تاثير متقابل روح انسان ها | کتابخانه مجازی الفبا

لطفا درباره تاثير متقابل روح انسان ها بر يگديگر توضيح دهيد؟

روح انسان، پديده‌اى است لطيف، ظريف، نقش‌گير و اثرپذير. روح انسان از ساعتى همنشينى و مجالست با انسان ديگري، رنگ‌ها به خود گيرد و حالت‌ها مي‌پذيرد. تأثير رفاقت و معاشرت در روح و روان و اخلاق و رفتار آدمي تأثيري انكارناپذير است، چه در جهت مثبت و چه در جهت منفي؛ به بيان امام علي(ع): «همنشينى با نيكان، نيكى مي‌آورد، مثل باد كه چون بر بوى خوش بگذرد، با خود، بوى خوش مي‌آورد».(1) دو نفر وقتي با يكديگر معاشرت كنند اگرچه مبناي معاشرتشان مطامع و منافع مادي باشد چه بخواهند و چه نخواهند روح آنها با يكديگر مخلوط مي‌شود. از روح اين، روح او متأثر مي‌شود و از روح او روح اين و خود به خود در اين بين تخلل و اختلاط و امتزاج پيدا مي‌شود. همنشيني و رفاقت با صالحان، روح انسان را به سوي كمال سوق مي‌دهد و همنشيني و رفاقت با گناه‌كاران و تبه‌كاران، روح او را به گناه و تباهي مي‌كشاند.ناگفته نماند؛ هرچند طبيعت روح انسان از شرايط و موقعيّت‌هاي مختلف زيستي و اجتماعي تأثير مي‌پذيرد و بر فرد و جامعه و شرايط اجتماعي نيز تأثير مي‌گذارد. اما اين تأثيرپذيري انسان، هيچ منافاتي با تسلط بر نفس و تقويت اراده، و پرورش روح ندارد. چنان‌كه در قرآن كريم مي‌خوانيم: «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا عَلَيْكُمْ أَنْفُسَكُمْ لا يَضُرُّكُمْ مَنْ ضَلَّ إِذَا اهْتَدَيْتُمْ إِلَى اللَّهِ مَرْجِعُكُمْ جَميعاً فَيُنَبِّئُكُمْ بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُون‏»؛(2) «اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، به خودتان بپردازيد. هر گاه شما هدايت يافتيد، آن كس كه گمراه شده است به شما زيانى نمي‌رساند. بازگشت همه شما به سوى خداست. پس شما را از آنچه انجام مي‌داديد، آگاه خواهد كرد». در اين آيه شريفه سخن از اين است كه روح هدايت يافته انسان اين توانايي را دارد كه با اراده و اختيار خود در برابر شرايط و موقعيّت‌هاي ناسالم و گمراه كننده ايستادگي كند و از ديگران رنگ و تأثير نپذيرد، بلكه بر آن شرايط تأثيرگذار باشد و موقعيّت‌هاي نادرست و گمراهي ديگران را تغيير دهد. نمونه‌هاي اين رنگ ناپذيري و بلكه تأثيرگذاري، پيامبران، امامان، اولياي الهي و مؤمنان راستين هستند.____________________________________1 . «صُحْبَةُ الْأَخْيَارِ تَكْسِبُ الْخَيْرَ كَالرِّيحِ إِذَا مَرَّتْ بِالطِّيبِ حَمَلَتْ طِيباً»؛ ليثى واسطى، على بن محمد، عيون الحكم و المواعظ، قم، دار الحديث، چاپ اول، 1376ش، ص 304. 2. مائده، آيه 105.

پرسمان دانشجویی