آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

دانشنامه فلسفه استنفورد-٦٦ بسیاری از علاقه‌مندان به فلسفه در ایران که با فضای مجازی بیگانه نیستند نام دانشنامه فلسفه استنفورد را شنیده‌اند و چه بسا از این مجموعه کم نظیر بهره هم برده‌ باشند. این دانشنامه حاصل طرحی است که اجرای آن در سال ١٩٩٥ در دانشگاه استنفورد آغاز شد و همچنان ادامه دارد. این مجموعه از مدخل‌های مناسبی برای ورود به گستره‌های متنوع فلسفی برخوردار است و کسی که می‌خواهد برای اولین بار با مسأله یا مبحثی در فلسفه آشنا شود، یکی از گزینه‌های راهگشایی که پیش ‌رو دارد این است که ابتدا به سراغ مدخل یا مدخل‌های مربوط به آن در این دانشنامه برود.

ترجمه ماشینی : فردریش ژاکوبی در عصر طلایی تاریخ روشنفکری اواخر قرن هجدهم و اوایل قرن نوزدهم جایگاهی بی نظیر داشت. با این وجود، گستره و سبک اندیشه و بیان آن همواره چالش‌های تفسیری را به همراه داشته است که همچنان مانع استقبال او می‌شود. این جلد به معرفی و ارزیابی جایگاه محوری ژاکوبی در تاریخ اندیشه ها می پردازد. این کتاب نقش او را در تسریع پایان روشنگری از طریق نقد عقل، چگونگی شکل‌دهی او به دریافت فلسفه انتقادی کانت و توسعه متعاقب آن ایده‌آلیسم آلمانی، تأثیر او بر توسعه رمانتیسم و مذهب از طریق تأکید بر احساس، و تأثیر او در شکل گیری ظهور اگزیستانسیالیسم. این جلد به عنوان منبع معتبری برای یکی از مهم‌ترین چهره‌های تاریخ روشنفکری مدرن اروپا و در عین حال کمتر مورد توجه قرار گرفته است. همچنین درک ما از فیشته، هگل، کی یرکگور و دیگران را در پرتو تأثیر و تأثیر او بازنمایی می کند.

“درس هایی درباره فلسفه تاریخ” کتابی است نوشته ی “گئورگ ویلهلم فریدریش هگل” و اثر حاضر ترجمه ی جلد دوازدهم کتاب “Werke” یا مجموع کامل آثار هگل است. “درس هایی درباره فلسفه تاریخ” یک اثر اساسی از فلسفه ی تاریخ و در واقع نخستین اثری می باشد که در آن فرض بر این است که منطقی اساسی ، اما نه ناشی از آن ، در تاریخ وجود دارد. این اولین ترجمه ی کامل بعد از گذشت مدت ها از آن چیزی است که بسیاری آن را سهل الوصول ترین اثر “هگل” می دانند. “درس هایی درباره فلسفه تاریخ” ، یک اقدام قدرتمند است ، تلاشی جسورانه برای خلاصه نویسی تاریخ جهان و هدفی است که در پس آن وجود دارد. آیا “هگل” زاده ی دولت قدرت بنیادی بود که آلمان را متحد کرد؟ این مطالب، میوه ی بالغ اندیشه “هگل” هستند و سرنخ های مرتبط بسیاری را ارائه می دهند. “هگل” رشد آزادی را هدف تاریخ می داند ، اما همچنین استدلال می کند که چنین آزادی نمی تواند جدا از کشوری که قادر به تحمیل و اجرای قانون است ، ریشه بگیرد و شکوفا شود.تاریخ از زمانی شروع می شود که عقل خودش را تصویب می کند؛ یا به تعبیر “هگل” ، زمانی که آگاهی از آزادی، خودش شروع به رشد می کند. “درس هایی درباره فلسفه تاریخ” از “گئورگ ویلهلم فریدریش هگل”، به طور منظمی مکمل پدیدارشناسی روح اوست. این اثر به عنوان تنظیمات تاریخی مشخص برای تحول دانش و آگاهی در پدیدارشناسی و فلسفه ی حق او ، متمرکزترین کار “گئورگ ویلهلم فریدریش هگل” در فلسفه ی سیاسی است.