آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ازجمله آیاتی که به عنوان دستاویزی برای مخالفان اسلام و مدعیان دفاع از حقوق زنان جهت شبهه‌پراکنی قرار گرفته آیه: «وَ لا تُؤْتُوا السُّفَهاءَ أَمْوالَکُمُ الَّتی جَعَلَ اللَّهُ لَکُمْ قِیاما» است. موضوع این آیه ندادن اموال خویش به سفیهان است. مفسران در بیان چیستی مصداق سفیه در تفسیر آیه، تلاش‌هایی نموده‌اند اما با توجه به اقوال تفسیری صحابه و تابعین، برخی مفسران موفق عمل نکرده‌اند و همین امر سبب شده تا مخالفان، زن را مصداق سفها در آیه دانسته و از این طریق به اسلام طعنه زنند. بر اساس تحقیق انجام شده در این زمینه می‌توان گفت: با توجه به سیاق آیات، معنای لغوی «سفه» و کاربرد این واژه در قرآن و روایات مربوطه، سفیه در آیه شریفه دارای معنای عام بوده و هر فرد کم‌خرد و غیر رشید اعم از زن و مرد و کودک را شامل می‌شود. این مقاله ضمن گزارش و نقد دیدگاه‌های مفسران، در صدد پاسخگویی به شبهه مذکور و ارائه نظر صحیح است.

حسد به‌معنای آرزوی زوال نعمت از دیگری، افزون بر امور مادی، نعمت‌‌های معنوی و کمالات خدادادی یا خودساخته را نیز شامل می‏شود. یکی از آیاتی که به این مطلب اشاره دارد آیه 54 سوره نساء است که در آن سخن از افرادی به‌میان آمده است که به‌دلیل فضل خدای تعالی نسبت به ایشان، مورد حسادت قرار گرفته‌اند. خدای تعالی به این بندگان برگزیده خویش، «مُلک عظیم» عطا کرده است. این مقاله که به روش توصیفی ـ تحلیلی گرد آمده، در صدد تبیین معنای ملک عظیم و چگونگی حسادت به آن، با بررسی آیات مرتبط و روایات معصومان^ است و به این نتایج دست یافته که ملک عظیم همان مقام خلیفه اللهی و ولایت تکوینی است که خدای متعال به پیامبراکرم| و خاندان مطهر ایشان عطا نموده و حسادت به ملک عظیم، حسادت دشمنان اهل بیت^ به مقام امامت و خلافتی است که از سوی خدا به آن بزرگواران عنایت شده و از انگیزه‌‌های مهم مخالفت با دستور پیامبر اسلام| در مورد امامت و وصایت حضرت علی× است.

در مباحث علوم قرآنی و تفسیر، شناخت شیوه‌های نقد و تحلیل روایات توسط مفسران، یکی از شاخه‌های درخور‌ توجه به‌شمار می‌رود. در دوران معاصر، تفسیر تسنیم، تنها تفسیر اجتهادی و جامع روش‌های مختلف تفسیری است و می‌کوشد تا برنامه‌های سعادت‌آفرین قرآن را به متن زندگی انسان‌ها وارد کند. این پژوهش با روش تحقیق نقلی ـ وحیانی و پردازش توصیفی ـ تحلیلی و گردآوری کتابخانه‌ای، به بررسی «شیوه‌های نقد و تحلیل روایات تفسیری در تفسیر تسنیم» با هدف کشف مفاهیم تحقیق و روش‌های نقد و تحلیل سند و محتوا پرداخته است. نتایج به دست‌آمده، بیانگر این است که در تفسیر تسنیم، اساساً فهم هرگونه مطلبی بر مبنای استدلال‌های عقلی‌پایه نهاده شده ‌است. مفسر در نقد سند روایات، حتی اگر سند مورد تأیید بوده، ولی متن دارای محذور عقلی باشد، آن را مردود می‌داند و در غیر این صورت، بدون اشاره به بحث‌های رجالی، صرفا به ضعف سند اشاره می‌کند. ایشان همچنین ضمن نقد سند برخی روایات، اعتقاد دارد که اگر محتوای آنها محذور عقلی ندارد، قابل پذیرش بوده و گاهی به توضیح متن آنها نیز می‌پردازد. ایشان برای ردّ متن روایت، صرف عدم موافقت آن با قرآن را کافی نمی‌داند؛ بلکه مخالفت و تعارض آن را مانع پذیرش دانسته و برای نقد متن، از آیات و روایات قطعی و براهین عقلی بهره برده ‌است. وی غالباً در ‌مواردی که به هر دلیل، روایتی را نمی‌پذیرد، یا آن را نقل نمی‌کند و یا تنها به ذکر منبع یا نام مفسّر اکتفا می‌کند.

