آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : در اولین مطالعه از نوع خود، دیوید دبلیو جانسون واتسوجی در مورد طبیعت، فلسفه شگفت انگیز طبیعت واتسوجی تتسورو (1889-1960) را بازسازی می کند. جانسون فلسفه واتسوجی را در ارتباط با دریافت او از اندیشه هایدگر و تجدید مواضع هستی شناختی اصلی در فلسفه کلاسیک کنفوسیوس و بودایی قرار می دهد. او نشان می دهد که برای واتسوجی ما در تجربه زیسته طبیعت هستیم، تجربه ای که در آن طبیعت و فرهنگ بافتی درهم تنیده به نام فودو را تشکیل می دهند.

ترجمه ماشینی : علیرغم اینکه هایدگر اندیشه خود را با «اخلاق» در اصلی‌ترین معنا می‌شناسد، درک او از اخلاق هم به دلیل ناآگاهی فرضی آن از نقش انسان دیگر و هم به دلیل ارتباط آن با سیاست مورد انتقاد قرار گرفته است. این کتاب ادعا می‌کند که در واقع، این تصور خود هایدگر از «با بودن» است - بازاندیشی او در مورد بین الاذهانی - که دقیقاً نشان می‌دهد که آثار اولیه او چه اشکالی دارد و می‌طلبد که جایگاه اخلاق بازاندیشی شود. هایدگر و جایگاه اخلاق نشان می دهد که چگونه این بازاندیشی در آثار بعدی خود هایدگر رخ می دهد. به ویژه، عبور از آثار قبلی در نوبت به آثار بعدی به ما این امکان را می دهد که «با بودن» را برای یک اخلاق هایدگری ضروری بدانیم و در رابطه بین اخلاق و سیاست که قبلاً در تعامل هایدگر با نازیسم مطرح شده بود تجدید نظر کنیم. این بازاندیشی در مورد اخلاق و سیاست در پرتو اصالت «با بودن» ما را در برابر نزدیکی تا به حال نامشخص بین آثار متاخر هایدگر و اندیشه سیاسی لاکانی اسلاوی از جمله دیگر قرار می دهد. بدین ترتیب امکان هایدگرگرایی مترقی سیاسی و بسیاری از رویارویی‌های غیرمنتظره با متفکرانی که عموماً با ورطه‌ای از هایدگر جدا شده‌اند را باز می‌کند.

ترجمه ماشینی : «به هر حال وابستگی و تکیه بر آنچه خود نویسنده به منصه ظهور رسانده است، امری مشکوک است. مهم این است که به چیزهایی که او در سکوت رها کرده است توجه کنیم.» چنین توصیه‌ای روش‌شناختی بود که در سال 1924 توسط خود هایدگر ارائه شد که در این کتاب، هایدگر و پروژه هستی‌شناسی بنیادی، با دقت دنبال شده است. این پروژه شامل مجموعه وسیعی از مشکلاتی است که در اطراف هستی و زمان (1927) پدیدار شد و سپس از زمان دوره های سخنرانی ماربورگ (1923-1928) تا سخنرانی های فرایبورگ (1928-1935) که امروزه در Gesamtausgabe موجود است ادامه یافت. سکوت هایدگر در مورد برخی از منابع بنیادی او حقیقتی است که توسط کسانی که او را به دقت خوانده اند کاملاً به رسمیت شناخته شده است. این کتاب به طور سیستماتیک سکوت های مربوط به هوسرل، ارسطو کتاب ششم اخلاق نیکوماخوس، هگل پدیدارشناسی، نیچه و حتی دکارت را بررسی و ارزیابی می کند. آنچه پدیدار می‌شود، تفسیر مجدد نظام‌مند و اصلی «هستی‌شناسی بنیادی» است که بر درک خود دازاین انسانی به‌عنوان کلید درک معانی مختلف هستی و کل تاریخ ساختارشکنی هستی‌شناسی متمرکز است. این پروژه با ادعای مطلق بودن که در متافیزیک مدرن بیداد می کرد، به اوج خود رسید که اوج و تقلید آن را در مقدمه ای بر متافیزیک (1935) می توان یافت. در رابطه با «ماجرای هایدگر»، این کتاب که خیلی قبل از آشفتگی کنونی آغاز شده است، هم ابهام و هم انسجام دخالت هایدگر با نازی‌ها را نشان می‌دهد و هم برای اولین بار، کار هایدگر جوان را در معرض یک موضوع قرار می‌دهد. انتقاد داخلی دقیق و کامل با ترسیم خاستگاه‌ها، جابه‌جایی‌ها و نتیجه نهایی از درون حوزه خودش، یعنی پدیدارشناسی، به ما امکان می‌دهد تا درباره این پرسش دشوار در عمق و منشأ آن تأمل کنیم

