آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

نويسنده در اين كتاب كه بر پايه شش درس گفتار «مكداول» در سال 1991 م تدوين شده به پرسشي مي‌پردازد كه پرسش محوري فلسفه مدرن از زمان «دكارت» مي‌باشد و آن اين است كه «رابطه بين ذهن و جهان چيست؟» كتاب با اين ادعا شروع مي‌شود كه موضوع اصلي‌اش نحوه وساطت مفاهيم در رابطه ميان اذهان و جهان است. از نظر مكداول ما بايد همسو با كانت به يك ميزان بر اهميت مفاهيم و ورودي تجربي مستقيم يا شهودات در پيوند ميان انديشه و واقعيت تأكيد كنيم و از نوساني ناخوشايند ميان اسطوره داده و انسجام‌گرايي بپرهيزيم ... نويسنده در كتاب مهم‌ترين آثار و تاريخ فلسفه را معرفي مي‌كند و مخاطبان را براي مواجهه با اين متون آماده مي‌نمايد.

در این مقاله ابتدا به واکنش مک‌داول به تفسیر کریپکی از ویتگنشتاین در باب پیروی از قاعده می‌پردازیم. پس از معرفی نقدهای مک‌داول به کریپکی، به شرح خوانش بدیل وی از ویتگنشتاین خواهیم پرداخت. در نگاه مک‌داول، کریپکی نتوانسته است اصل مدعای ویتگنشتاین درباب مفهوم معنا و پیروی از قاعده را منعکس کند و بنابراین، عملاً به بیراهه رفته است: بنظر مک‌داول، ویتگنشتاین هیچ استدلال شک‌گرایانه‌ای را علیه واقع‌گرایی و نیز هیچ دیدگاه ضد-واقع‌گرایانه‌ای را، به عنوان دیدگاهی بدیل از معنا، طرح نکرده است. مک‌داول پس از نقدِ تفسیرِ کریپکی، خوانش خود را از ویتگنشتاین ارائه می‌دهد که در کلیت خود، خوانشی است واقع‌گرایانه. این تفسیر همواره مورد مناقشه و بدفهمی در مجادلاتِ پیرامون ویتگنشتاین و ویتگنشتاینِ کریپکی بوده است. در این مقاله قصد نگارنده ابتدائاً توضیح روشن دیدگاه مک‌داول، شرحِ وی از ویتگنشتاین و نیز نقد وی بر تفسیر کریپکی است. در ادامه، استدلال خواهد شد که تفسیرِ مک‌داول، بر خلاف مدعای وی، اتفاقاً اختلاف چشم‌گیری با تفسیر کریپکی ندارد و خوانشِ کریپکی بخوبی می‌تواند انتقادات و نکات تفسیری مک‌داول را پاسخ دهد. به این معنا، تفسیر و انتقادات مک‌داول از خوانش کریپکی دارای مبانی محکمی نخواهد بود.

در این مقاله، درباره تفسیر گروهی از فلاسفه، همچون هکر، بِیکر، مک‌داول و مک‌گین از استدلال و پاسخ شک‌گرایانة ویتگنشتاینِ کریپکی یا کریپکنشتاین بحث خواهیم کرد و نشان داده خواهد شد که بخشی از تفسیر این فلاسفه و بنابراین انتقاداتی که آنها بر اساس این تفسیر ارائه می‌کنند، نادرست است. بر اساس استدلال کریپکنشتاین، هیچ فکت یا امر واقع‌ای در مورد اینکه اظهارات یک شخص چه معنایی دارند وجود ندارد. کریپکی مدعی است که این نتیجة شک‌گرایانه به پارادوکس معروفی ختم می‌شود که ویتگنشتاین در بند 201 تحقیقات فلسفی خود به آن اشاره می‌کند. بر اساس خوانش کریپکی، ویتگنشتاین با شکاک در مورد نتیجة شک‌گرایانة استدلال شک‌گرا همراهی دارد. گروهی از فلاسفه این مدعا را در تعارض با دیدگاه ویتگنشتاین دانسته و مدعی‌اند کریپکی بحث اصلیِ ویتگنشتاین در این بند را متوجه نشده است. به نظر آنها، هدف ویتگنشتاین نشان دادن این است که پارادوکس مذکور برآمده از یک بدفهمی فلسفی است؛ پس برخلاف مدعای کریپکی، پارادوکس را نمی‌پذیرد. در این مقاله، با بهره‌گیری از خوانش جورج ویلسون از استدلال کریپکنشتاین، تمایزی میان دو نتیجة استدلال شک‌گرایانه پررنگ و بر اساس آن، درستی انتقادات فوق از کریپکنشتاین ارزیابی می‌شود. بیان خواهد شد که فلاسفة مذکور در این مدعا که کریپکنشتاین، پارادوکس را می‌پذیرد در اشتباه‌اند.

ترجمه ماشینی : این کتاب کاوش جامع و مفصلی از رابطه بین اندیشه G.W.F. هگل و جان مک داول، که دومی به طور گسترده به عنوان یکی از تأثیرگذارترین فیلسوفان تحلیلی زنده شناخته می شود. این به عنوان نقطه ورود در فلسفه مک داول و هگل، و سهم قابل توجهی در بحث های جاری در مورد تجربه ادراکی و توجیه ادراکی، طبیعت گرایی، آزادی و کنش انسان است. فصل‌های گردآوری‌شده در این جلد، و همچنین پاسخ‌های مک‌داول، روشن می‌سازد که آثار مک‌داول راه را برای خوانش بدیع از متون هگل هموار می‌کند. چارچوب مفهومی او امکان‌های تفسیری جدیدی را در فلسفه هگل فراهم می‌کند که تاکنون عمدتاً ناشناخته مانده‌اند. علاوه بر این، این تفاسیر جنبه‌های مختلف تداوم و ناپیوستگی بین فلسفه‌های این دو نویسنده را روشن می‌سازد و بدین ترتیب مواضع آن‌ها را در مورد موضوعات خاص با وضوح بیشتری مشخص می‌کند. علاوه بر این، آنها به ما این امکان را می دهند که اندیشه هگل را حاوی تعدادی ابزار مفهومی ببینیم که ممکن است برای پیشبرد فلسفه خود مک داول و به طور کلی فلسفه معاصر مفید باشد.

ترجمه ماشینی : اگر انسان ها را به عنوان حیوانات منطقی درک کنیم، خطر تضاد بین پیوند و آزادی وجود دارد: از یک سو، عقل باید در تعیین هنجارهای اعمال خود باشد - آزادی اینگونه محقق می شود. از سوی دیگر، به این هنجارها نیز باید نیروی الزام آور داده شود. با این حال، اگر بارها و بارها خودتان آن را تعیین کنید، به نظر نمی رسد چنین قدرتی قابل درک باشد. این تصور را ایجاد می کند که تعهد به هنجارهای مرتبط با عقل در تضاد با آزادی تعیین سرنوشت است. الکساندر برودنر برای غلبه بر این تضاد، ارتباط بین خودتعیین‌گری و انتقاد از خود را توضیح می‌دهد.