شهادت در اسلام جایگاه خاصی دارد. و این جایگاه، بسیاری از افراد را به آن تشویق و ترغیب کرده است. از جمله جایگاه شهدا در قرآن و روایات؛ برخورداری از حیات ویژه و فوق تصور نزد خداوند متعال، زنده ماندن ایشان و دستگیری‌ها و حق شفاعت شهدا از مردم است. به عبارتی؛ از آن‌جا که شهدا در دنیا با توجه به ظرفیت خود نسبت به خدا معرفت و حضور پیدا کرده بودند. در عالم آخرت نیز به دیدار خدا دست یافته و از جایگاه نیکویی بهره‌مند هستند. این افراد وارسته که قرب الهی را درس گرفته بودند، توصیه‌هایی داشتند، که در آن آرمان‌ها و خواسته‌های خود را برای بازماندگان به جا گذاشتند. جوانان مومن و انقلابی نیز با بهره‌گیری از آیات قرآن و دستورات خداوند متعال، برای دفاع از وطن و حفظ ارزش‌های انقلاب اسلامی و دفاع از مقدسات خویش به جبهه‌های جنگ می‌رفتند، تا با استکبار جهانی مقابله کنند. ایشان در میان تکاپوی جهاد اکبر و جهاد اصغر خویش پیام‌ها و دیدگاه‌های عارفانه و ... خود را به صورت وصایایی به افراد جامعه ابلاغ کرده و خود به دیدار محبوب ‌شتافتند. این پژوهش با تأکید بر بیانات مقام معظم رهبری در مورد مطالعه وصایا، ترویج و نشر فرهنگ و آثار شهدا و مبارزه با تهاجم فرهنگی، تدوین گشته و به روش توصیفی تحلیلی درصدد است، که معارف اعتقادی و تربیتی این وصایای برگرفته از قرآن را، بررسی کند. نتایج حاصله نشان از این است، که مطالعه آثار و وصایای به جا مانده از شهدا از کلام انسان‌های بیدار و ساخته شده‌ای است، که در سایه‌سار قرآن، جنبه‌های اعتقادی و تربیتی خود را اصلاح کرده و به توصیه پرداختند. پس این توصیه‌ها دربردارنده سلوک و مشی شهدا برای وصول به قرب حق است. که برای نسل‌ها می‌تواند تأثیرگذار باشد. از جمله توجه ایشان در وصایا عبارت است از: اصلاح اصول دین که شامل ابعاد مختلف؛ توحید، معاد، نبوت و رابطه با اهل‌بیت]، ابعاد متفاوت حمایت از رهبری و ولایت؛ حفظ ارزش‌های انقلاب اسلامی، پشتیبانی از روحانیت، توجه به خطر منافقین و ... . و پایبندی ایشان به اصول اخلاقی، که خود شامل بخش‌های اصلی و فرعی است. و هم‌چنین دربردارنده توصیه شهدا به امور اخلاقی، اجتماعی، خودکفایی فرهنگی است، که هرکدام شامل اموری می‌شود.

