ارائه افلاطون از سخنرانی خودافشاگرانه سقراط را در چهار گفت و گو تحلیل می کند: Theaetetus، Symposium، Physioaedology و. شولتز استدلال می کند که این لحظات خودافشایی سقراطی نشان می دهد که ارائه افلاطون از «سقراط راوی» بسیار فراگیرتر از آن چیزی است که ادبیات ثانویه معمولاً تصدیق می کند. علیرغم ظاهر فراگیر یک سقراط که تجربه خود را در طول دیالوگ ها توصیف می کند، خود افشای زندگی نامه سقراطی به طور شگفت انگیزی مورد توجه محققان کمی قرار گرفته است. استفاده افلاطون از روایت، به‌ویژه شعر «سقراط راوی»، اغلب در بحث‌هایی درباره ماهیت دراماتیک دیالوگ‌ها به‌طور کلی‌تر و نه اینکه به تنهایی مورد مطالعه قرار گیرد، قرار می‌گیرد. شولتز نشان می دهد که چگونه این اظهارات روایی با دقت طراحی شده به غنای و عمق متون افلاطونی در سطوح مختلف می افزاید. نویسنده برای نشان دادن اینکه چگونه این روایت‌های سقراطی جاسازی‌شده به تصویر سقراط به‌عنوان فیلسوف عمومی در گفت‌وگوهای افلاطون کمک می‌کند، شیوه‌های خودافشاگری سقراطی را در آثار بل هوک، کتی خانگ و تا نیشی کوتس بررسی می‌کند و حتی به تمرین می‌پردازد. هنر خود افشاگری سقراطی.