آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی زوج درمانی شناختی-رفتاری بر اختلال استرس پس از ضربه و افسردگی جانبازان همدان بود. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بود. تعداد 24 نفر از جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه ناشی از جنگ، به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش (زوج درمانی شناختی- رفتاری) (12 نفر) و گروه کنترل (لیست انتظار) (12 نفر) تقسیم شدند. آزمودنی های گروه آزمایش به مدت 12 جلسه 1.5 ساعته، در جلسات زوج درمانی شناختی-رفتاری شرکت کردند. از فهرست اختلال استرس پس از ضربه ویرایش نظامی(PCL-M)  و پرسشنامه افسردگی بک(BDI)  برای جمع آوری داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد که میان دو گروه مداخله و کنترل از لحاظ شدت اختلال استرس پس از ضربه و افسردگی، پس از خاتمه جلسات درمانی تفاوت معناداری وجود دارد. زوج درمانی شناختی- رفتاری به طور معناداری شدت اختلال استرس پس از ضربه همچنین میزان افسردگی را در گروه آزمایش کاهش داد و زوج درمانی شناختی- رفتاری در کاهش شدت نشانه های اختلال استرس پس از ضربه و افسردگی همراه آن موثر بوده است.

هر اتّفاق ناگواری که مشاهده می کنیم ردّ پایی از عجله و شتاب در آن است. در عصر حاضر که عصر اطّلاعات و سرعت می باشد، بشر امروز دچار عجله و شتاب زدگی گشته است و همین امر استرس و اضطراب را وارد زندگی انسان ها نموده است.عجله و شتاب در علم اخلاق به آن معناست که انسان پیش از فراهم شدن مقدّمات انجام کار، اقدام به اظهار نظر، قضاوت و یا انجام کار بنماید؛ امری که نتیجه‌ی‌آن جز شکست و یا انجام ناقص آن کار نخواهد بود. درست به مثابه‌ی آن که میوه، پیش از رسیدن چیده شود.البتّه عجله و شتاب بُعد مثبت و پسندیده ای هم دارد که مورد تأیید و تأکید قرآن کریم است و از آن تعبیر به سرعت می شود. سرعت در انجام امور خیر و نیک مثل ازدواج، سرعت و شتاب برای ادای حقوق طلبکار و اقامه‌ی نماز و برای آشتی دادن مؤمنان و...امّا در برخی امور عجله و شتاب امری ناپسند و مذموم است که در روان شناسی به عنوان اختلال روانی مطرح می باشد؛ همچون عجله و شتاب در سرزنش دیگران، عجله و شتاب در مجازات و تنبیه و در تصدیق سخن چینان و...این پژوهش برآن است تا ضمن تفسیر تطبیقی و تحلیل کیفی و کمّی محتوای آیات قرآن در باب عجله و شتاب، راهبردهای اخلاقی و روان شناختی درمان این اختلال روانی را در پنج بعد شناختی، دیداری، شنیداری، گفتاری و کرداری ارائه کند؛ سپس نمایه‌ی مدل مفهومی راهبرد قرآن برای درمان عجله و شتاب را مطرح نماید. ان شآءالله

خرد و خردمندی از پربسامدترین واژه‌ها در قالب‌های مختلف اشتقاقی در نهج‌البلاغه است که موضوع‌های گوناگونی چون: دانش، بینش، خودتنظیمی، انگیزش، کارکرد اجتماعی و اخلاق را در بردارند. در این میان امام علی(ع) با بهره‌مندی از دانش الهی و برای ارتقاء جایگاه انسانی، اشکال مختلف خردورزی را در سخنان خویش به‌کار گرفته است تا تصاویری اثرگذار در ذهن انسان ایجاد کند. لذا این موضوع در آموزه­های اسلامی، به‌ویژه نهج‌البلاغه مورد تأکید قرار گرفته است. این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی و با هدف واکاوی مفهوم خرد و ویژگی‌های افراد خردمند در پرتو نهج‌البلاغه انجام شده است. نتیجه این مطالعه حاکی از آن است که دیدگاه و نگرش امـام علی(ع) به مبحث خرد و ویژگی‌های افراد خردمند کاملاً مطابق با معیارهای شناخته‌شده در این زمینه می‌باشد و تعقل، بینش، تأمل، مدیریت زندگی و یادآوری که از اهداف و موضوعات مهم خرد است، مورد اهتمام امام علی(ع) نیز واقع شده است. همچنین نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که، میانه­ روی، گشودگی به تجارب، دوستی با دانایان، مشورت کردن، دوراندیشی، بصیرت، پرهیز از بیهوده‌گویی، آگاهی، یقین و کسب دانش، بارزترین ویژگی‌های افراد خردمند از منظر نهج‌البلاغه است.

