پاداش زنان بهشتي | کتابخانه مجازی الفبا

چرا در بهشت فقط زنان زيبارو و حوری وجود دارد پس زنها چگونه بايد در بهشت خود را ارضا کنند و آيا در بهشت فقط کار انسان اين است که يا در حال خوردن باشد و يا درحال سکس! خواهشمند است جواب را با آيه قرآن بدهيد.

1.در مورد اینکه آیا كلمه حوری بهشتی فقط دلالت بر زنان بهشت دارد يا شامل مذکر هم بین مفسرین اختلاف نظر وجود دارد؛ برخي از آنان معتقدند اساسا كلمه حور مونث نيست بلكه هر همسر بهشتي اعم از زن يا مرد را شامل مي شود.
2.خداوند متعال در قرآن کریم می فرماید: « يا عِبادِ لا خَوْفٌ عَلَيْكُمُ الْيَوْمَ وَ لا أَنْتُمْ تَحْزَنُونَ - الَّذينَ آمَنُوا بِآياتِنا وَ كانُوا مُسْلِمينَ - ادْخُلُوا الْجَنَّةَ أَنْتُمْ وَ أَزْواجُكُمْ تُحْبَرُونَ - یُُطافُ عَلَيْهِمْ بِصِحافٍ مِنْ ذَهَبٍ وَ أَكْوابٍ وَ فيها ما تَشْتَهيهِ الْأَنْفُسُ وَ تَلَذُّ الْأَعْيُنُ وَ أَنْتُمْ فيها خالِدُونَ - وَ تِلْكَ الْجَنَّةُ الَّتي‏ أُورِثْتُمُوها بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (زخرف/ 68 – 72 ) ( اى بندگان من! امروز نه ترسى بر شماست و نه اندوهگين مى‏شويد! همان كسانى كه به آيات ما ايمان آوردند و تسليم بودند. شما و همسرانتان در نهايت شادمانى وارد بهشت شويد! ظرفهاو جامهاى طلايى را گرداگرد آنها مى‏گردانند؛ و در آن(بهشت) آنچه دلها مى‏خواهد و چشمها از آن لذت مى‏برد موجود است؛ و شما هميشه در آن خواهيد ماند! اين بهشتى است كه شما وارث آن مى‏شويد بخاطر اعمالى كه انجام مى‏داديد! )
ظاهر این آیه شریفه بیانگر آن است که مخاطب این آیه مومنان هستند ؛ اعم از مردان مومن و زنان مومن ؛ در این آیه شریفه سه مطلب قابل توجه است : 1. مومنین با ازواجشان وارد بهشت می شوند؛ علامه طباطبایی در تفسیر المیزان فرموده اند : « مراد از این ازواج حور العین نیستند ؛ چون حور العین خارج از بهشت نیستند که داخل آن شوند . پس مراد از آن همسران دنیایی هستند. » اما جای شک نیست که زنان همه مردان بهشتی اهل بهشت نمی شوند ؛ همینطور شوهران همه زنان بهشتی هم اهل بهشت نمی شوند ؛ درحالی که خطاب خداوند متعال به همه اهل بهشت است ؛ لذا بعید نیست که در بهشت و حتی قبل از ورود در بهشت یا حتی در عالم برزخ زنان مومن بهشتی با مردان مومن بهشتی ، همسر شوند.( الله اعلم ) 2. در این آیه شریفه تصریح شده که اهل بهشت هر چه بخواهند برای آنها فراهم است ؛ این مطلب در آیه 31 فصلت نیز بیان شده است : « نَحْنُ أَوْلِياؤُكُمْ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ فِي الْآخِرَةِ وَ لَكُمْ فيها ما تَشْتَهي‏ أَنْفُسُكُمْ وَ لَكُمْ فيها ما تَدَّعُونَ » ( ما(فرشتگان )ياران و مددكاران شما در زندگى دنيا و آخرت هستيم؛ و براى شما هر چه دلتان بخواهد در بهشت فراهم است، و هر چه طلب كنيد به شما داده مى‏شود. ) بنا براین اگر زنان مومن بهشتی در بهشت آرزوی شوهرانی از جنس موجودات بهشتی داشته باشند ؛ حتماً برای آنها محقق خواهد شد ؛ در روایات فراوانی به این مطلب اشاره شده که نعمتهای بهشتی تابع اراده اهل بهشتند ؛ یعنی اگر اهل بهشت نعمتی را اراده کنند آن نعمت تحقق می یابد. . 3. در این آیه شریفه تصریح شده که بهشت و هر چه در آن است ، نتیجه اعمال خود انسانهای بهشتی است ؛« وَ أَنْ لَيْسَ لِلْإِنْسانِ إِلاَّ ما سَعى‏ » (النجم : 39) ( و اينكه براى انسان بهره‏اى جز سعى و كوشش او نيست.) بنا بر این همسران بهشتی هم نتیجه اعمال خود انسانهاست ؛ و اساسا در بهشت ، هر کسی تنها قادر به طلب آن چیزی است که متناسب با وجود او باشد ؛ و وجود هر کس را علم و عمل او می سازد. « قُلْ كُلٌّ يَعْمَلُ عَلى‏ شاكِلَتِه »(الإسراء : 84) ( بگو هر کس بر اساس ساختار وجودی خود عمل می کند.)
