فضائل ابا عبدالله الحسین | کتابخانه مجازی الفبا

در فضيلت زيارت حضرت ابى عبد اللّه الحسين عليه السّلام و آدابى كه زائر آن جناب بايد در راه زيارت و در آن حرم مطهر رعايت‏ كند و كيفيت زيارت آن حضرت مطلب فراوان است که در اینجا در سه مقصد اشاره می شود:

مقصد اول:در فضيلت زيارت حضرت امام حسين عليه السّلام

بدانكه فضيلت زيارت امام حسين عليه السّلام از دايره بيان بيرون است و در روايات بسيارى وارد شده كه معادل‏ حجّ عمره و جهاد و بلكه به مراتب بالاتر و افضل است و باعث مغفرت و سبكى حساب و بالا رفتن درجات و اجابت‏ دعاها گشته و موجب طول عمر و حفظ بدن و مال و زياد شدن روزى و برآمدن حاجات و برطرف شدن غصّه‏ها و گرفتاريهاست‏ و ترك آن سبب نقصان دين و ايمان و ترك حقّ بزرگى از حقوق پيامبر صلّلى اللّه عليه و آله و سلّم است و دست‏كم ثوابى كه نصيب‏ زائر آن قبر شريف مى‏شود،اين است كه گناهانش آمرزيده شده و حق تعالى جان و مالش را حفظ كند،تا او را به اهلش بازگرداند و چون روز قيامت شود،خدا او را حافظتر از دنيا خواهد بود و در روايت بسيارى آمده:زيارت آن حضرت‏ غم را زايل و شدّت جان دادن و هراس قبر را برطرف مى‏كند و هر مالى كه در راه زيارت آن حضرت خرج شود،هر درهمى براى او به هزار درهم،بلكه به ده هزار درهم حساب مى‏شود،و چون به طرف قبر آن حضرت رود،چهار هزار فرشته از او استقبال كنند و چون بازگردد،او را مشايعت مى‏كنند.پيامبران و اوصياى آنها و امامان معصوم و ملائكه سلام اللّه عليهم اجمعين‏ به زيارت آن حضرت مى‏آيند و براى زائران آن حضرت دعا مى‏كنند و ايشان را بشارتهاى مى‏دهند و حضرت حق به‏ جانب زائران آن حضرت،پيش از نظر به اهل عرفات نظر مى‏فرمايد و هركسى در روز قيامت آرزو مى‏كند،اى كاش‏ زائر آن حضرت بود،بخاطر بسيارى كرامت و بزرگوارى زائران آن جناب كه در آن روز مشاهده مى‏كند،روايات‏ در اين باب بى‏اندازه است و ما در ضمن زيارات مخصوصه اشاره به بخشى از فضيلت زيارت آن حضرت‏ خواهيم كرد در اين قسمت فقط اكتفا به ذكر يك روايت مى‏كنيم: ابن قولويه و كلينى و سيّد ابن طاووس و ديگران به سندهاى معتبر از ثقه جليل القدر معاوية بن وهب بجلّى كوفى،روايت‏ كرده‏اند كه گفته:زمانى خدمت امام صادق عليه السّلام رفتم،آن حضرت را در مصلاّى خويش مشغول نماز ديدم،صبر كردم تا نمازش به پايان رسيد،پس از آن شنيدم با پروردگار خود مناجات مى‏كرد و مى‏گفت:اى خدايى كه ما را به كرامت‏ مخصوص كردى و به ما وعده شفاعت دادى و علوم رسالت را به ما عنايت كردى و ما را وارث انبيا قرار دادى،و امّتهاى گذشته‏ را به ما ختم فرموده و ما را به وصيّت پيامبر اختصاص داده و علم گذشته و آينده را به ما عطا فرموده و دلهاى مردم را به جانب‏ ما ميل داده‏اى اغفرلى و لاخوانى و زوّار قبر ابى الحسين بن علىّ صلوات اللّه عليهما آنان‏كه اموال خود را خرج كرده‏اند و بدنهاى خود را از شهرها بيرون آورده‏اند،به خاطر رغبت در نيكى ما و اميد به ثوابهاى تو،در امر صله به‏ ما و براى شاد نمودن پيامبرت و اجابت كردن امر ما و به علّت خشمى كه بر دشمنان وارد كرده‏اند و قصد ايشان از اين عمل خشنودى توست،پس ايشان را از جانب ما به خشنودى جزا ده،و شب و روز آنها را حفظ كن و در اهل و اولادشان‏ كه در وطن گذاشته‏اند خليفه آنان باش به خلافت نيكو،و رفيق ايشان باش و شرّ هر جبّار معاند و هر ضعيف و شديد از آفريدگانت و شرّ شياطين جن و انس را از آنان دفع فرما،و به ايشان زياده از آنچه از تو اميد دارند عنايت كن،اميد به تو در دور شدن از وطنهايشان،و اختيار كردنشان ما را،بر فرزندان و اهالى و خويشان خود.خدايا دشمنان،بيرون‏ آمدن آنان را به زيارت ما عيب گرفتند،و اين مخالفت دشمنان مانع ايشان از قصد و بيرون آمدن بسوى ما نشد،

