جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

پدیدارشناسی هرمنوتیک با ورود به حوزۀ مطالعات دینی، اقتدار متون مقدس را به­عنوان یک راهنمای هنجاری با الگوهای مشخص و تعریف­شده در پرانتز قرار ­می­دهد. این تعلیق، عرصۀ ارجاعِ شاعرانۀ غیرتوصیفی را به جهان می­گشاید. رویدادهای بازگوشده درکتاب مقدس به­عنوان رویدادهای تاریخی، اکنون از وجود متنی برخوردارند که از منشأ پیشینِ خود فاصله گرفته‌اند و معانی کنونی­شان محصول ثبت آنها در شبکه­ای از متون است که به­طورمتناوب، یکدیگر را در یک کلِ بینامتنی حمایت و جابه­جا می­کنند؛ براین­اساس کتاب مقدس، پیش از هرچیز گفتمانی است که نظریۀ کلیِ متن آن ­را به­عنوان حلقه­ای در یک زنجیرۀ ارتباطی می­فهمد. پُل ریکور در تدوین قوسِ هرمنوتیکی خود با تأکید بر مرحلۀ تبیین انتقادی (نقد ادبی) گذار از اولین تفسیر سطحی و متعصبانه را به خوانشی عمیق ممکن ­می­سازد که در برابر رویارویی با عینیت ایستاده است. در این مقاله با توجه به دیدگاه­های ریکور به بررسی مفاهیمِ «وحی و شهادت (گواهی)» در متون مقدس گوران می­پردازیم و سپس با تحلیل شعر و کلام مقدس «نوروز سورانی» در این زمینه، سعی در نشان دادن الگوی عینی این مفاهیم در متون مقدس گوران (یارسان/ اهلِ حق) داریم. این تعلیق سبب می­شود تا وحی با توجه به ویژگی­های منحصربه‌فرد گفتمان­ها و درعین­حال از طریق روابط متقابل آنها درک شود. پدیدارشناسی هرمنوتیک پُل ریکور با تأکید بر مرحلۀ تبیین انتقادی موجب می­شود تا کتاب مقدس از تفسیرهای ذهنی­سازِ وابسته به فرهنگ و نیز از تفسیرهای بنیادگرایانه­ رها شود و کماکان در جهان مُدرن امروز مورداستناد و استفاده­ قرار بگیرد.

اندیشه­های فیلسوف معاصر فرانسوی، پل ریکور که در بستر هرمنوتیک فلسفی و پدیدارشناسی هرمنوتیکی شکل گرفته، در میان دانش­وران این علم، جایگاه قابل توجه و تأملی دارد. در سنت تفسیری رایج، فهم و تفسیر صحیح، تفسیری است که با آنچه مقصود متکلم بوده، بیشترین انطباق را داشته باشد، اما ریکور، معیار تفسیر معتبر را نه مطابقت با معنای قصدی مؤلف که بالاتر بودن احتمال می­انگارد. وی این معیار را فراهم آمده از «منطق احتمال ذهنی» معرفی می­کند. در تبیین تفسیر صحیح از متن، دو اصل «همخوانی و تطابق» و «کامل بودن» را در تفسیر ضروری می­داند. نوشتار حاضر در پی آن است تا امکان طرح این ضوابط را در خصوص متون شرعی با نظر به ویژگی­های آن­ها، با رویکرد توصیفی ـ تحلیلی و با جمع­آوری اطلاعات به روش کتابخانه­ای و اسنادی، بررسی کند. به نظر می­رسد، می­توان از «منطق احتمالات» و «اصل هم­خوانی و تطابق و اصل کامل بودن» در میان ضوابط مطرح در متون شرعی، بهره برد.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه به بررسی مفهوم شر در اثر پل ریکور (1923-2005) می پردازد. برای انجام این کار، ما کار او را به عنوان یک کل ارزیابی می کنیم، اما بر سه کتاب تمرکز می کنیم، زیرا آنها لحظات تفسیر نویسنده ما را در رابطه با رویکرد آنها به مسئله شیطان برجسته می کنند. آنها عبارتند از: سمبولیسم شر، شر: چالشی برای فلسفه و الهیات، و خود به عنوان دیگری. اما ما ترتیب زمانی متون را معکوس کردیم تا رویکردی بدیع ایجاد کنیم که به عنوان راهی برای رسیدن به پیشنهاد پل ریکور برای راه حلی برای مشکل شیطان عالی است. ما نشان داده‌ایم که چگونه، همانطور که نویسنده تاریخ فلسفه و تاریخ الهیات را تفسیر می‌کند، مسئله شر را مطرح می‌کند و از آنجا نیز نحوه پرداختن نویسنده‌مان به آن، یعنی از منظر فردی که رنج می‌کشد، آشکار کرده‌ایم. سپس ببینیم که چگونه ریشه‌های تفسیر و راه‌حل ممکن برای مسئله، در اسطوره‌ها و نمادهای شیطانی و بیشتر از آن، چگونه انسان نسبت به مسئله شر، خطاپذیر و شکننده است. تا آن زمان، سرانجام، اخلاق کوچک او را بررسی می کند. جایی که ما معتقدیم می توانیم از طریق نهادهای عادلانه مقابله با شر را به پایان برسانیم.

ترجمه ماشینی : پژوهش زیر بر آن است تا اساسنامه هرمنوتیک فلسفی را که پل ریکور در کتاب خود به مثابه دیگری به ما معرفی کرده است، بشناسد و از این طریق نقش فلسفی هرمنوتیک کتاب مقدس را که نویسنده فرانسوی در نوشته‌هایش درباره موضوعات دینی اعطا کرده است، بررسی کند. ما کار این نویسنده را به عنوان یک پروژه منحصر به فرد و پویا می بینیم که در آن نویسنده تفکر خود را با استفاده از حوزه های وسیعی از دانش مانند روانکاوی، تاریخ و حتی الهیات اجرا می کند. به این ترتیب، وظیفه پیشنهادی در تحقیق ما نه تنها ممکن، بلکه ضروری می‌شود، زیرا ما جنبه پویای نویسنده فرانسوی را منبعی از پروژه‌های مستقل و غیرقابل انتقال نمی‌دانیم. بنابراین، ما را به این باور می رساند که تفکر در نوشته های فلسفی پل ریکور مشابه نوشته های او در مضامین دینی است. با این حال، ما معتقدیم که این نویسنده الهیات را به انسان‌شناسی تقلیل نمی‌دهد و خودمختاری گفتمان فلسفی را نیز کنار نمی‌گذارد، به عنوان یک فیلسوف راهی برای غنی‌سازی، از طریق هستی‌شناسی کنش، برای بینش الهیاتی ارائه می‌کند.