بررسی و نقد مبانی قرآنی احمد صبحی منصور در انحصار منبعیت قرآن با تأکید بر کتاب القرآن و کفا مصدراً للتشریع الإسلامی | کتابخانه مجازی الفبا

بررسی و نقد مبانی قرآنی احمد صبحی منصور در انحصار منبعیت قرآن با تأکید بر کتاب القرآن و کفا مصدراً للتشریع الإسلامی | کتابخانه مجازی الفبا

کتابخانه مجازی الفبا،تولید و بازنشر کتب، مقالات، پایان نامه ها و نشریات علمی و تخصصی با موضوع کلام و عقاید اسلامی کتابخانه مجازی الفبا،تولید و بازنشر کتب، مقالات، پایان نامه ها و نشریات علمی و تخصصی با موضوع کلام و عقاید اسلامی

فارسی  |   العربیه  |   English  
telegram

در تلگرام به ما بپیوندید

public

کتابخانه مجازی الفبا
کتابخانه مجازی الفبا
header
headers
پایگاه جامع و تخصصی کلام و عقاید و اندیشه دینی
جستجو بر اساس ... همه موارد عنوان موضوع پدید آور جستجو در متن
: جستجو در الفبا در گوگل
...جستجوی هوشمند
بررسی و نقد مبانی قرآنی احمد صبحی منصور در انحصار منبعیت قرآن با تأکید بر کتاب القرآن و کفا مصدراً للتشریع الإسلامی
کتابخانه مجازی الفبا
کتابخانه مجازی الفبا
فارسی
کتاب الکترونیکی
میانگین امتیازات:
امتیاز شما :
تعداد امتیازات :
0
بررسی و نقد مبانی قرآنی احمد صبحی منصور در انحصار منبعیت قرآن با تأکید بر کتاب القرآن و کفا مصدراً للتشریع الإسلامی
ویرایش اثر
عنوان دیگر : The Examination of the Qur’ānic Principles of Aḥmad Subḥī Manṣūr in Introducing the Qur’ān as the Only Source of Islamic Legislation With an Emphasis on the Book Al-Qur’ān wa Kafā Maṣdaran lil-Tashrī‘ al-Islāmī
چکیده :
صبحی منصور، در کتاب القرآن و کفا مصدراً للتشریع الإسلامی، سعی دارد با استناد به قرآن، کتاب خدا را به عنوان تنها منبع تشریع اسلام معرفی و عدم­ حجیت «سنت» را نیز اثبات کند. به ادعای او، از آیات قرآن استفاده می‌شود قرآن، کتابی کامل و جامع حقایق بوده که در امر هدایت، خود را کافی اعلام کرده و مردم را از مراجعه به غیر خود بازداشته است. به نظر صبحی منصور، ظنی‌­الصدور بودن احادیث و سیاست نهی از کتابت حدیث توسط پیامبر اسلام(ص)، قرینه دیگری بر قرآن­بسندگی در تشریع و نفی حجیت سنت است. اما به نظر می‌رسد وی در تحقق و تأیید نظریه قرآن­ بسندگی، به برخورد گزینشی آیات و تفسیرهای نامناسب با سیاق و نیز تغافل از نصوص دال بر حجیت سنت و احیاناً توجیهات نا­متعارف ‌آن‌ها اقدام کرده است. in his book al-qur’ān wa kafā maṣdaran lil-tashrī‘ al-islāmī,subḥī manṣūr relies on the qur’ān to try to introduce the qur’ān as the only source of legislation in islam and prove the non-authoritativeness of the sunna of the prophet of islam (s) . he claims that the qur’ānic verses reveal that the qur’ān is a complete book that entails all truths, introduces itself as sufficient for the guidance of people, and prevents people from referring to any source other than itself. in the opinion of subḥī manṣūr, the presumptive nature of the issuance of traditions and the policy of ḥadīth writing prevention by the prophet (s) form another indication for the sufficiency of the qur’ān for legislation as well as the negation of any authoritative role for the sunna in this regard. however, it seems that to fulfill and confirm the qur’ānism theory, he has treated the qur’ānic verses selectively, has made interpretations that disagree with the linguistic context of the verses, has ignored the texts that point out the authoritativeness of the sunna, and probably has suggested uncommon justifications for them.
منابع دیجیتالی مرتبط :
نسخه PDF مراجع
متکلمان و سایر شخصیت ها :
مجید معارف
نویسنده :
مجید معارف ، راضیه مظفری
زبان :
انگلیسی
منبع اصلی :
https://jcis.ut.ac.ir/article_82164_5f8effe6af7303a2255c86ad33903ed9.pdf?lang=fa
جنس منبع:
متن
پایگاه :
پایگاه مجلات 5 (Journal of Contemporary Islamic Studies- سال 1400- دوره 3- شماره 2- از صفحه 189 تا 204)
یادداشت :
کلیدواژه‌ها
قرآن‌بسندگی حجیت سنت حجیت حدیث جامعیت قرآن
Keywords
Qur’ānism Authoritativeness of the sunna Authoritativeness of Ḥadīth Comprehensiveness of the Qur’ān
نوع منبع :
مقاله , نقد و بررسی کتاب
مخاطب :
بزرگسال , تخصصی
مشخصات کامل اثر
منابع مرتبط :
ثبت نظر
ارسال