قرآن کریم کلام الهی، معجزه جاوید پیامبر اکرم (ص) و دریای بیکران معارف الهی است که طراوت و تازگی آن در هر عصری نمایان است. اما معاندان با استناد به آیات قرآن کریم، شبهاتی را مطرح کرده‌اند تا با ادعای اقتباس از فرهنگ عصر پیامبر (ص) و تکرار همان مطالب کتب پیشین، کم محتوا بودن معارف قرآن و انسانی بودن آن را اثبات کنند. طرح این شبهه‌ها، سبب تضعیف باورهای ایمانی و اعتقادی برخی از افراد جامعه شده است. بنابراین، مقاله حاضر با روش توصیفی-تحلیلی و به منظور رفع شبهات و دفاع از ساحت مقدس قرآن کریم، پاسخ به این شبهات را مد نظر قرار داده است. یافته­های پژوهش با توجه به تحلیل آیات نشان می‌دهد قرآن به دلیل ویژگی‌های منحصر به فرد و معارف عمیق و ژرف آن، به هیچ روی نمی‌تواند برگرفته از محیط منحط عربستان یا اقتباس از کتب آسمانی تحریف شده پیشین باشد؛ بلکه محتوایی بسیار گسترده‌تر و فصاحت و بلاغت والایی را ارائه می‌دهد و این امر، نشانگر استواری، حقانیت و الهی بودن آن است.

در کتاب نفیس نهج‌البلاغه که گزیده‌ای از عالی‌ترین و زیباترین سخنان امام علیR است، حدیثی ذکر شده که می‌فرماید: «ردّوُا الحجرَ مِن حیثُ جاء، فإنّ الشرَّ لا یدفَعُه إلا الشّرُّ.» این روایت که پس از نهج‌البلاغه در منابع متعدد شیعه و اهل سنّت منعکس شده است، بر دفع بدی با بدی یا همان مقابله به مثل تذکر می‌دهد؛ درحالی‌که این معنا علاوه بر آنکه می‌تواند بستری برای ورود شبهۀ تلافی‌جویانه بودن آموزه‌های دین مبین اسلام فراهم آورد، با آیات و روایات متعددی که دالّ بر صفح و احسان در مقابل بدی و شر است، متعارض می‌نماید. در نگاشتۀ حاضر پس از ارزیابی سندی و اعتبارسنجی روایت مذکور و نیز شرح و تبیین کامل آن، تعارض این روایت با ادلۀ قرآنی و روایی دیگر نمایان شده و سپس از رهگذر تبیین رابطۀ منطقی میان دو قاعدۀ دفع شر با نیکی و مقابله به مثل، تعارض مذکور برطرف گردیده و در نهایت این نتیجه حاصل آمد که روایت مورد بحث نه‌تنها به هیچ رو دلالت بر انتقام‌جویی و یا تلافی ظالمانه ندارد، بلکه گاه در مواردی، اتخاذ هر موضع دیگری غیر از موضع مقابله‌ای، زیان‌آور و غیرمنطقی است.

