جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : شاهکار اسلاوی ژیژک در مورد میراث هگلی. در دو قرن اخیر، فلسفه غرب در سایه هگل توسعه یافته است، که هر متفکر جدید بیهوده تلاش می کند تا از تأثیر او بگریزد: چه به نام اراده پیش عقلانی، چه به نام فرآیند اجتماعی تولید، و چه به نام اقتضایی وجود فردی. . ایده آلیسم مطلق هگل تبدیل به ابله فلسفه شده است و این حقیقت را پنهان می کند که او فیلسوف غالب گذار تاریخی دورانی به مدرنیته است. دوره ای که زمان خود ما شباهت های شگفت انگیزی با آن دارد. امروز، در حالی که سرمایه داری جهانی از هم جدا می شود، ما وارد یک گذار جدید می شویم. اسلاوی ژیژک در کتاب «کمتر از هیچ»، اوج انتشار حرفه ای برجسته، استدلال می کند که ضروری است که ما صرفاً به هگل باز نگردیم، بلکه پیروزی های او را تکرار کنیم و از آن فراتر برویم و با هگلی تر بودن از خود استاد، بر محدودیت های او غلبه کنیم. چنین رویکردی نه تنها ژیژک را قادر می‌سازد تا وضعیت کنونی ما را تشخیص دهد، بلکه به گفت‌وگوی انتقادی با رشته‌های کلیدی تفکر معاصر - هایدگر، بدیو، رئالیسم نظری، فیزیک کوانتومی و علوم شناختی- می‌پردازد. مدرنیته با هگل آغاز و پایان خواهد یافت.

ترجمه ماشینی : اسلاوی ژیژک در فاصله کمتر از پنج سال و با انتشار چهار کتاب راهگشا، شهرت یکی از متفکران دستگیر کننده، بصیر و رسواکننده اخیر را به دست آورده است. شاید بیش از هر نویسنده دیگری، نوشته‌های او قانع‌کننده‌ترین شواهد موجود برای شناخت ژاک لاکان به‌عنوان فیلسوف برجسته عصر ما باشد. ژیژک در گام برداشتن با منفی، نقد معاصر ایدئولوژی را به چالش می کشد و با انجام این کار راه را برای درک جدیدی از تضاد اجتماعی، به ویژه طغیان های اخیر ناسیونالیسم و مبارزه قومی باز می کند. ژیژک می پرسد آیا ما محدود به جهان پست مدرنی هستیم که در آن حقیقت به تأثیر احتمالی اعمال گفتمانی گوناگون تقلیل می یابد و سوبژکتیویته ما از طریق انبوهی از مواضع ایدئولوژیک پراکنده می شود؟ پاسخ او خیر است و راه خروج، بازگشت به فلسفه است. این بازنگری به ایده آلیسم آلمانی به ژیژک اجازه می دهد تا نقد ایدئولوژی را به عنوان ابزاری برای افشای پویایی جامعه ما بازنگری کند، که یکی از جنبه های مهم آن بحث بر سر ناسیونالیسم است، به ویژه آن گونه که در بالکان گسترش یافته است - خانه ژیژک. او بحث در مورد ناسیونالیسم را وارد حوزه سیاست فرهنگی معاصر می کند و بن بست متمرکز بر ملی گرایی ها را همزمان با آرمان های فاشیستی و ضد استعماری می شکند. ژیژک به طرز تحریک آمیزی استدلال می کند که آنچه باعث تضاد ناسیونالیستی و قومیتی می شود، امتناع جمعی از لذت خودمان است. این اثر با استفاده از نمونه‌هایی از فرهنگ عامه و تئوری عالی برای روشن کردن یکدیگر - اپرا، فیلم نوآر، جهان‌شمولی سرمایه‌داری، بنیادگرایی مذهبی و قومی - گواهی می‌دهد که بسیار رادیکال‌تر از سوفیست‌های پست مدرن، کانت و هگل هم‌عصران ما هستند. .

ترجمه ماشینی: در یک آزمایش متقاعدکننده و غیرمعمول، سه نظریه‌پرداز برجسته درباره مسائل اصلی فلسفه و سیاست معاصر گفتگو می‌کنند. مقالات آن‌ها، که به‌عنوان مشارکت‌های جداگانه‌ای که به یکدیگر پاسخ می‌دهند، سازمان‌دهی شده‌اند، شامل میراث هگلی در نظریه انتقادی معاصر، معضلات نظری چندفرهنگ‌گرایی، بحث جهان‌شمولی گرایی در مقابل خاص‌گرایی، استراتژی‌های چپ در اقتصاد جهانی‌شده، و نسبی است. محاسن پساساختارگرایی و روانکاوی لاکانی برای یک نظریه اجتماعی انتقادی. در حالی که دقت و هوشی که این نویسندگان با آن به کار خود می پردازند بسیار زیاد است، اقتضایی، هژمونی، جهان شمولی علاوه بر این از احساس روشن انرژی و لذت آنها به صورت آشکار و اغلب غیرقابل پیش بینی بهره می برند. تبادل.

