آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : توماس اس کوهن مدعی شد که معانی اصطلاحات علمی در تغییرات تئوری یا در انقلاب های علمی تغییر می کند. در فلسفه، تغییر به عنوان منشأ گروهی از مسائل مانند ترجمه ناپذیری، قیاس ناپذیری و واریانس ارجاعی تلقی شده است. به همین دلیل، اکثریت فیلسوفان تحلیلی با تمرکز بر توسعه نظریه ارجاعی که ثبات ارجاعی را تضمین می کند، در پی انکار این بوده اند که تغییر معنا وجود دارد. تعدادی از فیلسوفان نیز ادعا کرده اند که دیدگاه کوهن را می توان با این واقعیت توضیح داد که او بسیاری از اصول اصلی تجربه گرایی منطقی را پذیرفت و بیشتر توسعه داد. من معتقدم که پیدایش نظریه‌پردازی معنا کوهن در رویکرد تاریخی او نهفته است و دیدگاه او درباره تغییر معنا موجه است. او بعداً در کار خود تلاش کرد تا نظریه‌ای درباره معنا را پیش ببرد و می‌توان گفت موفقیت محدودی در آن داشت. علاوه بر این، علوم شناختی اخیر به طور غیرمنتظره ای توانسته است بینش کوهن را در مورد سازماندهی اطلاعات در ذهن، یادگیری مفهومی و تعریف مفهوم روشن کند. علاوه بر این، اگرچه نقد کوهن از نظریه مرجع علّی پاتنم اغلب به عنوان نامربوط رد شده است، او باید به یک نکته جدی پرداخت. کوهن فکر می کرد که نظریه علّی که به خوبی با نام های خاص کار می کند، نمی تواند با اصطلاحات علمی کار کند. او معتقد بود که مقوله‌های مفهومی با روابط تشابه و عدم تشابه شکل می‌گیرند. بنابراین، چندین ویژگی و نه تنها یک ویژگی واحد برای تعیین گسترش مورد نیاز است. علاوه بر این، نظریه علّی به جوهرهای جهانی به عنوان نقاط مرجع اصطلاحات علمی نیاز دارد. کوهن یک مفهوم گرا بود که معتقد بود کلیات به عنوان موجودیت های مستقل از ذهن وجود ندارند و مفاهیم شباهت خانوادگی وابسته به ذهن نقش کلیات را ایفا می کنند. علاوه بر این، کوهن در آغاز کار خود به این پرسش علاقه مند بود که مفاهیم یا ایده ها چیست و چگونه در بافت تاریخی خود تغییر می کنند. اگرچه او نظریه پردازی خود را در مورد این موضوع توسعه نداد، اما من نشان می دهم که این یک مشکل واقعی در فلسفه تاریخ است. در نهایت کوهن استدلال کرد که دانشمندان نمی توانند در تاریخ به حقیقت دسترسی داشته باشند زیرا ما نمی توانیم از جایگاه تاریخی خود فراتر برویم و در نتیجه صدق یک باور نمی تواند دلیلی برای انتخاب نظریه باشد. به جای حقیقت، می توان به توجیه تکیه کرد. من همچنین در مورد ایده کوهن که حل مسئله هدف اصلی علم است بحث می کنم و نشان می دهم که این دیدگاه می تواند در معرفت شناسی منسجم گنجانده شود.

