چکیده :
ترجمه ماشینی:
حلمی ضیاء اولکن اساساً دیدگاه خود را در مورد هستی به دو دسته تقسیم می کند: کسانی که وجود را «وجود هستی شناختی» می دانند اما به عنوان یک ایده؟ با معنویت گرایی، «وجود» فقط شامل ماده خامی است که ما با داده های حسی خود آن را درک می کنیم.
دیدگاه های ماتریالیستی کشور شما هر دو را به یک اندازه اشتباه می دانست.
او نه به معنویت گرایی و نه به مادی گرایی علاقه ای نداشت.
هر دو تبیین هایی هستند که از یک جنبه به هستی می پردازند.
وقتی هستی را به عنوان یک کل ارزیابی می کنیم و به همه جوانب آن می پردازیم، ماده بعد هستی شناختی هستی است و اندیشه بعد معرفتی هستی.
هر دو دو جنبه مجزا از یک کل به نام هستی هستند.
او به دنبال رازی در پس وجود، عالم غیب نبود، به ویژه مانند معنویت گرایان.
اگر به دنبال رازی باشیم، قلمروی از غیب پشت وجود، باید ثابت کنیم که این منبع اول همه موجودات را آشکار می کند.
از این نظر کشور شما یک ?تومالیست؟ موضع می گیرد.
جهان بینی طبقه بندی شده ارسطو را پذیرفته است.
او هر موجودیت را در لایه موجودیت خودش ارزیابی کرد.
او با ماده به عنوان ماده، گیاه به عنوان گیاه، حیوان به عنوان حیوان و انسان به عنوان انسان برخورد می کرد.
او هیچ گاه لایه ای از وجود را به لایه ای پایین تر از وجود تقلیل نداد، از این رو ضمن ترک مادی گرایی، شرایط مقدماتی بین لایه ها را نیز در نظر گرفت.
از این حیث از معنویت گرایی جداست.
دقیقاً مانند اپریون آناکسیماندروس، چگونگی ظهور هر لایه موجود نامشخص است.
او همه متضادها مانند ماده-روح، ذهن-حس، شی-موضوع را به عنوان عناصری از کل ارزیابی می کند که مکمل یکدیگرند، هر چند در مقابل یکدیگر باشند.
او می کوشد از این طریق بر بسیاری از تضادها و بن بست های فلسفه فائق آید.
این ?dyade? مفهوم را بیان می کند.
?دیاد؟ او اندیشه خود را از افلاطون گرفت و در اندیشه فلسفی ما قرار داد.
او همچنین سعی کرد با دیاد بر معضل معنویت گرایی و مادی گرایی غلبه کند.
تبیین های معنویت گرایی بعد از حقیقت است.
از سوی دیگر ماتریالیسم بُعد دیگری از واقعیت است، گرچه برعکس آن است.
این دو تضاد را باید مکمل یکدیگر دانست.
این همان چیزی است که اولکن آن را ایده dyade نامید.
در واقع، توضیحات معنوی و رزمی اشتباه نیست.
اشتباه در این است که آنها را به تنهایی و جلو بردنشان.
حقیقت این است که فقط به آن نگاه می شود.
اولکن از نظر روحی و معرفتی راه میانه ای را پیموده است.
او مانند مادی گرایان نفس را انکار نمی کرد.
کارکردهای معنوی را به بدن کاهش نداد.
با این حال، او مانند روحانیون، روح را قوه ای کاملاً مستقل از بدن و از بالا به انسان نمی دید.
روح یعنی کسب آگاهی و شخصیت فرد نسبت به جامعه و محیط طبیعی.
مانند جرقه بین چکش و سندان، یک رویداد آگاهی است که از تضاد بین اندام و جامعه ناشی می شود.
با بدن ظاهر می شود و با مرگ ناپدید می شود.
روح و جسم وجوه مختلفی از کل به نام انسان هستند.
انسان را یک کل متشکل از جسم و روح می داند.
آن گونه که ماتریالیست ها می گویند، دانش از یک شی تشکیل نمی شود و چنان که معنوی گرایان می گویند از یک موضوع تشکیل نمی شود.
اطلاعات باید در یکپارچگی شی - موضوع مدیریت شوند.
بدون شی، سوژه نمی تواند به تنهایی اطلاعات تولید کند.
بدون فاعل، مفعول معنا ندارد.
هلمی ضیا اولکن عقاید هستی را به دو بخش اساسی تقسیم میکند.
معنویتگرایی وجود هستیها را هستیشناختی میپذیرد و ماتریالیسم میگوید هستی: فقط ما آن را با مبانی حسی خود میپذیریم.