چکیدهبخش زیادی از آموزه‌های قرآن به حوزه‌ی بینش یعنی؛ معرفت، تفکر و شناخت اختصاص دارد. بینش قرآن بینش توحیدی است؛ یعنی همه‌ی امور جهان آفرینش را در ارتباط با خدا و شناخت و معرفت و ایمان به او می-بیند. مباحث اخلاقی از جمله مباحثی است که در قرآن در رابطه با معرفت و بینش توحیدی مطرح شده است. از سوی دیگر در مسایل اخلاقی به مسئله‌ی معرفت و بینش کمتر توجه و پرداخته شده است، به طوری که بسیاری از رذایل اخلاقی ریشه در بینش و معرفت و اعتقاد ناصحیح انسان از خداوند متعال دارد. در نوشته حاضر سعی بر آن شده تا چگونگی تأثیر بینش توحیدی در کسب فضایل اخلاقی بیان شود. ابتدا در کسب هر فضیلت اخلاقی بینش توحیدی مربوط به آن به خوبی بررسی شده و شناخت و آگاهی از صفات و افعال الهی و معارف توحیدی که در کسب آن فضلیت خاص، مهم‌ترین نقش را داشته‌اند بیان شده‌اند، سپس به تأثیر آن بینش توحیدی در کسب آن فضلیت خاص، بر اساس آیات قرآن پرداخته شده است. روش گردآوری اطلاعات به صورت فیش برداری از کتب اخلاقی و اعتقادی و تفاسیر موجود صورت گرفته است. در نهایت نتایج به دست آمده این است که شناخت خدا و صفات و افعال الهی و معارف توحیدی نقش بسزایی در کسب فضایل اخلاقی دارد، به طوری که ویژگی‌های اخلاقی هر شخص به طور مستقیم به بینش و معرفت ‌او بستگی دارد. بینش و آگاهی به عنوان شرط لازم نه کافی در کسب فضایل اخلاقی و رشد اخلاقی انسان‌ها اثر دارد. خداوند متعال بسیاری از فضایل اخلاقی را به صورت فطری و بالقوه در وجود انسان قرار داده است و انسان به صورت فطری به سوی آنها گرایش دارد. بینش و معارف توحیدی در جهت فطرت بوده و زمینه-های فطری فضایل اخلاقی را در وجود انسان تقویت کرده و آنها را در جهت الهی هدایت می‌کنند.کلید واژه:معرفت توحیدی، بینش توحیدی، اخلاق، فضایل اخلاقی، صفات الهی، افعال الهی

ظلم و ستم یکی از رذایل اخلاقی است که تشخیص قبیح بودن آن، برای عقل انسان امری بدیهی محسوب می‌گردد. ارتکاب ظلم از سوی خداوند متعال که خالق جهان و کمال مطلق و خیر محض است، غیر ممکن می‌باشد. آیات قرآن کریم و روایات ائمه اطهار: نیز بر منزه بودن خداوند از صفت ناپسند ظلم تأکید دارند. مسئله اصلی نوشتار حاضر این است که برخی از معاندان با استفاده از آیات قرآن کریم، شبهاتی را مطرح نمودند تا ظلم خداوند را نسبت به مخلوقات اثبات کنند. در جامعۀ امروز نیز شبهات فراوانی از این دست، عنوان شده و باورهای ایمانی افراد توسط مخالفان دین اسلام مورد هجمه قرار گرفته است. بنابراین به منظور دفاع از ساحت مقدس ربوی و تأکید منویات مقام معظم رهبری نسبت به تحکیم ارزش‌های اعتقادی و رفع شبهات، ضرورت پرداختن به این بحث بیش از پیش احساس می‌شود. روش گردآوری اطلاعاتبه صورت فیش برداری از کتاب‌‌‌ها و با استفاده از نرم افزارهای مختلف صورت گرفته است. در نهایت از شبهاتی با موضوع ظالمانه بودن کشتار زنان و کودکان بی‌گناه، حیوانات و حبط اعمال بندگان و سوزاندن انسان‌های خاطی و موارد دیگر از این قبیل ایرادها که توسط معاندان مطرح شده است، این نتیجه حاصل شد که به دلایل عقلی و نقلی به هیچ وجه ظلمی از سوی خداوند متوجه مخلوقات نگشته است. از جمله مهمترین دلایل نفی ظلم از خداوند همین بس که او هرگز احدی را پیش از ابلاغ دستورات الهی و بدون اتمام حجت معذب نمی‌نماید.

