آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده:هدف بررسی بحث قیاس از نظر ابن سینا است و با ذکر تاریخچه منطق و به تبع آن قیاس سعی در نشان دادن اهمیت تاریخی بحث و توجیه جایگاه رفیع آن در میان اهل منطق دارد.قیاس را نوعی از حجت غیرمباشر معرفی می کند که یقین آور است و در میان سایر استدلال ها از قدرت استدلالای بالایی برخوردار است.ابن سینا قیاس را در دو بخش عمده مورد مطالعه قرار داده است که عبارتند از منطق شرطیات و منطق موجهات که در هر یک از این رشته ها ابتکارهایی ارائه نموده اند که موجب رشد سیر قیاس و تاثیر آن در پیرایش فکر انسان از خطاها و مغالطات شد.از طرفی ارزش قیاس با توجه به ایراداتی که از جانب موافقین و مخالفین بر قیاس وارده شده بارز شده است.

در این رساله سعی شده است دیدگاه ارسطو و ابن سینا در مورد علّیت مطرح شود و بین آن ها مقایسه ای صورت گیرد; امّا پیش از بیان دیدگاه ایشان، ابتدا در فصل سوم، پیشینه تاریخی بحث علّیت بیان، و به علّیت در فیلسوفان ملطی، فیثاغوریان، مکتب اعیان و افلاطون نگاهی اجمالی شده است; سپس در فصل چهارم، بحث گسترده ای درباره علّیت از دیدگاه ارسطو انجام شده و در آن، کلّیاتی درباره علّیت، اقسام علّت، بدیهی یا نظری بودن قانون علّیت، عقلی یا تجربی بودن آن، و نیز علل چهارگانه از دیدگاه ارسطو، احوال و عوارض علل چهارگانه، مادّه و صورت در فلسفه ارسطو، خداوند از دیدگاه ارسطو و نیز آفرینش و علّت غایی از دیدگاه وی بررسی و نقد شده اند. در فصل پنجم، علّیت از دیدگاه ابن سینا ذکر، و در آن، علل اربعه و بحثی تفصیلی از علّت مادی مطرح شده است و در ادامه، علّت صوری، فاعلی، و غایی مورد بررسی قرار گرفته، و بحث هایی از قبیل ملاک نیازمندی معلول به علّت، ربط حادث به قدیم، غایتمندی و طبیعت، بخت و اتّفاق طرح شده اند. در فصل ششم، دیدگاه ارسطو و ابن سینا به مقایسه گذاشته شده که از نظر این رساله، مهم ترین اختلاف ابن سینا و ارسطو در بحث علّت فاعلی و آفرینش است; این که آیا خداوند، علّت ایجادی اشیا یا فقط غایت موجودات است. ارسطو، عالم را قدیم ذاتی میداند; امّا ابن سینا چون خداوند را علّت ایجادی عالم میداند، قدیم ذاتی بودن عالم را نمی پذیرد; هر چند قدیم زمانی بودن آن را قبول می کند.

در رساله پیش رو که با موضوع «بررسی تحلیلی رهیافتهای عرفانی ابن سینا» ، تدوین شده است در دو بخش با کاوش در آثار عرفانی و رساله های رمزی و تمثیلی عرفانی ابن سینا ، با تحلیل داده ها به تبیین مسائل عرفانی از نگاه ابن سینا پرداخته ایم . در بخش اوّل این رساله به تحلیل نمطهای آخر اشارات و برخی رسائل ابن سینا از جمله رسالة العشق وبررسی نظر شارحان پرداختیم که به مشابهت های قابل توجه در طرح مسائل عرفانی توسط ابن سینا با رگه های عرفان اسلامی ( خصوصاً مکتب خراسان ) بر می خوریم. در بخش دوّم رساله که با عنوان رهیافتهای عرفانی ابن سینا در داستانها ورساله های رمزی ، به بررسی وتحلیل این رساله ها و قصیدۀ عینیّه ابن سینا ، که با زبان رمز و تمثیل حکایت هبوط نفس و دورۀ تکاملی سلوک عرفانی واشراقی سالک را نشان می دهد ، مورد تحلیل و بررسی قرارداده ایم.که در واقع تصویری از قوس نزول و قوس صعود در این رساله ها ترسیم شده است. به این معنی که در جهان بینی عرفانی ابن سینا نفس یا روح، اصلی آسمانی دارد ودر زندان تن و جهان مادّه به اسارت رفته است و این احساس غریب بودن که احساس همۀ عرفا است ، واقعۀ دیدار با فرشتۀ هادی در حیّ بن یقظان او را برای بازگشت به وطن اصلی ( عالم قدس- یا شرق ) آماده می کند. و به تعبیری سه داستان رمزی ابن سینا ( حی بن یقظان و رسالة الطیر و سلامان و ابسال) به منزلۀ دوره ای از سیر وسلوک و تجربه عملی ابن سینا را آشکار می کند که در این قسمت تأثیر اندیشه های عرفان فلوطینی مشهود است. گرچه این رساله ادعای کاوش همۀ آثار عرفانی ابن سینا را ندارد ، لیکن آنچه إرائه شده است حاصل تحلیل وبررسی برجسته ترین آثار عرفانی ابن سینا است و گامی هر چند نا چیز در شناخت این حکیم بزرگ.

مسئله معاد از دیرباز مورد توجه فیلسوفان بوده است. آرزوی دیرینه فلسفه، تبیین عقلانی معاد جسمانی بوده و هست. ابن سینا راه اثبات معاد جسمانی را منحصر در شرع می دانست و آن را خارج از توان عقل بشر قلمداد می کرد. در حالی که دست عقل را در اثبات معاد روحانی باز می گذاشت و شرع را در این زمینه، موید عقل می دانست.در این مقاله، پس از ذکر دیدگاه های ابن سینا در خصوص معاد، با توجه به آثار مختلف وی، مبانی فلسفی او را در انکار معاد جسمانی تبیین کرده و نشان می دهیم وی با قبول این مبانی، نمی تواند معاد جسمانی را تبیین فلسفی کند و لذا تعبداً آن را می پذیرد. در انتها نیز اصول معاد روحانی ابن سینا را بررسی می کنیم؛ یعنی آنچه که او را ملزم به قبول وجود سعادت و شقاوت برای نفس ناطقه صرف نظر از تعلق آن به جسم می کند.