این پژوهش، با هدف بررسی مبنا و ابعاد هوش اخلاقی براساس فرهنگ نهج‌البلاغه و بررسی تطبیقی آن با مبنا و نظریه هوش اخلاقی بوربا انجام شد. پژوهش حاضر در چارچوب رویکرد کیفی انجام شده است. داده­ها شامل نهج‌البلاغه بود که بر این اساس از طریق نمونه‌گیری هدفمند بخش­هایی از خطبه­ها، نامه­ها و حکمت­های نهج‌البلاغه جهت بررسی مؤلفه­های هوش اخلاقی انتخاب شدند. به این منظور متن نهج‌البلاغه با روش تحلیل محتوا با استفاده از سه فرایند پیاده­سازی، کدگذاری باز و کدگذاری انتخابی موردبررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که ابعاد هوش اخلاقی براساس فرهنگ نهج‌البلاغه شامل بعد شناختی (تأملی، دانش/ عقل)، بعد معنوی (قدرشناسی، خودسازی، خودکنترلی و وجدان)، بعد اجتماعی (روابط بین فردی، خیر عمومی، انصاف/ عدالت) و بعد عاطفی (مهربانی، احترام، همدلی، بردباری / صبر، مسؤولیت پذیری و گشاده‌رویی) است و مبنای هوش اخلاقی شامل خدامحوری و در مرحله بعدی آن انسان‌محوری می­باشد. درحالی‌که مبنای هوش اخلاقی از دیدگاه بوربا انسان‌محوری است؛ بنابراین می­توان بیان کرد که براساس فرهنگ نهج‌البلاغه تعادل بین ابعاد هوش اخلاقی با مبنای خدامحوری و انسان‌محوری برای رفتار اخلاقی ضرورت دارد.

امید از جمله موضوعاتی است که از ابتدای خلقت بشر همواره مورد توجه بوده، لکن بررسی‌های علمی آن قدمت چندانی ندارد؛ همه ادیان و مذاهب اخلاق‌محور، با ترسیم آینده‌ای روشن، در صدد ایجاد و تقویت روح امید در انسان‌ها بوده‌اند. اخلاق اسلامی که مبتنی بر آموزه‌های قرآن و روایات می‌باشد ابعاد مختلف این مسئله را با واژگانی چون، رجا، أمل، تمنی، طمع، انتظار، لعل، عسی، و... مورد بررسی قرار داده است. در دهه‌های اخیر روانشناسان مثبت‌نگر نیز تحقیقات وسیعی در این خصوص انجام داده‌اند؛ از منظر هر دو دیدگاه، امید یعنی «داشتن انتظار مثبت برای رسیدن به هدف»، از این رو امید به عنوان یک موقعیت انگیزشی مثبت و یک فرایند شناختی – هیجانی تعریف می‌شود که منجر به حرکت هدفمند به سوی یک هدف مشخص می‌گردد و دارای حداقل سه مولفه اصلی اهداف، تفکر گذرگاه و تفکر عامل است.در این رساله تلاش بر آن است تا وجوه اشتراک و افتراق امید از منظر اخلاق اسلامی و روانشناسی مثبت مورد بررسی قرارگیرد؛ از این رو با استفاده از منابع و مآخذ کتابخانه‌ای و با اتکای به روش توصیفی – تحلیلی و با الهام از روش معناشناسی ایزوتسو، گزاره‌های حاصل از آیات قرآن در موضوع امید، در دو بخش مفاهیم همسان و متضاد، بررسی شده است؛ شناسایی مبانی، آثار و پیامدها، موانع و متعلق امید، شاخصه‌های امید واقعی و حقیقی و نیز راهکارهای ارائه شده در جهت ایجاد و افزایش امید از دیدگاه روانشناسی مثبت و اخلاق اسلامی و مقایسه آنها از مسائل مورد توجه در این نوشتار است.از مهمترین یافته‌های تحقیق این است که مبنای امید در اخلاق اسلامی خدا، قیامت و فطرت کمال خواهی انسان بوده و در روانشناسی مثبت، مادی گرایی، معناگرایی و عموما مسائل این جهانی و فرد محور است؛ دست‌یابی به کمال مطلوب که به عنوان هدف در هر دو دیدگاه مطرح می‌شود در اخلاق اسلامی دستیابی به قرب الهی و مقام خلافت الهی مورد انتظار است و در روانشناسی مثبت، موفقیت در زندگی و برخورداری از هیجانات مثبت. تهذیب نفس، افزایش شوق و محبت به خدا، و اصلاح و تربیت و صدور اعمال نیک را از پیامدهای امید در اخلاق اسلامی می‌توان شمرد که در روانشناسی مثبت به این امور توجهی نمی‌شود. وقتی انسان از فقدان معنا در زندگی رنج می‌برد و امور زندگی مادی او را ارضا نمی‌کند فقط اعتقاد به مبدأ هستی و امید به رحمت بی‌انتهای او و لقای پروردگار روزنه‌ای در دل فرد می‌گشاید که تسلی‌بخش روان خسته و آزرده او می‌گردد و در تاریک‌ترین لحظات زندگی احساس تنهایی نمی‌کند.