بزرگواري امامان | کتابخانه مجازی الفبا

آقائي و بزرگواري ائمّه عليهم السّلام
حجّه السلام و المسلمين قدس، يکي از شاگردان آيت الله بهجت رحمه الله مي گويد
روزي آقاي بهجت رحمه الله در رابطه با بزرگواري و اغماض ائمّه اطهار ـ صلوات الله عليهم ـ فرمودند
« در نزديکي نجف اشرف، در محلّ تلاقي دو رودخانه فرات و دجله آباديي است به نام «مصيب»، که مردي شيعه براي زيارت مولاي متّقيان اميرالمؤمنين عليه السّلام از آنجا عبور مي کرد و مردي از اهل سنّت که در سر راه مرد شيعه خانه داشت همواره هنگام رفت و آمد او چون مي دانست وي به زيارت حضرت علي عليه السّلام مي رود او را مسخره مي کرد.
حتّي يک بار به ساحت مقدّس آقا جسارت کرد، و مرد شيعه خيلي ناراحت شد. چون خدمت آقا مشرّف شد خيلي بي تابي کرد و ناله زد که : تو مي داني اين مخالف چه مي کند.
آن شب آقا را در خواب ديد و شکايت کرد آقا فرمود : او بر ما حقّي دارد که هر چه بکند در دنيا نمي توانيم او را کيفر دهيم. شيعه مي گويد عرض کردم : آري، لابد به خاطر آن جسارت هايي که او مي کند بر شما حق پيدا کرده است؟! حضرت فرمودند : بله او روزي در محلّ تلاقي آب فرات و دجله نشسته بود و به فرات نگاه مي کرد، ناگهان جريان کربلا و منع آب از حضرت سيد الشّهدا عليه السّلام به خاطرش افتاد و پيش خود گفت : عمر بن سعد کار خوبي نکرد که اينها را تشنه کشت، خوب بود به آنها آب مي داد بعد همه را مي کشت، و ناراحت شد و يک قطره اشک از چشم او ريخت، از اين جهت بر ما حقّي پيدا کرد که نمي توانيم او را جزا بدهيم. آن مرد شيعه مي گويد : از خواب بيدار شدم، به محل برگشتم، سر راه آن سنّي با من برخورد کرد و با تمسخر گفت: آقا را ديدي و از طرف ما پيام رساندي؟! مرد شيعه گفت: آري پيام رساندم و پيامي دارم. او خنديد و گفت : بگو چيست؟ مرد شيعه جريان را تا آخر تعريف کرد. وقتي رسيد به فرمايش امام عليه السّلام که وي به آب نگاهي کرد و به ياد کربلا افتاد و ...، مرد سنّي تا شنيد سر به زير افکند و کمي به فکر فرو رفت و گفت: خدايا، در آن زمان هيچ کس در آنجا نبود و من اين را به کسي نگفته بودم، آقا از کجا فهميد. بلافاصله گفت: أشهد أن لا إله إلاّ الله، و أنّ محمّداً رسول الله، و أنّ علياً أميرالمؤمنين ولي الله و وصي رسول الله و شيعه شد.»برگرفته از پايگاه : bahjat.org

پرسمان دانشجویی