جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

زبان از دیدگاه سوسور، یک سیستم و جوهر آن ارتباط است و ایجاد ارتباط به توانش و کنش زبانی مربوط می گردد. توانش زبانی، یک مقوله زبان شناسانه و کنش زبانی یک پدیده معناگرایانه و زیبایی شناسانه است و از مناسبات همنشینی و جانشینی زبان پدید می آید؛ از این رو،برای آفرینش آثار هنری و کشف یا آفرینش وجوه زیبایی شناختی، تسلط بر مولفه های تمایز بخش صورت و معنا، اجتناب ناپذیر است زیرا معنا از روابط شبکه داخلی/درونی برای برقراری ارتباط با عناصر و پدیده های جهان بیرونی آفریده می شود و در این باره، نسبت میان سبک و روش بیان با زبان و به ویژه با مشخصه های دستوری، صرفی، نحوی و نظام واژگان، نقش تعیین کننده دارند و وابسته های پیشین یکی از عناصر مهم دستوری برای نیل بدین مقصودندکه بدون توجه به جایگاه و ارزش بلاغی آنها، تحلیل و بررسی متن با اختلال روبه رو خواهد شد.این مقاله ضمن توصیف کارکردهای دستوری هفت وابسته پیشین: صفت اشاره، صفت مبهم، صفت شمارشی، صفت پرسشی، صفت بیانی پیشین، یک/یکی نکره و شاخص و تبیین ارتباط این وابسته ها با هسته ها، تعداد و درصد کاربرد هر کدام را استخراج کرده و به بررسی و تحلیل انگیزه ها و مقاصد بلاغی آنها در داستان رستم و سهراب پرداخته است.به علاوه، چون در هرکنش ارتباطی، نشانه ها یکی از این پنج وجه را دارند: شناساننده، مشخص کننده، شرح دهنده، امری و شکل دهنده یا منطقی، در این پژوهش نشان داده شده که وابسته های پیشین در داستان رستم و سهراب، نقش سه نشانه: شناساننده، مشخص کننده و شرح دهنده را ایفا نموده اند.

اصواتی مثل ،«hmm» «بله»، «جدا»،  «mm»و ... به کرات در گفتگوها شنیده می شوند، اما تاکنون در زبان فارسی بررسی نشده اند. این کلمات بر پیشبرد هر چه بهتر گفتگو تاثیر می گذارند. اهمیت نشانه های بازخوردی در زمان فقدان آنها فهمیده می شود. اگر نشانه های بازخوردی نابه جا به کار رود، در روند گفتگو اختلال ایجاد می کند، پس چشم پوشیدن از آنها در تحلیل گفتگوها باعث نادیده گرفتن بخش مهمی از تعاملات روزانه می شود. در این مقاله این نشانه ها از نظر صورت، معنا، درجه تاثیر و خصوصیات زبرزنجیری موثر در معنا مورد بررسی قرار می گیرند.

نظریات مختلفی پیرامون نسبت بین متشابهات قرآنی و مشطحیات عرفانی شکل گرفته است. یکی از نظریات مهم و مورد توجه، در این زمینه، نظریه روز بهان بقلی است که توجه جمعی از متفکرین و مستشرقین معاصر از جمله هانری کربن را به خود جلب کرده است. در این نظریه، متشابهات قرآنی از سنخ شطحیات عرفانی دانسته شده و مورد تحلیل قرار گرفته است. ما در این مقاله هرمنوتیکی آنها، وجوه تمایز بنیادی این دو را از هم نشان داده و به نقد نظریه مذکور پرداخته ایم.