ترجمه ماشینی: این کتاب احمقانه مظهر حماقت اعتقادی فلسفه تحلیلی علم مدرن است. به نظر می‌رسد که این کتاب اساساً پایان‌نامه دکترای گاتی باشد (در واقع، تقریباً تماماً شامل بررسی ادبیات بسیار غیرقابل تصور و به سبک پایان‌نامه است). و از آنجایی که گتی آشکارا از نظر فکری بی‌خار است، کتاب نقش اعتقادی را در خالص‌ترین شکل آن آشکار می‌کند. تز احمقانه کتاب این است که «پیش‌فرض‌های ضمنی و اصول بیان‌شده فلسفه کوهن، تفاوت چندانی با پوزیتیویست‌های منطقی یا تجربه‌گرایان منطقی که او مصمم به رد آن بود، ندارد» (ص. x). این تصور که کوهن «مصمم به رد» پوزیتیویسم منطقی بود، البته کاملاً مضحک است. دو فرض باعث می شود که چنین مزخرفاتی برای افرادی مانند گاتی و الکساندر برد (مشاور دکترای او که در همین موضوع نوشته است) معقول به نظر برسد. اولاً اینکه پوزیتیویسم منطقی آلفا و امگا فلسفه علم است و هرکس باید «مصمم» باشد که نظر خود را در رابطه با آن تعریف کند. ثانیاً اینکه فلسفه علم یک بازی پینگ پنگ رقت انگیز بین ایسم های فلسفی است. به دلیل این مفروضات اعتقادی، هرگز به ذهن این افراد خطور نمی‌کند که کسی واقعاً با فکر کردن به علم واقعی و پیگیری سؤالات جالبی که پیش می‌آید، به جای جستجو در داغ‌ترین مجلات پسا پوزیتیویستی در جستجوی شکافی کوچک، فلسفه علم را انجام دهد. که هنوز کسی از آن بهره برداری نکرده است.

ترجمه ماشینی: تأثیر توماس کوهن (1922-1996) بر تاریخ و فلسفه علم واقعاً عظیم بوده است. در سال 1962، اثر معروف کوهن، ساختار انقلاب های علمی، به افتتاح یک انقلاب - انقلاب تاریخ نگاری - در نیمه دوم قرن بیستم کمک کرد و درک جدیدی از علم ارائه کرد که در آن "تغییرهای پارادایم" (انقلاب های علمی) نقطه گذاری می شوند. با دوره های ایستایی (علم عادی). انقلاب کوهن نه تنها تأثیر زیادی بر تاریخ و فلسفه علم، بلکه بر سایر رشته‌ها نیز از جمله جامعه‌شناسی، آموزش، اقتصاد، الهیات و حتی سیاست‌های علمی داشت. کتاب جدید جیمز آ. مارکوم بر روی سؤالات زیر تمرکز دارد: انقلاب تاریخ نگاری کوهن دقیقاً چه بود؟ چطوری این پیش آمد؟ چرا تاثیری که گذاشت داشت؟ در صورت وجود، تأثیر آینده آن هم برای دانشگاه و هم برای جامعه چه خواهد بود؟ در مرکز پاسخ به این سؤالات، شخص کوهن قرار دارد، یعنی شخصیت او، شیوه تربیتی او، تعهدات نهادی و اجتماعی او، و زمینه فکری و اجتماعی که در آن تجارت خود را انجام داده است. مارکوم با تکیه بر منابع بایگانی غنی در MIT، و درگیر شدن کامل با مطالعات کنونی کوهن، اولین کتابی است که به تفصیل نشان می‌دهد که چگونه تأثیر کوهن از مرزهای تاریخ و فلسفه علم فراتر رفت تا به بسیاری دیگر - جامعه‌شناسان، اقتصاددانان، دست یابد. الهی‌دانان، دانشمندان علوم سیاسی، مربیان و حتی سیاست‌گذاران و سیاستمداران.

