آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

مهم‌ترین نوع یادگیری انسان، یادگیری از طریق مشاهده است. بر این اساس، یکی از روش‌های تربیت، تربیت به‌وسیله الگوست که می‌توان آن را «روش الگویی» نامید. این روش در قالب الگودهی، الگوپردازی و الگوزدایی قابل‌اجراست. ذهن انسان‌ها با دو شیوه نخست بیشترین انس را داشته و بر این اساس بیشترین حجم پژوهش‌ها هم به این دو شیوه اختصاص دارد؛ اما از دقت در آیات قرآن به شیوه سومی در اجرای تربیت الگویی می‌رسیم که همان الگوزدایی است. این شیوه از گونه‌های روش تربیت سلبی در برابر روش ایجابی است که در آن، اصل «آماده‌ســازی و رغبت‌انگیــزی» بیشتر موردتوجه است. چنانکه جهت‌گیــری اصلــی راهــبرد ســلبی، روش‌های «اکتشــافی» بــه‌جــای» اکتسـابی» و یـا «پرهیـز» بـه‌جـای «تجویـز» اسـت؛ زیرا در روش سـلبی و راهبـرد پرهیـز، از هرگونـه تحمیـل و تجویـز ارزش‌ها از بیـرون بـر فـرد «خـودداری» می‌شـود. ازآنجاکه این شیوه بر استخراج و استکشاف درون‌مایه‌های مخاطب از طریـق پیرایـش و زدایـش موانـع راه رشـد، بـه قصـد شـکوفاشـدن و آشـکارکـردن قابلیت‌هـای نهفتـه او استوار است، اهمیت پژوهش در این موضوع روشن می‌شود. پژوهش حاضر به منظور توجه‌دادن مربیان به این شیوه اجرایی از تربیت الگویی که کمتر موردتوجه پژوهشگران و مربیان واقع شده است، سامان یافته است. از‌این‌رو با مراجعه به آیات قرآن و دیدگاه مفسران ضمن توصیف شیوه الگوزدایی در قرآن به تبیین و تحلیل آن از نگاه قرآن پرداخته شده است. بر اساس یافته‌های پژوهش، الگوزدایی در قرآن به دو شکل جزئی‌تر قابل‌اجرا است. در شکل نخست با بیان ویژگی‌ها و سرانجام الگوهای منفی نوعی دلزدگی در متربی ایجاد می‌کند که نتیجه، همان الگوزدایی است. در صورت دوم با صراحت به الگوزدایی به موارد عینی آن اشاره کرده است