جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : از هگل چه می دانیم؟ از مارکس چه می دانیم؟ از دموکراسی و تمامیت خواهی چه می دانیم؟ کمونیسم و روانکاوی؟ ما چه می دانیم که سخنی است که هزاران بار شنیده ایم - یا یک یقین از خود راضی؟ اسلاوی ژیژک - یکی از تحریک‌آمیزترین و پرخواننده‌ترین متفکران عصر ما - با خوانش درخشان خود از هگل، درک سنتی ما را تغییر می‌دهد، هر کلیشه‌ای را تحمیل می‌کند و هر اعتقادی را تضعیف می‌کند تا زمینه را برای راه‌های جدید پاسخ به این سؤالات روشن کند. وقتی لاکان هگل را «عالی‌ترین هیستریک» توصیف می‌کند، به شیوه‌ای اشاره می‌کند که هیستریک سؤال می‌کند، زیرا او میل خود را چنان تجربه می‌کند که گویی میل دیگری است. در فرآیند دیالکتیکی، سؤالی که از دیگری پرسیده می شود از طریق چرخشی بازتابی حل می شود که در آن سؤال به عنوان پاسخ خود شروع به کار می کند. ما هگل را به نظریه پرداز انتزاع و ارتجاع تبدیل کرده بودیم، اما ژیژک با خواندن هگل با لاکان، از هگل انضمامی و انقلاب - خود و آینده - رونمایی می کند. این اثر اولیه و خیره کننده اصیل ژیژک بینشی منحصر به فرد از ایده هایی ارائه می دهد که از آن زمان به نشانه های بارز تفکر بالغ او تبدیل شده اند. برای هر کسی که به نظریه انتقادی، فلسفه و اندیشه اجتماعی معاصر علاقه دارد، بسیار جالب خواهد بود.

ترجمه ماشینی : شاهکار اسلاوی ژیژک در مورد میراث هگلی. در دو قرن اخیر، فلسفه غرب در سایه هگل توسعه یافته است، که هر متفکر جدید بیهوده تلاش می کند تا از تأثیر او بگریزد: چه به نام اراده پیش عقلانی، چه به نام فرآیند اجتماعی تولید، و چه به نام اقتضایی وجود فردی. . ایده آلیسم مطلق هگل تبدیل به ابله فلسفه شده است و این حقیقت را پنهان می کند که او فیلسوف غالب گذار تاریخی دورانی به مدرنیته است. دوره ای که زمان خود ما شباهت های شگفت انگیزی با آن دارد. امروز، در حالی که سرمایه داری جهانی از هم جدا می شود، ما وارد یک گذار جدید می شویم. اسلاوی ژیژک در کتاب «کمتر از هیچ»، اوج انتشار حرفه ای برجسته، استدلال می کند که ضروری است که ما صرفاً به هگل باز نگردیم، بلکه پیروزی های او را تکرار کنیم و از آن فراتر برویم و با هگلی تر بودن از خود استاد، بر محدودیت های او غلبه کنیم. چنین رویکردی نه تنها ژیژک را قادر می‌سازد تا وضعیت کنونی ما را تشخیص دهد، بلکه به گفت‌وگوی انتقادی با رشته‌های کلیدی تفکر معاصر - هایدگر، بدیو، رئالیسم نظری، فیزیک کوانتومی و علوم شناختی- می‌پردازد. مدرنیته با هگل آغاز و پایان خواهد یافت.

ترجمه ماشینی : اسلاوی ژیژک در فاصله کمتر از پنج سال و با انتشار چهار کتاب راهگشا، شهرت یکی از متفکران دستگیر کننده، بصیر و رسواکننده اخیر را به دست آورده است. شاید بیش از هر نویسنده دیگری، نوشته‌های او قانع‌کننده‌ترین شواهد موجود برای شناخت ژاک لاکان به‌عنوان فیلسوف برجسته عصر ما باشد. ژیژک در گام برداشتن با منفی، نقد معاصر ایدئولوژی را به چالش می کشد و با انجام این کار راه را برای درک جدیدی از تضاد اجتماعی، به ویژه طغیان های اخیر ناسیونالیسم و مبارزه قومی باز می کند. ژیژک می پرسد آیا ما محدود به جهان پست مدرنی هستیم که در آن حقیقت به تأثیر احتمالی اعمال گفتمانی گوناگون تقلیل می یابد و سوبژکتیویته ما از طریق انبوهی از مواضع ایدئولوژیک پراکنده می شود؟ پاسخ او خیر است و راه خروج، بازگشت به فلسفه است. این بازنگری به ایده آلیسم آلمانی به ژیژک اجازه می دهد تا نقد ایدئولوژی را به عنوان ابزاری برای افشای پویایی جامعه ما بازنگری کند، که یکی از جنبه های مهم آن بحث بر سر ناسیونالیسم است، به ویژه آن گونه که در بالکان گسترش یافته است - خانه ژیژک. او بحث در مورد ناسیونالیسم را وارد حوزه سیاست فرهنگی معاصر می کند و بن بست متمرکز بر ملی گرایی ها را همزمان با آرمان های فاشیستی و ضد استعماری می شکند. ژیژک به طرز تحریک آمیزی استدلال می کند که آنچه باعث تضاد ناسیونالیستی و قومیتی می شود، امتناع جمعی از لذت خودمان است. این اثر با استفاده از نمونه‌هایی از فرهنگ عامه و تئوری عالی برای روشن کردن یکدیگر - اپرا، فیلم نوآر، جهان‌شمولی سرمایه‌داری، بنیادگرایی مذهبی و قومی - گواهی می‌دهد که بسیار رادیکال‌تر از سوفیست‌های پست مدرن، کانت و هگل هم‌عصران ما هستند. .

ترجمه ماشینی: در یک آزمایش متقاعدکننده و غیرمعمول، سه نظریه‌پرداز برجسته درباره مسائل اصلی فلسفه و سیاست معاصر گفتگو می‌کنند. مقالات آن‌ها، که به‌عنوان مشارکت‌های جداگانه‌ای که به یکدیگر پاسخ می‌دهند، سازمان‌دهی شده‌اند، شامل میراث هگلی در نظریه انتقادی معاصر، معضلات نظری چندفرهنگ‌گرایی، بحث جهان‌شمولی گرایی در مقابل خاص‌گرایی، استراتژی‌های چپ در اقتصاد جهانی‌شده، و نسبی است. محاسن پساساختارگرایی و روانکاوی لاکانی برای یک نظریه اجتماعی انتقادی. در حالی که دقت و هوشی که این نویسندگان با آن به کار خود می پردازند بسیار زیاد است، اقتضایی، هژمونی، جهان شمولی علاوه بر این از احساس روشن انرژی و لذت آنها به صورت آشکار و اغلب غیرقابل پیش بینی بهره می برند. تبادل.