ساختار انقلاب‌های علمی شناخته‌شده‌ترین کتاب توماس کوهن است که در آن به ارائه معیارهایی برای تشخیص انقلاب علمی می‌پردازد. این کتاب سه بار به فارسی ترجمه شده‌است. این کتاب یکی از پر استنادترین کتب‌های آکادمیک است. ترجمه‌های فارسی: 1-«ساختار انقلاب‌های علمی»، توماس اس کوهن، عباس طاهری (مترجم)، شهرام اقبال زاده (ویراستار)، تهران: قصه 2-«ساختار انقلابهای علمی»، تامس کوهن، سعید زیباکلام (مترجم)، چاپ اول ، ۱۳۸۹ 3-کوهن، تامس (۱۳۶۹)، ساختار انقلابهای علمی، ترجمه احمد آرام، تهران: انتشارات سروش اندیشه: در کتاب ساختار، هدف اصلی کوهن به نقد دیدگاه رایج، که پوزیتیویست‌های منطقی در مورد نحوه شکل گیری و اعتبار سنجی علم می پردازد و نظریه ایشان مبنی بر اینکه انباشت معرفت علمی در طول زمان و افزایش مستمر و پیوسته آنرا نقد می کند و معتقد است که پارادایمهای علمی همانند انقلابات، ناگهانی سر بلند می کنند. دیدگاه کوهن در این کتاب به نوعی بیان می کند که الگو های علمی در دوره های زمانی مختلف بدون پیوستگی تغییر می کنند.

انگیزۀ و هدف اصلی تامس کوهن از تدوین کتاب ساختار انقلاب­های علمی، ارائه تحلیلی در حوزۀ تاریخ فلسفۀ علم و تبیین دگرگونی­ ها و استمرار نهاد علم است. کوهن که تحصیلات خودش را در فیزیک (مهندسی هیدرولیک) تا درجه دکتری به ­پایان رسانده، بیش‌تر به تاریخ فلسفۀ علم (یا به­ گفته بعضی، تاریخ و فلسفۀ علم) گرایش داشت. او تحت‌تاثیر آموزه­ های افرادی مانند ماکس پلانک، الکساندر کوَیره و جیمز کاننت (رئیس دانشگاه هاروارد در زمان تحصیل نویسنده در آن دانشگاه) به این گرایش علاقه‌مند شد. علاوه بر این افراد، لودویگ ویتگنشتاین و استنلی کَیول بر کوهن و علاقه‌مندی او به رویکرد هرمنیوتیک بسیار موثر بودند. او در این کتاب، که در زمان خود (دهۀ 1960) کاری به ­واقع نوآورانه بود، مفاهیم مهمی را به­ کار می­ گیرد که شاید مهم‌ترین آن­ها ”پارادایم“ و ”اجتماع علمی“ باشد. مناسباتی که کوهن بین این دو مفهوم بیان نموده در توسعه جامعه­ شناسی علم تاثیر فراوان داشته است. هدف اصلی این مقاله، بازخوانی نقادانۀ این اثر مهم از دید جامعه ­شناختی است.

کتاب‌های متعددی در حوزه‌های تاریخ، جامعه­شناسی و فلسفه علم، تحت عنوان انقلاب علمی وجود دارد. ممکن است گمان برود همان‌گونه­که مورّخان، تاریخ جنگ ویتنام را نوشته‌اند، چیزی به نام انقلابِ علمی وجود دارد که مورّخان آن را ثبت کرده‌اند. در این مقاله نشان داده می­شود که این تصور اولیه را تا آنجا باید تصحیح کرد که پرسید: آیا اساساً می‌توان تاریخی از علم جدید به نگارش درآورد که در آن انقلاب وجود داشته باشد؟ به بیان دقیق‌تر، آیا امکان دارد که یک مورخ و نه فیلسوف یا دانشمند، سیر تحولات علم جدید را ثبت کند و در آن به کشفِ تاریخیِ انقلاب نائل آید؟ پاسخ ما بر اساس معانی متفاوت از انقلاب علمی یکسان نیست؛ دست‌کم به دو معنا از انقلاب علمی، انقلاب شبه‌سیاسی و انقلاب‌های علمی تامس کوهن، چنین امکانی وجود ندارد. در اینجا نشان داده می‌شود تاریخ‌نگاری علم بر مبنای انقلاب علمی به دو معنای فوق از انقلاب یا بر پایه شواهد روشن تاریخی شکل نگرفته و یا با پیش‌‌‌‌فرض‌های فلسفی انجام شده است؛ اما امکان تحقق تاریخی معنای سوم از انقلاب، انقلاب علمی پسینی، بدون پیش‌فرض فلسفی و مستند به تحقیقات تاریخی وجود دارد.

