زندگی در بهشت | کتابخانه مجازی الفبا

پيش از پاسخ دهى به پرسش شما، توجه به دو نكته ضرورى است: نكته اول: در عالم هستى عوالمى وجود دارد (در يك ديدگاه كلى، سه عالم مادى، مثال، تجرد) كه هر يك از آن‏ها داراى احكام، قوانين و سنن مختص به خود است. عالم دنيا و عالم آخرت و قيامت، دو عالم از عوالم هستى اند كه هر يك داراى آثار ويژه خود مى‏باشند. به همين جهت است كه بر اساس آيات و روايات، براى ورود روح و بدن به عالم قيامت، نياز به تحول اساسى است تا روح و بدن قابليت پذيرش احكام و قوانين قيامت را بيابند. براى مثال، بدن مادى در اين دنيا با سوزشى صدمه خورده، از ميان مى‏رود؛ ولى در قيامت بسا تحولات اساسى كه در اين بدن ايجاد مى‏شود؛ به صورتى مى‏گردد كه در حال سوزش و ناراحتى شديد، بدن از ميان نمى‏رود (البته اين نسبت به دوزخيان است). اگر اين تحولات در بدن مادى ايجاد نشود، اين بدن با اين صفات نمى‏تواند احكام و سنن قيامت را تاب بياورد. يا مثلاً در دنيا حركت و تغيير است؛ جوان پير مى‏شود، نو كهنه مى‏گردد، كهنه‏ها از ميان مى‏روند، گياهان پژمرده مى‏شوند و...؛ اما در جهان آخرت تغيير و تحول اينچنينى وجود ندارد و نوعى ثبات و بقاء حاكم است. نگا: نحل / 96، يونس / 24، حديد / 20، آل عمران / 197، نساء / 77، كهف / 46، مريم / 76، طه / 73، غافر / 39 و... در زندگى دنيوى، خوشى با رنج، حيات با مرگ، لذت با محنت، اندوه با شادى، اضطراب با آرامش آميخته است. اما در آخرت چنين نيست؛ بلكه گروهى هميشه و از هر جهت متنعم، شاد و آسوده‏اند و دسته‏اى ديگر همواره معذب، غمگين و ناراحت‏اند. نگا: قلم / 33، رعد / 34، طه / 73، زمر / 26، آل عمران / 15، نساء / 77، اعراف / 32، يوسف / 109، نحل / 30 و ... در واقع، با توجه به آيات و روايات، در عالم قيامت نظام كنونى عالم مادى دگرگون مى‏شود. پديد آمدن زلزله عظيم در زمين،مزمل / 14. شكافته شدن درياها تكوير / 7. به حركت در آمدن كوه‏ها كهف / 47. و درهم كوبيده شدنشان حاقه / 14. خاموش گشتن ماه و خورشيد و ستارگان عظيم تكوير / 2. و پر از دود و ابر شدن فضاى جهان فرقان / 25.، پاره‏اى از تغيير و تحول اساسى نظام كاينات است. در قيامت، همه اسباب و روابط قطع مى‏شود و تمام ارتباطات و تأثيراتى كه موجودات در نظام وجودشان در عالم جسم و جسمانيت و نيز در عالم پس از آن، دارند؛ از ميان مى‏رود و نه شيئى در شيئى ديگر اثر خواهد كرد و نه شيئى از شيئى ديگر تأثير خواهد پذيرفت. نه از شيئى نفع برده خواهد شد و نه از آن زيانى خواهد رسيد. بقره / 166، مؤمنون / 101. نكته دوم كه در واقع نتيجه تأمل و دقت در نكته اول است، اين است كه: ما نبايد انتظار داشته باشيم كه در عالم قيامت احكام، قوانين و سنن عالم مادى و دنيا جارى باشد و اگر گاهى در لسان آيات و روايات از مواردى چون خوردن، آشاميدن، با زنان جوان زيبا روى بودن، در كنار نهرها و زيردرختان بودن ياد مى‏شود، از باب تقريب ذهن ما به دريافت حقايق عالم قيامت است، نه آنكه مثلاً آشاميدن آن جا مانند آشاميدن اين جا باشد؛ يا خوردن آن جا مانند خوردن اين جا. با توجه به اين دو نكته، پاسخ پرسش شما روشن مى‏گردد. بر اساس برخى آيات قرآن، براى آدمى زوج‏هاى پاك، خوش اندام و زيبا هست كه از آنها لذت مى‏برد؛ ولى بايد توجه داشت كه اين لذت همانند لذت جنسى اين دنيا نمى‏باشد. چنان كه زنان آن جا نيز مانند زنان اينجا نيستند؛ بلكه زنانى هستند كه به هيچ وجه دچار عادت ماهانه نمى‏شوند. نگا: سوره‏هاى: بقره / 25، آل عمران / 15، نساء / 57، صافات / 49 - 48، ص / 52، زخرف / 7، دخان / 54، طور / 20، الرحمن / 56، 74 - 70، واقعه / 23 - 22، 37 - 34، نبأ / 33. همچنين اهل بهشت مى‏توانند فرزند داشته باشند؛ ولى اين موضوع به دليل سنن حاكم بر قيامت، به شيوه‏اى نيست كه در اين دنيا وجود دارد. نظام حاكم بر قيامت، نظام دفعى است نه نظام تدريجى؛ يعنى، در قيامت خواستن مساوى است با شدن و تحقق؛ برخلاف نظام اين عالم كه براى عملى شدن خواسته‏ها، بايد زمينه، اسباب و شرايط آن فراهم شود تا آن آرزو محقق گردد. در اين دنيا، كسى كه فرزندى مى‏خواهد بايد ازدواج كرده، با جمع يك سلسله شرايط و به تدريج و در زمان معينى داراى فرزند شود. اما در نظام قيامت چنين نيست؛ بلكه بهشتيان هر چه مى‏خواهند، برايشان محقق مى‏شود، نگا: فصلت / 31 و ق / 35. و نياز نيست كه با جمع شرايط و پديد آمدن مقدماتى، به تدريج آن خواسته محقق شود. از اين رو، خواستن فرزند در عالم بهشت، مساوى است با حضور بچه فى‏الحال و در همان آن. چنان كه رواياتى نيز در خصوص اين امر نقل شده است. نگا: خواب و نشان‏هاى آن، صص 90 - 86.

پرسمان دانشجویی