چکیده :
قرآن کریم مجموعه ای از گفتار الهی است و سبکی گفتاری (خطابی) دارد و پاراگرافها از بخشهای اساسی این کتاب آسمانی هستند.
یکی از گامهای اساسی برای رسیدن به ساختار سوره، به مثابۀ واحدی پیوسته و دارای ساختاری منسجم و منظم، تقسیم آن به واحدهای معنایی و موضوعی (پاراگرافبندی) است.
بر خلاف روشهای مفسران و قرآن پژوهانی که با استفاده از شواهد معنوی، سوره را به اجزاء و بخشهایی تقسیم کرده اند، پژوهش حاضر در صدد است به روش ترکیبی و با استفاده از شواهد و نشانه های لفظی به پاراگراف بندی و تقسیم بندی موضوعی سوره ها بپردازد.
در این راستا، با مطالعه چند سوره، برخی شواهد و نشانه های لفظی شامل قَسَم، خطابات خداوند به پیامبر اکرم (ص) و سایرین و تکلم خداوند و غیره احصاء شده و قواعدی استخراج و با استفاده از آنها سورۀ مائده بخش بندی شد.
با به کارگیری قواعد این روش، در بیشتر موارد، تقسیم بندی موضوعی سوره بدون توجه به محتوای آیات امکانپذیر است.
although the qur'an has a speech style, paragraphs are one of its basic parts, which, by creating a link between the verses, play the role of the main and constructive cell in the living, dynamic text of the surah, and they perform coherently and regularly as a continuous and structured unit.
each of these paragraphs consists of a variety of topics and themes, which, contrary to the topic scattered appearance are not unrelated, rather, as structural components, in accordance with speech characteristics, they are necessary and proportionate to provide the purpose and central theme of the surah, and they bring the reader one step closer to a more complete understanding of the main theme of the surah.
the present research is in pursuit of that, while studying some surahs in order to count verbal evidences and signs, extracting rules and using them and in most cases, regardless of the content of the verses, has noticed this as one of the basic steps, and, for example, divide surah al-māʾidah into sections; unlike the methods of others, which are often using spiritual evidence, including robinson in the article "hands outstretched towards a re-reading of surah al-māʾidah", which will be analyzed.