زمان معاد | کتابخانه مجازی الفبا

«علم به قيامت» بنابر آيات قرآنى، فقط «عند الله» است و قابل ظهور براى ديگران نيست. «و يقولون متى هذا ال وعد إن كنتم‏صادقين» ؛ يونس / 48. «و مى‏گويند: اگر راست مى‏گوييد، اين وعده چه وقت است؟» «يسئلونك عن الساعة أيان مرساها قل إنما علمها عند ربى لايجليه ا لوقتها إلا هو ثقلت فى السماوات و الأرض لا تأتيكم إلابغتة يسئلونك كأنك حفى عنها قل إنما علمها عند الله و لكن أكثر الناس لايعلمون»؛ اعراف / 187.

«[اى رسول ما ]از تو احوال ساعت قيامت را خواهند پرسيد كه چه وقت فرا رسد پاسخ ده كه علم آن نزد ربّ من است، كسى جز او آن ساعت را ظاهر و روشن نتوان كرد (شأن) آن ساعت در آسمانها و زمين بس سنگين و عظيم است، نيايد مگر شما را ناگهان. از تو مى‏پرسند كه گويى كاملاً بر آن آگاهى، بگو علم آن ساعت محققاً نزد خداست و لكن اكثر مردم بر اين حقيقت آگاه نيستند». به فرمايش مرحوم علامه طباطبايى، تعبير «إ نما علمها عند ربى» بيان كنايى از اين نكته نيست كه كسى (مثل پيامبر(ص« به قيامت جاهل است، بلكه بيان جدى و غيركنايى از اين حقيقت است كه وقت قيامت جز نزد خداوند نيست. اما دليل اين امر را ايشان اين گونه توضيح مى‏دهند كه از آن جا كه قيامت ظرف فناء خودى‏هاى همه اشياء است، تا خودى اشياء فانى نشود، حضرت حق براى شيئى ظهور و تجلى نخواهد كرد. بر اساس آيات قرآن و روايات معصومان، در آن زمان خداوند متعال خود پرسشگر است و خود جواب دهنده. خود مى‏پرسد «لمن الملك»؛ «ملك براى چه كسى است» و خود پاسخ مى‏دهد: «لله الواحد القهار»؛ «براى خداوند يكتاى غلبه كننده». بنابراين، قيامت قابل ظهور براى غيرخداوند نيست. به بيان ديگر تا «غير» غير است و خودى خود را حفظ مى‏كند و وجود استقلالى‏اش را در برابر خداوند دارد؛ قيامتش برپا نمى‏شود در اين باب نگا: استاد محمد شجاعى، قيام قيامت، مبحث چگونگى نفخ صور اوّل و دوّم. و آنگاه كه قيامتش برپا شود، خودى در كار نيست و هستى مستقلى در برابر خداوند وجود ندارد تا گفته شود علم به قيامت از نزد خدا به ديگرى سرايت كرده است. نگا: علامه سيد محمدحسين طباطبايى، انسان از آغاز تا انجام، ترجمه و تعليقات صادق لاريجانى، صص 109 - 108 و 303 - 302 و الميزان، ج 9، ص‏370.

پرسمان دانشجویی