چکیده :
ترجمه ماشینی:
این کتاب در حال تبدیل شدن به آنقدر تاثیرگذار بود که نمی‌توانست برای مدت طولانی از چاپ باقی بماند، و جمله اول آن به تنهایی -"حاکمیت کسی است که در مورد استثنا تصمیم می‌گیرد"-- احتمالاً توسط دانشمندان بیشتری از کسانی که واقعاً جمله دوم را خوانده‌اند استناد کرده‌اند.
با این حال، اگرچه تحت تأثیر خوانش‌های دست دوم اشمیت، اکثر محققان موفق می‌شوند تا حدی در مورد تز اشمیت درست بگویند، اگر چه فقط به این دلیل که ساده، قصیده‌ای و باز است.
در کتاب اشمیت و در مفاهیمی که بر آن تأثیر گذاشته است، هر چه محاسن آن - و بسیاری از آنها وجود دارد - استثناء زیادی وجود دارد.
مفهوم «استثنا» به توضیح دقیقی نیاز دارد، زیرا اغلب به قلمروی سیاسی-الهیاتی ارتقا یافته، با تغییری شدید یا منفی‌گرایی بی‌هنجار آغشته شده است، و گاهی به عنوان معادل معجزه، سکولارزدایی شده است.
بخشی از این امر تلفیق دو معنای «استثنایی» است: (1) «هنجار در مقابل استثنا» که یک تمایز حقوقی است.
و (2) مفهوم "معمولی در مقابل فوق العاده" که بیشتر تمایز فرهنگی یا زیبایی شناختی است.
اولین مورد - تعریف پیش پا افتاده تر - مربوط به مسائل حقوقی است [oed: «عمل مستثنی کردن (شخص یا چیز، مورد خاص) از محدوده یک گزاره، قاعده و غیره.
؛ حالت یا واقعیت استثنا بودن.
چیزی غیر عادی یا غیرعادی؛ در تضاد با قاعده»].
اما در اصطلاح سیاسی ـ کلامی «استثناء در فقه، مشابه معجزه در کلام است».
کارل اشمیت، الهیات سیاسی: چهار فصل در مورد مفهوم حاکمیت (کمبریج: مطبوعات mit، 1985)، 36.
این به عنوان یک قیاس خوب است، اما اشمیت - در جای دیگری در مورد جدا کردن سیاست، زیبایی شناسی، اقتصاد و غیره سختگیرانه است.
"معجزه" را دوباره به قلمرو حقوقی می کشاند.
به این ترتیب، نظریه اشمیت مبنی بر اینکه «حاکم کسی است که [در و بر] وضعیت استثنا تصمیم می‌گیرد» را می‌توان در اصطلاحات وبری به عنوان استثنایی «کاریزماتیک» بازنویسی کرد: یک «کیفیت معین» «که برای افراد عادی قابل دسترسی نیست».
ویژگی‌های منحصر به فرد شخصی نیز مدعی است که این شخص در زمان‌های خارق‌العاده به عنوان حاکم واقعی آشکار می‌شود.
این خود را به آمیختگی غیر انعکاسی دو معنای کلمه «استثناء» می رساند و حاکمیت را با کیش کاریزما متمایل می کند.
this book was becoming too influential to remain out of print for long, and its first sentence alone --"sovereign is he who decides on the exception"-- has likely been cited by more scholars than have ever actually read the second sentence.
still, though influenced by second-hand readings of schmitt, most scholars manage to get quite a bit right about schmitt's thesis, if only because it is simple, aphoristic and open-ended.
whatever its merits-- and there are many-- there is much to take exception with in schmitt's book and in the concepts it has influenced.
the notion of "the exception" requires particularly rigorous clarification because it has too often been elevated to the political-theological realm, been imbued with a fierce alterity or normless negativity, and sometime de-secularized as an equivalent of a miracle.
part of this is conflation of two senses of "exceptional": (1) "norm vs.
exception", which is a juridical distinction; and (2) the notion of "ordinary vs.
extraordinary," which is more of a cultural or aesthetic distinction.
the first of these-- the more banal definition-- is the one that is relevant to legal issues [oed: "the action of excepting (a person or thing, a particular case) from the scope of a proposition, rule, etc.; the state or fact of being so excepted.
something abnormal or unusual; contrasted with the rule"].
in political-theological terms, however, "the exception in jurisprudence is analogous the miracle in theology." carl schmitt, political theology: four chapters on the concept of sovereignty (cambridge: mit press, 1985), 36.
this is fine as an analogy, but schmitt-- elsewhere rigorous about separating politics, aesthetics, economics, etc.-- here drags "the miracle" back into the juridical realm.
in this way schmitt's theory that "sovereign is he who decides [in and upon] the state of exception" can be rephrased in weberian terms as the "charismatic" exceptional: a "certain quality" "not accessible to the ordinary person." the personal qualities unique also claim that this person, in extraordinary times will be revealed to be the true sovereign.
this lends itself to the unreflective conflation of the two senses of the word "exception" and inflects sovereignty with the cult of charisma.
نویسنده :
(جورج شواب)Carl Schmitt, George Schwab(کارل اشمیت)
منبع اصلی :
https://libgen.is/book/index.php?md5=CD080678A416DD7C195020381BDC9F1B
شابک (isbn):
9780262192446
فروست:
Studies in Contemporary German Social Thought
یادداشت :
Political Theology: Four Chapters on the Concept of Sovereignty (Studies in Contemporary German Social Thought)
الهیات سیاسی: چهار فصل در مورد مفهوم حاکمیت (مطالعاتی در اندیشه اجتماعی معاصر آلمان)
توضیحات فیزیکی اثر :
48 p.
نوع منبع :
کتابشناسی(نمایه کتاب)