حاصل مطلب این که : وجود ازواج برای زنان بهشتی ذاتا ممکن است ؛ و اگر زنان بهشتی شوهری طلب کنند حتماً تحقق خواهد یافت .
در جواب قسمت دوم سوال عرض می شود که بهشت به طور کلی دارای سه مرتبه است ؛ ــ البته هر مرتبه ای نیز خود مراتبی دارد ـــ مرتبه اول بهشت ، بهشت اعمال است ؛ این مرتبه ، از آن کسانی است که صاحب اعمال صالحند ؛ لذا این مرتبه برای همه اهل بهشت است ؛ و همه اهل بهشت از خاتم النبین (ص) گرفته تا پایین ترین مومنان از آن برخوردارند - البته با حفظ مراتب - . مرتبه دوم بهشت ، بهشت صفات است ؛ این مرتبه برای کسانی است که دارای صفات الهی هستند ؛ و صفات الهی در آنهات تجلّي نموده است ؛ اینها خواصّ اهل ایمانند ؛ و مرتبه سوم بهشت ؛ بهشت ذات است ؛ برای کسانی که ذاتشان ذات الهی شده است؛ و جز خدا را نمی بینند . بنا بر این گروه سوم از تمام مراتب بهشت بر خوردارند ؛ چون آنكه ذاتش الهي است به نحو اولي صفات و اعمال او نيز الهي خواهد بود ؛ و گروه دوم از دو مرتبه برخوردارند ؛ چون آنكه صفاتش الهي است به نحو اولي اعمال او نيز الهي خواهد بود ؛ و گروه اول تنها از یک مرتبه برخوردارند ؛ و به نظر می رسد که لذت خوردن و لذائذ جنسی و امثال آنها که لذائذ جسمانی هستند ؛ در مرتبه پایین بهشت است ؛ لذا بهشت تنها منحصر در این گونه نعمات نیست ؛ بلکه نعمات دیگری نیز در آن وجود دارد که برای اهلش مهیّا شده است ؛ لکن از آنجا که اکثر اهل بهشت از گروه اوّلند و این گروه بیشتر به تشویق و تهییج احتیاج دارند ، نعمتهای مربوط به آنها نیز بیشتر و مفصّلتر بیان شده است؛ اما وصف بهشت خواص از آن جهت که خود اهل اشارتند با اشارت بیان شده است.
« وَعَدَ اللَّهُ الْمُؤْمِنينَ وَ الْمُؤْمِناتِ جَنَّاتٍ تَجْري مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدينَ فيها وَ مَساكِنَ طَيِّبَةً في‏ جَنَّاتِ عَدْنٍ وَ رِضْوانٌ مِنَ اللَّهِ أَكْبَرُ ذلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظيمُ »(التوبة : 72) ( خداوند به مردان و زنان باايمان، باغهايى از بهشت وعده داده كه نهرها از زير درختانش جارى است؛ جاودانه در آن خواهند ماند؛ و مسكن‏هاى پاكيزه‏اى در بهشتهاى جاودان(نصيب آنها ساخته)؛ و رضوانی از خدا، برتر است؛ و رستگاري عظيم ، همين است! ) در اين آیه شریفه بعد از وصف بهشت جسمانی با اشارتی از بهشت رضوان سخن گفته است که بهشتی برتر است ؛ و اهلش مي دانند كه آن چه اندازه از بهشت جسماني خواستني تر است .
باز خداوند متعال مي فرمايد : « يا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ - ارْجِعي‏ إِلى‏ رَبِّكِ راضِيَةً مَرْضِيَّةً - فَادْخُلي‏ في‏ عِبادي - وَ ادْخُلي‏ جَنَّتي‏ »( فجر / 27 – 30)( اى جان اطمینان یافته و به آرامش رسیده ، به سوى پروردگارت بازگرد در حالى كه هم تو از او خشنودى و هم او از تو خشنود است، پس در زمره بندگانم درآي ، و در بهشت خودم وارد شو. ) ؛ این بهشت ذات است ، برای کسانی که به یقین مطلق و نهایت درجه کمال انسانی رسیده اند و روحشان آرام یافته است ؛ فخر اینها عبودیت و لذت اینها دیدار پروردگار است .كسي كه در زمره اينان قرار مي گيرد ، در عين اينكه از تمام مراتب بهشت برخوردار است ، اما التفاتي به مراتب بهشت ندارد ؛ زبان حال اين گروه در كلام حافظ شيرازي چنين است كه :
« پدرم روضه رضوان به دو گندم بفروخت --- ناخلف باشم اگر من به جوي نفروشم »
و در روايت است كه حورالعين از اين گروه به خدا شكايت مي كنند كه خدايا تو ما را براي اينها آفريده اي ولي اينها التفاتي به ما نمي كنند.
