آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: مذهب اعتقادی و فقهی که به طور رسمی در زمان مرابطین رایج بود ، مذهب امام مالک ، اهل تسلیم و تفویض - که دارای قطب هایی بودند که از وی دفاع می کردند - به ویژه فقها - و نمایندگانی که اصول و مطالب آن را گسترش دادند. اما با وجود این، این دوره به بازنمایی اندک از اندیشه های اشعری شهرت داشت، زیرا کلام اشعری محدود بود و نمایندگان کمی داشت، از سوی دیگر کلام اهل سنت ظهور کرد و فقه استدلالی رونق گرفت و یکی از شاخص های این جریان ابن رشد پدربزرگ (متوفی 520 ق) بود ، همانطور که در این مدت شاهد بودیم ، فقها بر تمام جنبه های زندگی کنترل کامل داشتند و تصمیمات با اهمیتی را در سطح مذهبی صادر کردند - حادثه سوزاندن کتاب احیا علوم دینی امام غزالی - که نتایج آن در سطح سیاسی منعکس شد. جایی که ابن تومرت از این حادثه سوء استفاده کرد و با محدود کردن ایده های این فقها به فروع فقه مالکی آن را برای مبارزه با سلطه مرابطین پیش برد.