آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

رنج، مفهومی است که به ادراک و احساس درونی انسان­ها هنگام ناخشنودی و نارضایتی مربوط می­شود. بررسی درد و رنج‌های انسان، منشأ آن، شیوۀ مواجه و راه درمان آن از موضوعات اساسی مطالعات بشر در هر دوره‌ای بوده است. یکی از نظریه‌پردازان دربارۀ رنج­آلودی جهان و راه رهایی از آن «بودا» است. در نهج‌‌البلاغه نیز دنیا خانۀ رنج و بلا دانسته شده و از رنج حقیقی انسان دردمند که ناشی از جداافتادگی او از خالق خویش می‌باشد، سخن گفته­ شده است. این نوشتار دیدگاه بودا درباره رنج را با استفاده از معارف بلند امام علی علیه السلام در نهج البلاغه بررسی و نقد کرده و همسویی­ها و ناهمسویی­های این دو دیدگاه را به تصویر می­کشد. اگرچه دیدگاه بودا در اصل پذیرش رنج و منشأ آن، در نهج البلاغه پذیرفته شده ولی در نوع نگاه به رنج­های دنیوی، شناخت انسان، هدف انسان و راه رهایی از رنج کاملا متفاوت است. تنها راه رهایی از رنج دنیوی از منظر امام علی علیه السلام تقوای الهی همراه با شکیبایی است.