آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

محمد ناصرالدین البانی یکی از محدثان تاثیرگذار «سلفی‌گری» است و تألیفات گسترده‌ای در رشته‌های مختلف نگارش کرده است که در ممالک اسلامی به کثرت، انتشار یافته‌اند. البانی در بخشی از کتاب «التوسل، انواعه و احکامه»، تحت عنوان «احادیث ضعیف در توسل» به روایت «توسل به حق سائلین» می‌پردازد. وی در این حدیث که به روشنی، بیانگر توسل به حقی است که سائلان بر خدا دارند، ایراد کرده و با تضعیف «عطیه عوفی»، حدیث را جعلی می‌داند. با مراجعه به کتب جرح و تعدیل، صداقت و عدالت عطیه عوفی فهمیده می‌شود و شبهه تدلیس عطیه و تشیع او که از سوی البانی مطرح شده بود، نیز رفع می‌گردد. جرح عطیه به سبب تدلیسش، به خاطر اعتماد بر روایتی از محمد بن سائب کلبی است که وی در آن، متفرد و متهم به کذب است. جرح عطیه به جهت تشیعش نیز مردود است؛ چرا که جرح بر بدعت است که پس از بیان صدق راوی و خصوصاً عدالتش، نباید به آن توجهی کرد.

این تحقیق به بررسی زندگی و دیدگاه های کلبی در زمینه علوم قرآنی و روش تفسیری او و احیای تفسیر وی اختصاص دارد و مطالب اصلی آن به این شرح است: نخست زندگی نامه کلبی و آثار و استادان و راویان او گزارش شده، سپس دیدگاه های او در زمینه علوم قرآن نظیر اولین و آخرین آیات نازله، حروف مقطعه، ترتیب نزول سوره ها، شأن نزول آیات، مکی و مدنی، نسخ و قرائات آمده است و در ادامه روش تفسیری کلبی و انواع نکات تفسیری ملحوظ در روایات تفسیری او بیان شده است و در پایان روایات تفسیری کلبی از تفاسیر روایی سنی و شیعه استخراج و به ترتیب سوره ها نقل شده است