آیه های شیطانی - جلد اول | کتابخانه مجازی الفبا

سلمان رشدی؛ ترجمه: روشنک ایرانی

فارسی

متن

ر:پایگاه موقت

منابعی که مشخصات آنها در صفحه شناسنامه اثر آمده ولی منبع دیجیتال آن برای مشاهده(قرائت)و دانلود ارائه نمیگردد، به یکی از دلایل زیر می باشد:
-به درخواست صاحبان اثر از دسترس خارج گردیده است.
- محدودیت نشر به دلیل رعایت حقوق معنوی اثر دارد.
- محدودیت قانونی دارد.
- به دلیل نوع و محتوای اثر ،محدودیت دسترسی عمومی دارد.
- فاقد کیفیت مناسب دیجیتال می باشد.

145 صفحه

نگاهي اجمالي به آثار ترجمه روشنك داريوش: روشنگ داريوش مترجم كه در تاريخ 10 آبان‌ماه امسال [ 1382] در مونيخ آلمان درگذشت، هفتم تيرماه سال 1330 در تهران به دنيا آمده بود، پدرش پرويز داريوش، مترجم بود كه او هم در اسفندماه سال 1379 درگذشت. به گزارش بخش ادب ايسنا (خبرگزاري دانشجويان ايران‌)، روشنك داريوش كه از 11 سالگي به آلمان رفته بود، در سال 1356 با مدرك كارشناسي ارشد در رشته جامعه‌شناسي و علوم سياسي از دانشگاه هانور فارغ‌التحصيل شد. او از سن 16 سالگي در فعاليت‌هاي سياسي از طريق كنفدارسيون دانشجويان ايراني (اتحاديه ملي) فعالانه شركت كرد و چند روز قبل از سقوط رژيم شاه به تهران بازگشت و در جنبش مردم شركت كرد. وي از ابتداي سال 2000 ميلادي با بورس يك‌ساله انجمن قلم آلمان (پن) به مونيخ رفت و به فعاليت‌هاي فرهنگي نوشتن و ترجمه ادامه داد و در سال 2002 برنده جايزه هلمن همت شد. مي‌توان گفت اولين كتابي كه داريوش به‌طور جدي در كار با آن درگير شد، كتاب لوييزه رنيزر، نويسنده معاصر آلماني درباره انقلاب ايران بود كه پژوهش ميداني مربوط به آن را روشنك داريوش انجام داد و كتاب در سال 1358 منتشر شد. ساير آثار او عبارتند از: قطره اشكي در اقيانوس: اثر مانس اشپربر، نويسنده و متفكر آلماني و از شاگردان‌ آلفرد آدلر، اولين ترجمه‌ي منتشر شده‌ي روشنك داريوش است. اين كتاب يك رمان تريلوژي (سه‌گانه) در بيش از 1000 صفحه است كه در ايران در دو جلد منتشر شد. كتاب در قالب داستان فعاليت و زندگي آن دسته از روشنفكران چپ اروپايي را روايت مي‌كند كه در اواخر دهه‌ي سي ميلادي و نيز در طي جنگ جهاني دوم از احزاب كمونيست استالينيستي طرفدار شوروي جدا يا اخراج مي‌شدند، اما اغلب هنوز به سوسياليزم اعتقاد داشتند و مي‌كوشيدند در شرايط بسيار دشوار سركوب فاشيسم هيتلري از يك طرف و اختناق استالينيستي حاكم بر جنبش سوسياليستي از طرف ديگر به فعاليت مستقل ادامه دهند؛ اما به گفته‌ي اشپربر: نويسنده نيز چون بسياري از نويسندگان متقدم تنها يك چيز براي عرضه به خوانندگانش دارد، شريك كردنشان در تنهايي خود. شايد تنها شكل اشتراك اين باشد كه كساني به سوي يكديگر راه مي‌يابند كه از سرچشمه‌اي يكسان شهامت مي‌گيرند، بي‌آنكه در اوهام زندگي كنند. اين كتاب در بهمن 1362 