یکی از مفاهیم کلیدی در اندیشة تامس کوهن (1922-1996)، فیلسوف و مورخ علم شهیر آمریکایی، «ناهم‌سنجگی» (incommensurability) است. به‌طورکلی، ناهم‌سنجگی به دو دستة روش‌شناختی (methodologic) و معناشناختی (semantic) تقسیم می‌شود. ناهم‌سنجگی روش‌شناختی ناظر به تغییر معیارهای (Standard Variance) ارزیابی و توجیه نظریه، از نظریه‌ای به نظریة دیگر است و ناهم‌سنجگی معناشناختی ناظر به تغییر معناشناختی (Semantic Variance) اصطلاحات به‌کاررفته در نظریه از نظریه‌ای به نظریة دیگر است. این انگارة کوهن منبع الهام تازه‌ای برای آموزه‌های نسبی‌انگارانه در فلسفه ـ دربارة صدق و معرفت ـ بوده است. تمرکز این مقاله بر ارتباط‌های ممکن میان ناهم‌سنجگی و آموزه‌های نسبی‌انگارانه برحسب رابطة استلزام منطقی است. ازاین‌رو، پرسش اساسی آن است که آیا اِمکان برقراری ارتباطی منطقی میان این انگاره و نسبی‌انگاری وجود دارد یا خیر. در بخش آخر، انواع ارتباط‌های منطقی میان ناهم‌سنجگی معناشناختی و روش‌شناختی با نسبی‌انگاری صدق و معرفت برحسب شرایط لازم و کافی با استفاده از استلزام منطقی ارائه می‌شود. سپس تلاش می‌شود هرکدام از گزاره‌های حاصل‌شده تحلیل و بررسی شود.

یکی از مشهور ترین کسانی که در حوزه فلسفه علم مباحث چالش برانگیزی مطرح نمود،توماس کوهن می باشد.کوهن روایت فلاسفه از تاریخ علم مبتنی بر شاخه ای در حال پیشرفت که همواره به حقیقت نزدیک تر می شود،نپذیرفت و معتقد است که گسست های رادیکال و قیاس ناپذیری مابین دوره های مختلف کاوش های علمی وجود دارد که ایده پیشرفت مستمر را غیر قابل دفاع می سازد.وی مدعی بود دانشمندانی که در دوره های تاریخی مختلف با پارادایم های متفاوت فعالیت می کنند،در جهان های متفاوتی زندگی می کنند.تاثیر گذاری افکار کوهن در محافل مختلف علمی بسیار زیاد بوده است. دیدگاه کوهن فارغ از انتقاداتی که برآن وارد است،بر مجموعه ای از اصول فلسفی استوار است که با مبانی عقلی فلسفه اسلامی در تعارض است.در این نظریه انکار واقعیت مشاهده می شود که کوهن سعی کرده با ارائه چند مثال تاریخی امکان دست یابی به واقعیت را نفی کند.یکی از مهمترین چالش های ایجاد شده توسط کوهن این است که وی تقویت کننده جریان نسبی گرایی بوده است. ضرورت تحول در علوم انسانی و اجتماعی و اسلامی سازی این علوم بر کسی پوشیده نیست.از بزرگترین عواملی که مانع تحول صحیح در علوم انسانی و علوم اجتماعی می باشد گسترش دیدگاه های مخدوش و غیر قابل دفاع امثال کوهن،می باشد. در این پژوهش،سعی بر این بوده است با روش کتابخانه ای به توصیف جنبه های فلسفی،مبانی نظری،مولفه های کلیدی،تحلیل عقلی و در نهایت،انتقاد از آرای نادرست،پرداخته شود.