از دیدگاه اسلام فلسفه زندگی، دستیابی به رشد و تکامل است و این همان هدف زندگی است که خداوند برای انسان در نظر گرفته است. در آیات قرآن «رشد» به معنای هدایت، نجات، اصلاح و کمال آمده است. برخی لغت شناسان از لغت «رشد» مفهوم «کمال» را استنباط می‌کنند و مفاهیم دیگر را عملا وسایل دست‌یابی به رشد و یا نتایج آن می‌دانند. تعبیر قرآنی که در مقابل «رشد» به کار رفته، لغت «غیّ» به معنای «گمراهی و هلاکت» می‌باشد. کسانی که در غیر مسیر توحید گام بر می دارند، به سوی گمراهی و سقوط حرکت می‌کنند و تنها افرادی که ایمان به خدا آورده بر طبق آن به اعمال شایسته بپردازند، از سقوط ایمن می‌باشند.در آیات متعددی می‌توان عوامل و مصادیق «رشد و غیّ» را پیدا کرد. سوره مریم? ازسوره های مکّی است که درآن مسائل اعتقادی و مبدأ و معاد مطرح شده و کمتر از احکام سخن به میان آمده است. روش قرآن کریم در امر دعوت، استفاده از ابزار بیم و بشارت است. اما این سوره با ترسیم سبک و روش زندگی تعدادی ازبرگزیدگان خدا، الگویی از رفتارهایی که باعث رشد و یافتن مسیر در رسیدن به قرب الهی می‌شود را ارائه می‌دهد و مصادیقی از این الگوها چون ایمان به خدا و قیامت، دعا، اخلاص، نماز و زکات، پاکدامنی و... را بیان می‌کند. در نهایت، عاقبت آنان را بیان کرده و به آن‌ها وعده بهشت برین می‌دهد.در مقابل؛ عذاب گمراهان (اهل غیّ) و روش و شیوه زندگی آنها از قبیل اعراض از یاد خدا، بی اعتنایی به اوامر خداوند و پیروی از شهوات را بیان می‌کند و مصادیق این «غیّ» مانند نفی معاد، شرک، اطاعت از شیطان، پرستش بت‌ها را خاطر نشان می‌کند. به همین دلیل این عده به زودی با حالت «غیّ» وگمراهی که همان از دست دادن «رشد» است، رو به رو می‌شوند، مگر آن که توبه کنند و به سوی پروردگار خود بازگردند. هدف این پژوهش، جستجوی عوامل و مصادیق «رشد و غیّ» و بررسی آن در سوره مریم? می‌باشد.

تفسیر اهل‌بیت: به دلیل گستردگی معانی و معارف آیات الهی و ارتباط و اتصال آموزه‌های این خاندان به وحی، اختصاص به ایشان داشته دیگران از ورود به این حیطه ناتوان هستند. روایات تفسیری اهل‌بیت: در زمینه‌های متفاوت از جمله تفسیر، بیان تأویل و بطن، بیان مصادیق آیات قرآن و تبیین مجملات قرآن مطرح شده است. این مقاله به بررسی جایگاه پیامبر6 و ائمّه: در تبیین مجملات قرآن کریم و درک صحیح مراد خداوند حکیم پرداخته است. اثبات شأن اختصاصی تبیین وحی برای پیامبر6 و ائمّه: و هم سنگ بودن قرآن و عترت و جدایی ناپذیری آنان، هدف اصلی این نوشتار است. به همین دلیل و برای ثبوت مقام مزبور بعد از بحث ضرورت تبیین آیات مجمل، با استناد به روایات تفسیری اهل‌بیت: و بیان نمونه‌هایی در زمینه‌های مختلف، به گونه‌های متعدد تبیین مجملات وحی از جمله‌: تبیین جزئیات احکام، تفصیل قصص قرآنی، تبیین آیات اعتقادی و حقایق مربوط به معاد، توسط ایشان پرداخته شده و از این طریق اثبات می‌شود فهم دقیق و تبیین و تفسیر کامل و صحیح مجملات قرآن، منحصر به معصومان: بوده و از ادراک و توان فهم عموم خارج است.