توسط نشر نو در ايران منتشر شد و فقط چند روز پس از درگذشت اشپربر در اول فوريه 1984 در كتاب فروشي‌ها عرضه شد. روشنك داريوش كتاب‌هايي را براي ترجمه برمي‌گزيد كه با مسائل روشنفكران و مشكلات اجتماعي و سياسي جامعه ارتباط مشخص داشته باشد و تجربيات يا نظريات مفيد براي مباحث مبتلا به جامعه‌ي ما را به خواننده‌ي ايراني منتقل كند. چرخ دنده: دومين كتابي بود كه او ترجمه كرد، اين كتاب فيلمنامه‌اي از ژان پل سارتر است كه كشوري نفت‌خيز و تحت استثمار امپرياليزم را به تصوير مي‌كشد كه در آن انقلاب شده و نفت را ملي كرده‌اند .... يك زندگي سياسي، هفت گفت و گو و سه مقاله: شامل هفت گفت و گو با مانس اشپربر است. نگاهي به عنوان‌هاي برخي از اين گفت و گوها دليل و اهميت انتخاب آن‌ها را از نگاه روشنك داريوش توضيح مي‌دهد: انسان چگونه با سرنوشت سياسي خود متولد مي‌شود؟، انسان چگونه از طريق خانواده و مدرسه تربيت سياسي مي‌شود؟ جوانان چگونه با دموكراسي چندحزبي رو به رو مي‌شوند يا در يك ديكتاتوري متحد‌الشكل مي‌گردند؟ انسان اين قرن چگونه رهبران دمكرات يا ديكتاتور را درك مي‌كند و غريزه‌ي انتقادي او براي گريز از گمراهي تا چه اندازه است؟ اما اين‌ها راهگشاي تفكر انتقادي است، چنان كه ينكا اشپربر در گفتار پاياني كتاب مي‌گويد: او هيچ دستور و وصيتي از خود باقي نگذاشت. اين زنده منم، آن مرده دگر نيستم من. اين سخن او بود. او فقط به ادامه‌ي زندگي در خاطره‌ي ديگران باور داشت. و تصويري از نوه‌ي پنج ساله‌اش اما به دست مي‌دهد در حالي كه جلوي صندلي خالي پدربزرگ ايستاده: با انگشتان ظريفش به پيشاني اشاره كرد و گفت: اين بهشت انسان‌هاست. به همين خاطر است كه روشنك داريوش در مقدمه‌يي بر چاپ دوم ترجمه‌ي فارسي اين جمع‌بندي را ارايه كرد: نوشته‌هايش (اشپربر) فراخواني است به اين كه يقين‌هاي خود را زير سوال ببريم و بياموزيم با ديدي شكاك و انتقادگر بنگريم و ‌آن مقدمه را با اين جمله‌ي درخشان به پايان برد: مي‌بينم آنگونه كه نوشته، زيسته و آن گونه كه زيسته، مرده: يك زندگي سياسي، گام نهادن در راه هدفي دست نيافتني. چاپ اول اين كتاب در سال 1365 و چاپ دوم آن درسال 1373 منتشر شد و به جرات مي‌توان گفت كه پيش آهنگ طرح مباحثي در ميان روشنفكران ايراني بود كه از سال 1376 به بعد در سطحي گسترده‌تر در جامعه و روزنامه‌ها مطرح شد. هنوز ارجاع به آن را در پانوشت‌هاي مقالات صفحات انديشه‌ي مطبوعات يا مقالات برخي روشنفكران و متفكران مي‌توان يافت. در تبعيد: اثر ليون فويشت وانگر، در سال 1368 در سه جلد منتشر شد. اين كتاب در قالب داستان زندگي روشنفكران تبعيدي و فراري از آلمان هيتلري پيش از جنگ را بازگو مي‌كند، آن‌ها روشنفكران به جا مانده در آلمان را متهم به سازش مي‌كنند؛ در مقابل روشنفكران مقيم آلمان پاسخ خود را دارند و زندگي، فعاليت‌ها و