آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

این مصاحبه به پیشنهاد و اصرار یکی از روزنامه ها انجام گرفته ولی آن روزنامه از انتشارش عذر خواسته است! استاد سروش محلاتی در این مصاحبه با توجه به آنکه نظریات استاد شهید درباره حکومت اسلام و مبانی ولایت فقیه به صورت مدون در دست نیست، کوشیده با رجوع به آثار و فیش‌نوشته‌های ایشان برخی از این مبانی را بررسی و تحلیل کند. مع‌الاسف ضرورت پرداختن به مباحث پایه‌ای درباره حکومت اسلامی و ولایت فقیه به رغم تاکید مقام معظم رهبری بر اهمیت طرح آنها در کرسی‌های آزاداندیشی همواره به دلایل نامعلوم مغقول می‌ماند./ اقای مطهری ادلّه فقها را «تکلّف» می داند، یعنی بدون آن که دلیل، دلالت روشن و قانع کننده ای بر یک معنی داشته باشد، ما بار معنایی خاصی را با زور و زحمت بر آن سوار می کنیم. ایراد دیگر استاد مطهری این است که چنین استدلال هایی را انحراف از «مقاصد و اهداف اسلام» می داند، یعنی بین این احکام با آنچه از مقاصد شریعت ـ از قبیل عدالت ـ شمرده می شود، تناسب و تلائم نیست و از این راه به آن مقصد نمی توان رسید./ از استاد کتابی منتشر شده است به نام «ختم نبوت» که در آن جا به روشنی نقش فقها تبیین شده و تصریح شده که «اهم وظایف و مسئولیت های علمای امت، اجتهاد است» و توضیح داده اند که «عمده وظایفی که در دوره کودکی بشر، اجبارا «وحی» انجام می داده، در دوره رشد و بلوغ عقل و علم، نیروی علمی و عقلی انجام می دهد»./ استاد حتی نسبت به پیشوایان معصوم که منصوصند، بر این عقیده اند که آنان حق ندارند، با استفاده از زور حکومت را به دست بگیرند، عین جمله ایشان در حماسه حسینی این طور است: «اگر امام به حق را مردم از روی جهالت نمی خواهند، او نباید و نمی تواند به زور خود را به مردم تحمیل کند.»/ دو مسأله درباره حکومت زیاد مطرح می شود یکی این که «چه کسی» باید حکمران باشد، و دیگری آن که «با چه شیوه ای» باید حکومت کرد، بحث های فقهای ما عمدتا برمحور مساله اول است...ولی رویّه استاد مطهری کاملا متفاوت و معکوس است، بحث های ایشان درباره «چه کسی» بسیار اندک و محدود است، ولی به عکس همه همّ و غمّ ایشان در بحث از شیوه عادلانه حکومت است./ متأسفانه استاد مطهری در زمان حیات خود فرصت پیدا نکردند که دیدگاه های خود را درباره حکومت اسلامی، به شکل کامل تدوین کنند و یک اثر منسجم و جامع در این باره تألیف کنند. مجموعه آراء ایشان در کتاب های ایشان مثل سیری در نهج البلاغه، و یا علل گرایش به مادیگری و برخی تألیفات ایشان و همین طور در سخنرانی هایشان که بعدا چاپ شده و همین طور بیشتر از این ها در فیش های تحقیقاتی و یادداشت های ایشان موجود است.

برخی از متفکران اسلامی، با نگاه آسیب شناسانه به وضع اخلاق در جامعه ما، متوجه این بیماری خطرناک شده اند که در نزد بسیاری از متدیّنان، «تهمت و افترا زدن» به مخالفان، جایز شمرده می شود و چنین استدلال می کنند که با تهمت باید آبرو و حیثیت آنها را از بین برد تا کسی به آنها اعتماد نکند و تحت تأثیر ضلالت و گمراهی شان قرار نگیرد. شرایط اجتماعی امروز ما که باید به تعبیر حضرت امام خمینی آن را «روز تهمت» نامید[1]، ما را با این سؤال مواجه می سازد که قضیه از چه قرار است؟ این توهّم که «به مخالفان هر دروغی را میتوان نسبت داد» چه ریشه ای دارد؟ عواقب و پیامدهای آن چیست ؟ این سخن از «کجا» آمده و ما را به «کجا» می برد؟ ...

برای مشاهده فیلم سخنرانی به آدرس داده شده در آپارات مراجعه کنید.