معنویت گرایی نه مادی گرایی.
هر دو وجود را فقط یک جنبه می گیرند.
وقتی هستی را به طور کلی می گیریم و ارزیابی می کنیم، عنصر حضور هستی شناسانه هستی است.
ایده حضور معرفت شناختی هستی است.
هر دوی آنها دو بخش متفاوت هستند.
او بهعنوان روحگرایان به دنبال دنیایی مخفی در پشت هستی نمیگشت.
اگر ما به دنبال رازی در پشت هستی باشیم، باید ثابت کنیم که چگونه خالق موجودات را خلق کرده است.
بنابراین اولکن بهعنوان تاملیست فکر میکند.
او جهان طبقاتی ارسطو را میپذیرد.
او هر موجودی را در جهان آن ارزش میبخشد.
او میپذیرد که عنصر عنصر است، گیاه گیاه است، حیوان حیوان است، انسان انسان است.
جهان یک هستی جای طبقه دیگر را نگرفت.
به همین دلیل در هنگام جدایی از مادیات به شرط آمادگی توجه کرد.او معنویت گرایی را از این جهت جدا کرد.
ما می پذیریم که مادی-روح-شاه-ذات-موضوع برعکس یکدیگرند اما تضادهای فراوانی در فلسفه با یکدیگر کامل می شوند که سعی می کنند از دشواری ها عبور کنند.او این را با dydae توضیح می دهد.
او ایده دیاد را از افلاطون گرفت و آن را وارد فلسفه کرد.
او از گذر از دشواری معنویت گرایی و ماتیالیزم خسته شد.
تبیین های معنویت گرایی بُعد حقیقت است.
ماتریالیسم نگاه دیگری به حقیقت است اما درست برعکس آن است.
ما باید این دو متضاد را برای تکمیل یکدیگر بگیریم.
خب، اولکن این ایده dyade را گفت.
در واقعیت، توضیحات معنوی و ماتریالیستی اشتباه نیستند.
اشتباه این است که آنها را به تنهایی در نظر بگیریم و جلو ببریم.
اولکن راه میانهای را در مورد روح و معرفت دنبال کرد.
او مانند مادیگرایان روح را انکار نمیکرد.
او کارکرد روح را به بدن تقلیل نمیداد.
اما روح را آزاد از بدن نمیدید و نمیپذیرفت.
آن به عنوان نیرویی است که از مطالب فوق داده می شود.
روح شخصیت دادن انسان به جامعه و اطراف طبیعی است.
این اتفاق آگاهانه است که جرقه ای بین چکش و سندان رخ داده است.
با بدن بیرون می آید و با مرگ ناپدید می شود.
بدن جبهه متفاوت انسان است.
انسان را فقط جسم و روح میگیرد.
علم یک شی یا موضوع نیست.
ما باید علم را در کلیت ابژه و موضوع بگیریم.
سوژه بدون شیء دانش تولید نمی کند و اگر سوژه نداشته باشیم هیچ وسیله ای از شیء وجود ندارد.
چکیده ترکی:
hilmi ziya ülken, varlık konusundaki görüşleri temelde ikiye ayırır: varlığı, ?ontolojik olarak var kabul edip ideden ibaret sayan? spiritualizm ile ?varlık ancak duyu verilerimizle algıladığımız kaba maddeden ibarettir.? diyen materyalizm görüşleri.
ülken her ikisini de aynı derecede yanlış olarak değerlendirmiştir.
o, ne spiritualizme ne de materyalizme karşı ilgi duymuştur.
ikisi de varlığı tek bir yönden ele alan açıklamalardır.
varlığı bir bütün olarak değerlendirip bütün yönleriyle ele aldığımızda madde varlığın ontolojik boyutu, düşünce ise varlığın epistemolojik boyutudur.
ikisi de varlık denen bir bütünün iki ayrı cephesidir.
o, özellikle spiritualistler gibi varlığın arkasında bir sır, gayb alemi aramamıştır.
varlığın arkasında bir sır, bir gayb alemi ararsak bu ilk kaynağın bütün varlıkları ortaya çıkarışını ispatlamamız gerekir.
bu itibarla ülken ?tümelist? bir tavır takınır.
aristoteles'in tabakalı alem görüşünü benimser.
her varlığı kendi varlık tabakası içerisinde değerlendirmiştir.
maddeyi madde, bitkiyi bitki, hayvanı hayvan, insanı insan olarak ele almıştır.
bir varlık tabakasını bir alt varlık tabakasına asla irca etmemiş, bu itibarla materyalizmden ayrılırken tabakalar arasındaki hazırlayıcı şartları da göz önünde bulundurmuştur.
bu yönüyle de spiritualizmden ayrılmıştır.
her varlık tabakasının nasıl ortaya çıktığı ise anaximandros'un aperionu gibi belirsizdir.
madde-ruh, akıl-duyu, obje-suje gibi bütün zıtlıkları bütünün, birbirine karşıt olmakla beraber birbirini tamamlayan unsurları olarak değerlendirir.
felsefedeki birçok çelişkileri, açmazları bu şekilde aşmaya çalışır.
bunu ?dyade? kavramıyla ifade eder.