كوشش‌هاي آن‌ها براي حفظ اعتقادها و پيشبرد اهدافشان به تصوير كشيده مي‌شود. انسان‌دوستي و خشونت: اثر موريس مرلوپونتي، دوست و همكار ژان پل سارتر است كه سارتر او را آموزگار خود ناميده است. اين كتاب را روشنك داريوش در سال 1374، چند سال پس از ترجمه‌ي آن منتشر كرد. كتاب مساله‌ي خشونت پس از انقلاب را با نگاه به جامعه‌ي شوروي مورد بحث قرار مي‌دهد و در عين حال مباحث ديگر از جمله ضرورت دفاع از دموكراسي و پلوراليزم به وسيله‌ي نيروهاي چپ را مطرح مي‌كند. روشنك داريوش با اين كتاب بار ديگر مسائلي را با روشنفكران در ميان مي‌گذارد كه معضل جامعه و خود ان‌ها به شمار مي‌روند. «مرلو پونتي ... مي‌كوشد خواننده را از ساده‌نگري به مسائل برحذر دارد، مي‌كوشد مشكلات را در روند تاريخي مطرح كند... مشكلاتي كه تاريخي هستند نه به اين معنا كه روند تاريخ به خودي خود پاسخي به آن‌ها داده باشد. همان مشكلات يا مشكلات مشابه همواره مطرح هستند و تا زماني كه بشر براي بشر وسيله است و نه هدف تا زماني كه انسان‌ها جهت تغيير خود دست به اقدامات سياسي و اجتماعي مي‌زنند، مطرح خواهند بود »(از مقدمه‌ي مترجم، صص10-9) لنا، ماجراي جنگ و داستان ده ما: اثر كيته رشايس، بانوي نويسنده‌ي سالخورده‌ي اتريشي را روشنك داريوش در سال 1378 براي پسرش، كاوه، ترجمه كرد. اين كتاب روايت داستاني زندگي مردم در زمان جنگ در ده محل سكونت دختربچه‌اي يازده ساله است كه در طي جنگ بزرگ مي‌شود. در اين كتاب نيز مسائلي نظير مسائل جامعه‌ي ما جا به جا به چشم مي‌خورند، و كته رشايس، در مقدمه‌اي كه ويژه‌ي چاپ دوم فارسي در سال 1380 نوشته به خوبي به اين موضوع اشاره كرده است: شايد بعضي چيزها به نظر شما بيگانه برسد... بسياري چيزها هم مشترك هستند... همه‌ي انسان‌ها در احساسات خود برابرند. وقتي از نبود آزادي رنج مي‌بريم، آيا خيلي با هم تفاوت داريم؟ شادي، ‌عشق، رنج، احساسات ما شبيه هستند. آخرين نامه‌ي رشايس به روشنك داريوش تنها دو روز پس از مردن او به نشاني‌اش رسيد. قرن من: اثر گونترگراس، آخرين كتابي است كه از روشنك داريوش منتشر شد. اين كتاب شامل صد داستان، هر يك درباره‌ي واقعه‌اي در يك سال از سال‌هاي قرن بيستم است. در اين روايت از تاريخ، گونتر گراس از پايين به تاريخ مي‌نگرد، از ديد شكست‌خوردگان، هر قطعه زبان خاص و سبك خاص خود را دارد. (از مقدمه‌ي مترجم). مقدمه‌ي روشنك داريوش درباره‌ي زبان گراس در اين كتاب گوياي آن است كه نويسنده بارها زبان و گويش و لهجه را در اين كتاب تغيير داده و هر بار با زبان ويژه‌ي شخصيت آن داستان سخن گفته است. گراس در هر داستان ده‌ها اشاره‌ي ناروشن به نكاتي دارد كه روشنك داريوش با جست و جوي فراوان آن‌ها را در پانوشت‌ها براي خوانندگان ايراني توضيح داده است. (منبع: ایسنا)

کتاب , ترجمه اثر

Mods Doblin core Marc xml MarcIran xml