چکیده ماشینی : مقالاتی در الهیات و سیاست - نوشته شده توسط برخی از برجسته ترین الهیات، فیلسوفان و منتقدان ادبی جهان - اخلاق و پیامدهای کنش انسانی را تحلیل می کند. آنها ابعاد معنوی هستی شناسی را با در نظر گرفتن رابطه بین هستی شناسی و امر سیاسی در پرتو اندیشه شخصیت هایی از افلاطون تا مارکس، لویناس تا دریدا و آگوستین تا لاکان بررسی می کنند. مشارکت‌کنندگان با هم این باور را به چالش می‌کشند که عمل معنادار صرفاً اظهار موفقیت‌آمیز اراده است، که سیاست در نهایت به «شاید درست می‌کند» قابل تقلیل است. از دیدگاه‌های گوناگون، آن‌ها پیشنهاد می‌کنند که پایه‌گذاری کنش و سیاست انسانی در نقد ماتریالیستی، امکانات انقلابی را ارائه می‌دهد که از نیهیلیسم ذاتی هم در نظریه لیبرال دمکراتیک معاصر و هم در ایدئولوژی نومحافظه‌کارانه فراتر می‌رود. مشارکت کنندگان. آنتونی بیکر، دانیل ام. بل جونیور، فیلیپ بلوند، سایمون کریچلی، کانر کانینگهام، کرستون دیویس، ویلیام دزموند، هنت دی وریس، تری ایگلتون، روکو گانگل، فیلیپ گودچایلد، کارل هفتی، النور کافمن، تام مک کارتی، جان میلبانک، آنتونیو نگری، کاترین پیکستاک، پاتریک آرون ریچس، مری جین روبنشتاین، رجینا مارا شوارتز، کنت سورین، گراهام وارد، روآن ویلیامز، اسلاوی ژیژک

ترجمه ماشینی: "آیا این معنی دارد که خود را دموکرات بنامیم؟ و اگر چنین است، چگونه این کلمه را تفسیر می کنید؟" در پاسخ به این سوال، هشت متفکر نماد شکن پتانسیل غنی دموکراسی را به همراه ضعف های انتقادی آن اثبات می کنند و این عمل را برای تطبیق مجدد با آن درک می کنند. واقعیت های جدید سیاسی و فرهنگی جورجیو آگامبن تاریخ پرتنش قانون اساسی و همزیستی آنها با دولت های مختلف را دنبال می کند. آلن بدیو عملکرد دموکراتیک کنونی را در مقابل کمونیسم دموکراتیک قرار می دهد. دانیل بن سعید به نهادینه شدن دموکراسی می اندیشد، در حالی که وندی براون در مورد دموکراتیزه شدن جامعه تحت نولیبرالیسم بحث می کند. ژان لوک نانسی تفاوت بین دموکراسی را به‌عنوان شکلی از حکومت و به‌عنوان هدف انسانی می‌سنجید و ژاک رانسیر ماهیت برابری‌خواهانه آن را برجسته می‌کند. کریستین راس روابط سلسله مراتبی را در درون پراتیک دموکراتیک شناسایی می کند و اسلاوی ژیژک تمایز بین کسانی را که مایل به مالکیت دولت هستند و کسانی که می خواهند بدون آن انجام دهند پیچیده می کند. این مقالات به طور منحصر به فردی از آنچه از سنت چپ پس از سقوط کمونیسم شوروی باقی مانده است، دفاع می کند. آنها با عوامل بازدارنده برای مشارکت فعال دموکراتیک روبرو می شوند که باعث کاهش مشارکت رای دهندگان در کشورهای غربی شده است و با استناد و احیای سنت مشارکت شهروندان به بی تفاوتی انتخاباتی می پردازند. این مجموعه که پرشور نوشته شده و از لحاظ نظری غنی است، به تمام جنبه های بحث سیاسی و دموکراتیک مدرن صحبت می کند.

Fascinated by the recent scientific progress, even some philosophers today claim that philosophy is dead and that natural sciences (quantum cosmology, cognitive sciences) can answer questions which were once considered a domain of metaphysics: is our universe finite? Do we have free will? etc. The essay tries to problematize this claims by raising a series of questions. First, it is easy to show that modern science itself relies on a series of philosophical propositions. Second, what accounts for the role of science in our world is its link with capitalism. Third, we should distinguish between knowledge and truth: not only philosophy, other discourses (like Marxism or psychoanalysis) also practice a notion of truth which cannot be reduced to knowledge.

کدام موضع اخلاقی در شرایط آشفتة امروز، یعنی: بحران سلامت، گرمایش زمین، منازعات اقتصادی و ...، مناسب است؟ نکته اول این است که هر متخصصی که با وظیفة خاصی که توسط صاحبان قدرت به او تحمیل شده است، سروکله می‌زند، به‌طور خوشایندی از بستر گستردة اجتماعی فعالیت خود غفلت می‌ورزد. دوم این است که روشنفکران به‌اصطلاح رادیکال، کسانیکه نظم موجود را از یک موضع اخلاقی بالاتر نقد می‌کنند، به خوبی آگاهند که نقدهایشان هیچ آثار عملی ندارد. پس، بعد از خلاصی از توهمات یک موضع انتقادی کاذب، ما چگونه باید زندگی کنیم؟ نه فقط با پذیرش واقعیت‌مان؛ افسون شدن با پایان تمدن‌مان، ما را تماشاگرانی قرار خواهد داد که به طور ناخوشی از فروپاشی حالت عادی لذت می‌برد. یک راه برون‌رفت از این بن‌بست در خطی از آهنگ یک گروه راک آلمانی اشاره شده است: «ما باید تا زمان مرگ زندگی گنیم». ما باید علیه همه‌گیری و دیگر بحران‌ها بجنگیم نه با عقب کشیدن از زندگی؛ بلکه به یافتن راهی به سوی زندگی با تمام قوت. آیا امروز چیزی زنده‌تر از این وجود دارد که میلیون‌ها مراقب سلامت، با آگاهی کامل، زندگی خود را هر روزه به خطر می‌اندازند؟ بسیاری از آنها مرده‌اند؛ اما آنها به محض مرگ زنده شده‌اند.