فرقه شيخيه | کتابخانه مجازی الفبا

درباره گروه «شيخيه» توضيح دهيد.

شيخى‏گرى، نوعى انشعاب از تشيع است كه در قرن دوازدهم هجرى پديد آمد. بنيان‏گذار آن شيخ احمد احسائى است. وى كه در زمان فتحعلى‏شاه در كربلا مى‏زيست، ذاتاً مرد تيزهوش و زبان‏دارى بوده و شاگردان زيادى هم داشت كه در ايران و عراق و جنوب عربستان بسيار معروف شدند. شيخ احمد احسائى، از آنجا كه هم به تشيع دلبستگى داشت و هم به فلسفه يونان و نمى‏توانست از يكى بريده و به ديگرى بپيوندد، راهى تازه و چاره‏اى نو انديشيد و سرانجام تغييرات و دگرگونى‏هايى در تشيع پديد آورد و آن را در قالب‏هايى عنوان نمود كه باعث خشم شيعيان گرديد. بعضى از ديدگاه‏هاى منسوب به او و طرفدارانش چنين است:1. آفريننده اين جهان امامان بوده و روزى دهنده و گرداننده نيز آنها هستند و خدا رشته كارها را به دست آنان سپرده است.2. پيامبر(ص) چون به معراج رفت در گذشتن از كره آب، «عنصر آبى» و در گذشتن از كره باد، «عنصر هوايى» و در گذشتن از كره آتش «عنصر آتشى» خود را انداخت تا بتواند از تن و چارچوب مادى به درآيد و رها گردد و قادر باشد از كره‏هاى آسمانى بگذرد.3. انسان در معاد با جسم و عنصر ظاهر نمى‏شود؛ بلكه در قالب «هور قليائى» دوباره جان مى‏گيرد.4. انسان دو جسم و دو جسد دارد:الف. نخست جسدى است كه از عناصر زمانى آب، خاك، هوا و آتش تركيب شده است. گاهى مانند لباس آن را مى‏پوشد و گاهى درمى‏آورد. هيچ‏گونه لذت و رنج، طاعت و معصيت به او نسبت داده نمى‏شود ؛ در هنگام مرگ اين لباس را وامى‏گذارد.ب. جسد هور قليائى يا برزخى، همان طينت انسان و واسط بين عالم ملك و ملكوت است و پس از مرگ در قبر مرده، باقى مى‏ماند. اما هنگام نفخ صور اول (نفخ اماته) روح از آن جدا مى‏شود و هنگام صور دوم (نفخ احياء) دوباره روح به آن باز مى‏گردد. پس روح انسان در قيامت با همين جسد هور قليائى، بازخواهد گشت و حساب پس خواهد داد و داخل بهشت يا دوزخ خواهد شد.جهت آگاهى بيشتر در رابطه با جسم اول و دوم نيز بنگريد : رضا برنجكار، آشنايى با فرق و مذاهب اسلامى، ص 174
5.اصول دين چهار اصل است: توحيد، نبوت، امامت و اعتقاد به «ركن رابع».6. واژه «امام» به مفهوم پيشواى شيعه كامل و «ركن رابع» است. زمين هرگز از وجود امام و حجّت خالى نيست تا آنكه خود امام «يعنى حضرت صاحب(عج )» ظاهر شود. از اين رو به كار بردن اصطلاح امام و حجّت، بر «شيعى كامل»، اشكالى ندارد و مهم آن است كه در هر عصرى و زمانى، عادلانى خواهند آمد كه وظيفه‏شان دفاع از دين و ارشاد خلايق است.7. مقصود از امام زمان‏ .در اين باب نگا: مدرس چهاردهى، شيخيگرى، بابيگرى، كتابفروشى فروغى تهران، بى‏تا ؛ مجموع كتاب و تاريخ جامع بهائيت (نوماسونى )، بهرام انواسيبابى، انتشارات سخن، تهران، چاپ پنجم 1374 صص 24 - 68، فصل دوم. در روايات، حضرت صاحب‏الامر(عج ) نيست؛ بلكه مقصود «شيعه كل» و يا «ركن رابع» است كه همان حجت‏هاى خداوند بر خلق و واسطه‏هايى ميان امام غايب و خلق هستندبرخى برآنند كه منشأ اكثر آراى نادرست و غلوآميز شيخيه؛ سيد كاظم رشتى شاگرد شيخ احمد احسايى است و شيخ به آنها اعتقاد نداشته است.سيد محسن الامين، اعيان الشيعه، ج 2، ص 590.

پرسمان دانشجویی