فَارْحَمْ تِلْكَ الْوُجُوهَ الَّتِي غَيَّرَتْهَا الشَّمْسُ وَ ارْحَمْ تِلْكَ الْخُدُودَ الَّتِي تُقَلَّبُ عَلَى قَبْرِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَلَيْهِ السَّلامُ

پس رحم كن آن صورتها را كه آفتاب تغيير داده و رحم كن گونه‏هاى آنان را كه بر قبر امام حسين عليه السلام مى‏گردانند.

و رحم كن آن ديده‏ها را كه براى دلسوزى بر ما اشكشان جارى شد و رحم كن آن دلها را كه زارى كردند،و سوختند براى مصيبت ما، و رحم كن آن صداها را كه در مصيبت ما بلند كرده‏اند.خدايا آن‏جانها و بدنها را به تو مى‏سپارم،تا آنها را از حوض كوثر در روز تشنگى سيراب كنى و پيوسته آن حضرت به اين صورت در سجده دعا مى‏كرد،چون فارغ شدى،عرضه داشتم،اين دعايى‏ كه من از شما شنيدم،اگر در حق كسى مى‏كرديد كه خدا را نمى‏شناخت،گمان داشتم هرگز آتش دوزخ به او نرسد،و اللّه‏ آرزو كردم كه آن حضرت را زيارت كرده بودم و حجّ انجام نداده بودم!!امام فرمود:تو چه بسيار نزديكى به آن حضرت‏ تو را از زيارت چه چيز مانع است؟معاويه ترك زيارت مكن،گفتم:فدايت شوم،نمى‏دانستم اين اندازه فضيلت‏ دارد،فرمود:اى معاويه،آنها كه در آسمان براى زيارت‏كنندگان آن حضرت دعا مى‏كنند،زياده از آنهايند كه در زمين دعا مى‏كنند،زيارت آن حضرت را براى ترس از احدى ترك مكن،كه هركس به خاطر ترس،ترك زيارت كند آن‏قدر حسرت ميبرد،كه آرزو مى‏كند اى كاش به اندازه‏اى نزد قبر آن حضرت مى‏ماندم كه در آنجا دفن مى‏شدم!آيا دوست‏ ندارى خدا تو را در ميان آنهايى كه رسول خدا و على و فاطمه و امامان معصوم عليهم السّلام بر آنها دعا مى‏كنند؟ببيند آيا نمى‏خواهى از آنها باشى كه ملائكه در قيامت با آنان مصافحه مى‏كنند؟آيا نمى‏خواهى از آنها باشى كه در قيامت وارد شوند و هيچ گناهى بر آنها نباشد؟آيا نمى‏خواهى از آنها باشى كه در قيامت رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم با آنان مصافحه مى‏كند؟!

مفاتیح الجنان شیخ عباس قمی- زیارت امام حسین علیه السلام

پرسمان دانشجویی