ترجمه ماشینی : هایدگر، تاریخ و هولوکاست سهم مهمی در بحث طولانی مدت در مورد ارتباط مارتین هایدگر با ناسیونال سوسیالیسم است. این اثر جدید جاه طلبانه اگرچه موضوعی دشوار است، کل بحث در مورد بحث هایدگر را به جلو می برد. هایدگر به دنبال هستی و زمان، مفهوم خود از اصالت و مفاهیم مرتبط با آن مانند تاریخمندی را بسط می دهد و امکان وجود دازاین اصیل یک قوم را در امتداد خطوط ساختاری منسجم به روایت خود از اصالت در هستی و زمان مورد بحث قرار می دهد. اوبراین استدلال می‌کند که همان مشکلاتی که به نظر می‌رسد در تفسیر اولیه اصالت تأثیر می‌گذارد، بر مفهوم دازاین اصیل یک قوم تأثیر می‌گذارد. بنابراین، نزدیک بینی سیاسی هایدگر در دهه سی را می توان به ناتوانی اساسی در کنار آمدن با برخی از مشکلات مورد بحث در این مطالعه نسبت داد. اوبراین می پذیرد که فلسفه هایدگر متاثر از دوره و زمینه تاریخی آن است، اما استدلال می کند که لفاظی هایدگر، هرچند تحریک آمیز، نمی تواند به سادگی به جنگوئیسم خام نازی تقلیل یابد. این کتاب رویکردی واقعاً فلسفی به مناقشه هایدگر و بررسی مجدد نظریات و تأثیرات او است.

ترجمه ماشینی : کتاب مشارکت در فلسفه پس از مرگش در سال 1989 منتشر شد. این کتاب، فلسفه هایدگر را در نمایی کاملاً جدید در برابر عقیده دریافت شده درباره هستی و زمان قرار می دهد، و همچنین پل مهمی را بین آثار قبلی و بعدی هایدگر تشکیل می دهد. بررسی دقیق و آموزنده جیسون پاول از این اثر بزرگ بسیار به موقع است. پاول مشارکت در فلسفه را در چارچوب کل مجموعه هایدگر و به ویژه در کنار سایر آثاری که در دهه 1930 می نوشت، قرار می دهد. او نشان می‌دهد که چگونه این کتاب مهم به تعریف اصطلاح «Sein» («هستی») ادامه می‌دهد و «زندگی» (در اینجا به معنای دینی) را به‌عنوان یک موضوع اصلی در کار هایدگر توسعه می‌دهد. پاول مروری کلی از اهمیت مشارکت، پیدایش و تولید آن، و همچنین تفاسیر کنونی و موقعیت آن در مجموعه آثار دریافتی درباره هایدگر در اختیار خواننده قرار می دهد. او به طور خاص چگونگی ارتباط این اثر با کارهای بزرگ هایدگر، هستی و زمان را بررسی می‌کند و استدلال می‌کند که مشارکت‌ها در واقع گام بعدی در پروژه اصلی فلسفی هایدگر است که در اولین اثر اصلی او آمده است.

