آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: مقاله ای که شامل ترجمه ای از رساله مختصر منسوب به ابن عربی است که قبلاً به نام سعدالدین حمویه منتشر شده است. بیانگر اصطلاحات مکتب بالغ ابن عربی است. به خواندن ادامه دهید

ترجمه ماشینی: مشاهده این که هر مفسری مهارت ها، پیش فهم ها و پیش فرض های خود را در مورد متن در تفسیر خود می آورد، امری عادی شده است. بنابراین، هنگامی که تفسیری را از منظری خاص می‌خواند، انتظار می‌رود که نظم و روش مفسر در کارش صریح باشد. این امر به ویژه در مورد تفاسیر فلسفی و عرفانی قرآن صادق است. مقاله حاضر، تفسیر فاتحه شاعر نامدار پارسی‌سی عبدالرحمن جامی (متوفی 898/1492) را به‌عنوان نمونه‌ای از متافیزیک مکتب ابن عربی مورد بررسی قرار می‌دهد. به ویژه درک او از بسمله را در پرتو آموزه اکبری رحمت الهی، با کنار هم قرار دادن فصل معروف زکریا از فصوص الحکم، که این آموزه را همراه با تفاسیر مشهور بر آن از جمله تفسیر جامی ارائه می کند، تحلیل خواهم کرد. تفسیر جامی از آیه شریفه. آنچه ظاهر می شود، هرمنوتیک بسیار سیستماتیک کلام خدا از نظر یک علم انسانی است...

رابطه تکوینی اعمال انسان با عقوبت اخروی که از آن به «تجسم اعمال» یاد می‌شود، اهمیت ویژه‌ای نزد دانشمندان مسلمان، خصوصاً عرفا داشته است. ابن­عربی با طرح مسائل انسان‌شناسی و خصوصیات انسان کامل، گام بزرگی در تبیین مباحث تجسم اعمال برداشت و شارحان وی نیز برای تثبیت این دیدگاه، تلاش وافری کردند. مقاله حاضر با روش تحلیلی-تبیینی و تأکید بر آراء ابن­عربی و تا حدودی شارحان و عارفان پس از او درصدد پاسخ به این سؤال است که مبحث انسان کامل و مسائل پیرامون آن، چه تأثیری در شکل­گیری آموزه تجسم اعمال داشته است؟ و در این خصوص، به بررسی پنج مورد از خصوصیات انسان کامل پرداخته است، شاخصه‌هایی مانند خلافت، تصرف، همت، جامعیت و علم. جامعیت انسان کامل سبب حضور تمامی عوالم نزد او و پیدایش علم حضوری وی به حضرات مذکور و آشکار شدن باطن امور نزد او می‌گردد. علاوه بر اینکه انسان کامل با دو خصوصیت همت و تصرف، قادر به ایجاد اعیان خارجی بوده و خلق باطن اعمال توسط نفس در عوالم اخروی را اثبات پذیر می‌کند.

ترجمه ماشینی : این پژوهش مقایسه‌ای است از نظام‌های فلسفی تألیف شده توسط فیلسوف هندی سانقره (830-788م) و عارف مسلمان، ابن عربی (1165-1240م.) تز اولیه یافت شده در این مطالعه این است که نظام های مفهومی ساخته شده توسط سانقره و ابن عربی، آفرینش های کاملاً جدیدی نیستند که از هسته تحقق های عرفانی آنها ناشی شده باشد. بلکه حاوی اصول، مفاهیم و آموزه های از پیش موجود اساسی هستند که بسط یافته و در درون یک فلسفه یا الهیات سیستماتیک قرار می گیرند که هدف آن هدایت دیگران به وضعیت تحقق است. گزیده ای از این پیش فرض ها از درون هر یک از نظام های فلسفی این متفکران استخراج شده و به عنوان شاخص های ساختاری به کار گرفته می شود. شباهت ها برجسته می شود، اما تفاوت های اندیشه سانقره و ابن عربی که در نظام های فلسفی آنها مشهود است، ما را به این نتیجه می رساند که این دو عارف در فضای مفهومی متفاوتی زندگی می کردند.

مفهوم ولایت در عرفان نظری جایگاه مهم و محوری دارد زیرا مساله ولایت و نبوت یکی از موضوعاتی است که از دوران اولیه تصوف مورد توجه صوفیان و عارفان بزرگ بوده است نخستین بار مفهوم ولایت در قرن دو و سوم هجری توسط حکیم ترمذی مطرح شده و در قرن هفتم توسط ابن عربی بسط و شرح بیشتری یافته است به عقیده ابن عربی ولایت بر نبوت برتری و ارجحیت دارد ازین جهت که در ولایت رو سوی خداوند است ولی در نبوت رو سوی خلق خدا است . فضایل ولایت کسبی و در نتیجه ی تلاش و ریاضت فرد به دست می اید اما مقام نبوت وهبی و اعطایی از جانب خداوند است