درمان پوچ‏گرايي | کتابخانه مجازی الفبا

اگه بخواهيد آدمی رو از پوچی در بيارين چی کار می کنيد؟

پوچ‏گرايى علل و عوامل مختلفى دارد كه اهم آنها عبارت است از:
1- نداشتن فلسفه درست و اساسى در زندگى،
2- فقدان ايده‏آل و آرمان عالى و معنوى،
3- مسائل تربيتى و خانوادگى،
4- ناكامى و شكست در خواسته‏ها،
5- تعارضات داخلى و ناتوانى در حل آنها،
6- بحران هويت.
اين مشكل كم و بيش در برخى از جوانان وجود دارد. جوانانى كه در پى اهداف و آرمان‏هاى بلند و ارزشمندى هستند با مشكل مضاعفى رو به رو مى‏شوند. زيرا علاوه بر مشكلات روحى ناشى از دوران جوانى و محروميت‏ها و فشارهاى دوران تحصيل از اين كه بين وضع موجود و آرمان مطلوبشان فاصله زيادى احساس مى‏كنند. رنج جانكاهى آنان را مى‏آزارد. در عين حال بايد دانست كه زندگى مجموعه‏اى از شادى و رنج كامروايى و ناكامى تلخى و شيرينى و خلاصه ميدان جنگى است كه هركس در آن سهمى از پيروزى و شكست دارد: «زندگى جنگ است جانا بهر جنگ آماده شو». آرى همه اينها به انحاى گوناگون در زندگى هر فرد وجود دارد و در ايام جوانى و تحصيلى اين فشارها شديدتر است اما چه بايد كرد؟ نكته مهم و اساسى نحوه برخورد انسان با اين مسائل است.
در اين رابطه دو گونه برخورد مى‏توان داشت:
1- واكنش انفعالى؛ در برخورد انفعالى انسان همواره مشكلات را بزرگ مى‏بيند. در اكثر صحنه‏ها خود را شكست خورده مى‏پندارد. على‏رغم اين كه از خود انتظاراتى بيش از حد دارد در گشودن راه و گام نهادن به سوى هدف خود را ناتوان مى‏بيند. امكانات، توانمندى‏ها و موفقيت‏هاى خويش را فراموش مى‏كند. كم كم احساس يأس، ضعف و سستى در او فزونى گرفته و خود را بيمار مى‏پندارد.
2- واكنش فعال؛ در برخورد فعال انسان به مقايسه معقول و منطقى بين خواسته‏ها و توانمندى‏ها و شكست‏ها و پيروزى‏ها مى‏پردازد. توقع از خويش را با واقعيات و توانايى‏هاى فردى و شرايط محيطى و اجتماعى تنظيم مى‏كند و با جديت نشاط و روحيه بالا به فعاليت و تلاش مى‏پردازد.
رعايت توصيه‏هاي زير در اين زمينه مفيد خواهد بود:
1- همواره به آرمان‏هاى دست نيافتنى نينديشيد بلكه موفقيت‏هاى خود را نيز در نظر گيريد.
2- خواست‏ها و تمايلات خود را در سطح توانايى‏ها تنزل دهيد.
3- نشاط خود را همواره حفظ كنيد و هرگز خود را مريض و ضعيف به حساب نياوريد. براى حفظ نشاط همه روزه ورزش كنيد.
4- مشكلات را عادى بدانيد و به همان اندازه آنها را بپذيريد كه كاميابى‏ها را پذيرا هستيد.
5- براى رشد معنويت بايد براى خود برنامه‏ريزى كنيد. البته برنامه سنگين نريزيد بلكه اندك ولى در اجراى آن مداومت و جديت داشته باشيد.
6- براى شركت در فعاليت‏هاى فرهنگى هر قدر مى‏توانيد تلاش كنيد هر چند بسيار اندك و اگر اصلا نمى‏توانيد در فرصت‏هاى ديگر اين كار را انجام دهيد.
7- همواره از خداوند در همه امور مدد جوييد و نسبت به آنچه او مقدر مى‏فرمايد راضى باشيد.
بنابراين احساس پوچي گاهي ناشي از برخي ناكارها مثل احساس در جازدن و يا دور شدن از مقام هاي معنوي باشد. ولي چنين احساس هايي گاهي خلاف واقع است و يا آرزوهاي معنوي فرد بالاتر از آن است كه الآن به آن رسيده است. در اين گونه موارد بايد با رحمت الهي و لطف خاص خداوند اميدوار بود و از خداوند كمك گرفت. چنين احساسي موجب به جاي اينكه حركت معنوي و تلاش عبادي خود را كاهش دهيد بايد حركت آفرين باشد و فرصت هاي از دست داده را جبران كنيد. زيرا يأس و نااميدي از رحمت الهي آن هم رحمت واسعه اش خود نوعي گناه است زيرا خداوند مي فرمايد: يأس و نوميدي از خداوند گناه است. پس با تجديد نظر و بلند كردن همت و تلاش مضاعف و اميد به رحمت الهي، به احساس پوچي پايان دهيد. بدون ترديد نيازمند يك برنامه منظم معنوي و اخلاقي است كه در متن بالا بر آن اشاره شد.

پرسمان دانشجویی