ترجمه ماشینی : هستی و عدد در اندیشه هایدگر به بررسی رابطه بین ریاضیات و هستی شناسی در اندیشه هایدگر می پردازد، از نخستین نوشته های او، تا هستی و زمان، تا آثار او در دهه 1930. این کتاب قلمرو ناآشنا درک هایدگر از ریاضیات را ترسیم می کند و رابطه بین زمان و عدد را در کار بزرگ هایدگر، هستی و زمان، بررسی می کند. مایکل روباخ تحلیل جدیدی از تناهی هایدگری ارائه می دهد که یکی از سرسخت ترین مسائل در تفسیر هستی و زمان است. علاوه بر این، او اندیشه هایدگر را با توجه به برخی از بحث های اصلی در منطق و مبانی ریاضیات قرار می دهد. این کتاب در ادامه به توضیح خوانش هایدگر از ریاضیات به عنوان هستی شناسی در نوشته های او از دهه 1930 می پردازد. روباخ استدلال می کند که کاوش در ارتباط بین ریاضیات و هستی شناسی در اندیشه هایدگر به ما بینش جدیدی را در مورد منشأ و تکامل برداشت رادیکال اصلی هایدگر از مسائل سنتی فلسفه می دهد. این امر ارزیابی مجدد نه تنها در مورد مسائل خاص در اندیشه هایدگری، بلکه همچنین در مورد پرسش بزرگتر از جایگاه هایدگر در فلسفه قرن بیستم را تسهیل می کند.

ترجمه ماشینی : دنیس مک مانوس تفسیر جدیدی از دیدگاه اولیه هایدگر از ذهنیت ما و جهانی که در آن ساکن هستیم ارائه می دهد. "هستی شناسی بنیادی" هایدگر به ما این امکان را می دهد که موجودی را که فکر می کند به عنوان موجودی که عمل می کند، حرکت می کند و حتی جهان اطرافش را لمس می کند، درک کنیم، موجودی در خانه در همان دنیای معمولی که ما نیز در خارج از گنجه فلسفی زندگی خود را در آن زندگی می کنیم. ; همچنین این نوید را می دهد که ما را از مشکلات فلسفی به ظاهر حل نشدنی، مانند شک و تردید نسبت به دنیای بیرونی و دیگر اذهان رها کند. اما بسیاری از مفاهیم اصلی آن چشم انداز گریزان هستند. و برخی از پذیرفته‌شده‌ترین تفاسیر از بینش هایدگر، ابهامات عمیق و مهمی را در خود پنهان می‌کنند، در حالی که برخی دیگر گونه‌های ناامیدکننده ایده‌آلیسم را بر ما تحمیل می‌کنند. هایدگر و سنجش حقیقت، با تکیه بر بررسی آثار هایدگر در سراسر دهه 1920، راه جدیدی برای درک این دیدگاه ارائه می دهد. محور اصلی این پیشنهاد است که تفکر گزاره‌ای چیزی را پیش‌فرض می‌گیرد که می‌توان آن را «میزان» نامید، تسلطی که فقط یک موضوع «دنیوی» قابل تشخیص می‌تواند آن را داشته باشد. مک مانوس نشان می دهد که چگونه این ایده ها از طریق درگیری هایدگر با تاریخ فلسفه و الهیات پدیدار می شوند، و خوانشی بدیع از عناصر کلیدی در هستی شناسی بنیادی، از جمله مفهوم هایدگر از «هستی در جهان»، نقد او از شک گرایی، ارائه می دهد. ادعای او مبنی بر انکار هر دو واقع گرایی و ایده آلیسم، و تأملات دشوار او در مورد ماهیت حقیقت، علم، اصالت، و خود فلسفه. بر اساس این خوانش، ادعاهای محوری هایدگر خواسته‌های واقعی را مشخص می‌کند که اگر می‌خواهیم به شاهکار اندیشیدن به افکار تعیین‌کننده درباره جهان پیرامون خود دست یابیم، باید آنها را برآورده کنیم.

ترجمه ماشینی : این تحلیل عمیق از آثار عمده هایدگر یک وحدت موضوعی اساسی در تلاش فیلسوف برای غلبه بر ذهنیت گرایی فلسفه مدرن و توضیح سلسله مراتب هستی شناختی می یابد که این به تنهایی پایه و اساس هر چیز دیگری را تشکیل می دهد. نویسنده این چالش با سنت دکارتی را کلید درک دیدگاه هایدگر در مورد انسان و زبان و نیز تأثیر آنها در مسائل هویت و بازنمایی در فلسفه معاصر می داند.