?dyade? düşüncesini platon'dan alıp felsefi düşüncemize sokmuştur.
spiritualizm ve materyalizm çıkmazını da dyade ile aşmaya çalışmıştır.
spiritualist açıklamalar gerçeğin bir boyutudur.
materaylizm ise ona zıt olmakla beraber gerçeğin bir başka boyutudur.
bu iki zıtlığı birbirini tamamlar şekilde ele almak gerekir.
işte ülken buna dyade düşüncesi demiştir.
aslında spiritualist ve maretyalist açıklamalar yanlış değildir.
yanlışlık bunların tek başına ele alınıp ileri götürülmesindedir.
gerçeğin sadece ondan ibaret görülmesindedir.
ruh ve bilgi konusunda da, ülken orta bir yol izlemiştir.
materyalistler gibi ruhu inkar etmemiş.
ruhi fonksiyonları bedene indirgememiştir.
ancak spiritualistler gibi de ruhu bedenden tamamen bağımsız, insana yukarıdan verilmiş bir yeti olarak görmemiştir.
ruh insanın toplum ve tabii çevreye karşı bilinç ve kişilik kazanmasıdır.
çekiçle örs arasındaki kıvılcım gibi uzviyetle toplum çatışmasından ortaya çıkan bilinç olayıdır.
bedenle beraber ortaya çıkar, ölümle de yok olur.
ruh ve beden insan denilen bütünün farklı cepheleridir.
insanı beden ve ruhtan oluşan bir bütün olarak ele alır.
bilgi, ne materyalistlerin dediği gibi objeden ibarettir, ne de spiritualistlerin dediği gibi sujeden ibarettir.
bilgi obje-suje bütünlüğü içinde ele alınmalıdır.
obje olmayınca suje tek başına bilgi üretemez.
suje olmayınca da objenin hiçbir anlamı yoktur.
hilmi ziya ülken seperates the ideas of existence into two basic parts.spiritualizm acceptes the existences presence as ontolojik and materyalizm says existence : only we accept it with our sense datums.ülken evalvated both of them at the same depree as wrong.he interested in neither spiritualizm nor materyalizm.both of them takes the existence only one aspect.when we take the existence as totally and evalvate , element is the existence?s ontolojik presence.idea is the existence?s epistomolojik presence.both of them are the different two parts fore head of the whole.he didn?t look for a secret world behind the existence as especially spiritulasts.if we look for a secret behind the existence we need to prove how to creator created the existences.so ülken thinks as tümelist.
he acceptes aristotele?s class world.he evalvated every existence in its world.he accepts element is an element, plant is plant, animal is an animal,human is human.one existence world didn?t take the place under the other class.because of this he paid attention to the condition of preparation while seperating from the materyalizm .
he seperated spiritualizm from this direction.both of them are different two parts fore head of the whole how existence class appecred is indistinct as anaxisnandros aperion.
we accept material- soul ,wit-sence,obje-suje are the oposite of each other but they complete each other many contradictions in philosopy try to pass over the difficulties.he explains this with dydae.
he took the idea of dyade from platon put it into philosophy.he tired to pass over the difficulty of spiritualizm and mateyalizm.spirıtualist explanations are the dimension of the truth.materyalizm is the another sight of truth but it is just opposite of that.we need to take these two opposites as to complete each other.
well, ülken said this dyade idea.in reality the spiritualist and materyalist explanations aren?t wrong.the mistake is to take them alone and take ahead.the mistake to take heality as itself.
ülken followed a middle way abouth the subject of soul and knowledge.he didn?t deny the soul like materyalist.he didn?t reduce soul function into body.but he didn?t see soul free from the body and he didn?t accept it as power that given from the above.soul is getting personality of the human to the society and natural surroundinps.it is the conscious event that happened the spark event between hammer and anvil.it brings out with body and disappear with death.soul and body are the different front of the human.it takes the human just body and soul knowledge isn?t an object or suje .we must take the knowledge in the totolity of obje and suje.
suje doesn?t produce knowledge without obje and there is no mean of obje if we don?t have suje.