آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ریحانه خدا (جلد ۳)؛ فاطمه ای که تو یادمان دادی: برای فاطمه تو تنها نباید روضه گوش داد. شنیدن روضه بهانه باز شدن گوش‌هاست تا از مرام فاطمه (س) را بشنوند. اشک ریختن برای فاطمه تو راه را باز می‌کند برای مثل نقل و نبات جان ریختن روی سرش. فاطمه ما و فاطمه تو هر دو میان در و دیوار مانده اند اما فاطمه تو دیگر پشت در خانه‌ات نمانده حال آن که فاطمه ما سال‌هاست که پشت در مانده و به خانه ما راهی ندارد. تو اشک میریزی هم برای فاطمه میان در و دیوار مانده هم برای فاطمه‌ای که سال‌هاست پشت در مانده و به خانه‌مان راهش نمی‌دهیم.

خواستند الگویت کنند، مقامت را پایین کشیدند. به گمانشان پایین کشیدن مقام تو اگر چه به قیمت زمینی کردنت تو را برای مردم باورپذیر کرده و باورپذیر شدن تو راه را برای الگو شدنت هموار می‌کند. من نمیدانم چرا اینها آنچه طاغوتیان نیز فهمیده‌اند، درک نمی‌کنند طاغوتیان می‌دانند الگوهایی از جنس زمین برای انسان‌های زمینی، جاذبه‌ای ندارد از همین رو، اسوه‌های خویش را چنان ماورائی می‌کشند که چشم هر تماشاگری را میخ‌کوب کند. معرفی تو، آن گونه که هستی نگاهِ فطرتِ بی‌نهایت طلب انسان را به سویت خیره می‌کند و شوق رسیدن به تو را زنده نگاه می‌دارد. بانو این نوشتار می‌خواهد چهره آسمانی تو را برای فطرت‌هایی که تشنه آسمان‌اند ترسیم کند. باشد که هوای پرواز به سوی آسمان که موطن اصلی توست، در سرمان بیفتد و روزی ما هم فاتح آسمان شویم.

فاطمه (س) تفسیر شب معراج محمد (ص) است. همان شبی که سراسر سیر آفاق و انفس است و قرآن در مورد آن بیانی زیبا دارد؛ «پاک و منزه است آن کس که بنده‌اش را در یک شب، از مسجد الحرام به مسجد الأقصی ـ که گرداگردش را پربرکت ساختیم ـ سیر داد، تا برخی از نشانه‌های خود را به او ارائه دهیم، چراکه او شنوا و بینا است» و نور فاطمه در چنین شبی تابیدن گرفت است. هنوز که هنوز است بوی آن سیب بهشتی به مشام می‌رسد، و چنان عطرآگین است که پیامبر حق داشت در شب معراج چنان آن را استشمام کند که تمام کرانه‌های وجود نازنین او را پرتو افکن شود. برای همین است که می‌گویم: فاطمه تفسیر شب معراج است.