مطلب دیگر در باب لذائذ جسمانی بهشت این است که این لذائذ از سنخ لذائذ انسانی هستند نه از سنخ لذائذ حیوانی ؛ توضیح مطلب این که اکثر انسانها در دنیا ، اوّلاً لذت غالبشان لذت غذا و لذت جنسی و امثال آنها ست و ثانیا این گونه افراد لذت غذا و لذت جنسی و امثال آن را با قوای حیوانی خود مثل قوّه وهم و خیال و شهوت و غضب ادراک می کنند ؛ نه با قوه عقل که قوه انسان متوسط است و نه با قوّه قدسيّه كه قوه انسان كامل است ؛ چون قوه غالب در اكثر انسانها همین قوای حیوانی است ؛ « بل اکثرهم لا یعقلون » اما افرادی هستند که در همین دنیا در اثر رشد وجودي عقلشان بر دیگر قوای وجودیشان غالب شده است ؛ لذا لذات امور را با عقلشان ادراک می کنند نه با وهم و خیال و شهوت و غضب ؛ یعنی همه قوای وجودی آنها تحت فرمان عقل است ؛ لذا در این گونه افراد لذت غذا و لذت جنسی را عقل ادراک می کند ولی به واسطه قوه شهوت ؛ به همین علت این گونه افراد غذا نمی خورند مگر به یاد خدا ؛ و با همسر خود نزدیکی نمی کنند مگر به یاد خدا ؛ اینها در هر لذتی خدا را می بینند و با هر لذتی به خدا تقرب می جویند. امام سجاد (ع) در مناجات ذاکرین از مناجات خسة عشر می فرماید: «اسْتَغْفِرُكَ مِنْ كُلِّ لَذَّةٍ بِغَيْرِ ذِكْرِكَ وَ مِنْ كُلِّ رَاحَةٍ بِغَيْرِ أُنْسِكَ وَ مِنْ كُلِّ سُرُورٍ بِغَيْرِ قُرْبِكَ وَ مِنْ كُلِّ شُغُلٍ بِغَيْرِ طَاعَتِكَ »(بحارالأنوار ؛ج : 91؛ ص : 152 و مفاتیح الجنان ؛ باب اوّل ؛ ص 189 ) ( خدایا از تو آمرزش می طلبم از هر لذتی که همرا یاد تو نباشد و از هر آسایشی که همرا با انس تو نباشد و از هر شادمانی که همراه با نزدیک شدن به تو نباشد و از هر کاری که همرا با اطاعت تو نباشد . »
البته بايد توجه داشت كه این مقام ، مقام اهل بیت نیست ؛ مقام اهل بیت بسي فراتر از این حدّ است ؛ لذت اهل بیت لذت الهی و با نفس قدسيّه است نه لذت عقلی ؛ این مقام ، مقام ذاکرین است ؛ مقام امثال خواجه نصیر الدین طوسی است ؛ علامه حلی (ره) فرموده اند: «من یازده سال با خواجه نصیر الدین طوسی ( قدس سرّه) زندگی نمودم ؛ ودر این مدّت یک عمل مباح از ایشان ندیدم .» یعنی این مرد الهی هر عملی که انجام می داد یا برای او واجب بود یا مستحب ؛ و كاري را براي غير خدا انجامنمي داد ؛ حتي خواب و خور هم براي خدا بود ؛ بنا بر این خیال نکنیم که لذت بردن اولیای الهی در دنیا مثل لذت بردن انسانهای عادی است ؛ به قول جناب مولوی :
« کار پاکان را قیاس از خود مگیر --- در نوشتن گرچه باشد شیر شیر
آن یکی شیریست اندر بادیه ---- وآن دگر شیریست اندر بادیه
آن یکی شیریست کادم می خورد---وآن دگر شیریست کادم می خورد.»
_ شير: شير جنگل و شير خوردني ؛ باديه : ظرف شير و صحرا _
در بهشت نیز لذائذ اهل بهشت چنین است ؛ یعنی بهشتی هیچ لذتی نمی برد مگر به یاد خدا ؛ و با هر لذتی خدا را می بیند و تقرب او به خدا افزونتر می شود ؛ و معرفت او به خدا زیادتر می شود. همچنین لذائذ بهشتی از حیث شدّت و تعداد بی نهایتند ؛ یعنی هر لذت بهشتی هم خود بی نهایت شدید است هم این که هر لذتی همه لذائذ را در خود دارد ؛ لکن یک لذت در آن بر دیگر لذائذ غالب است ؛ مثلا در سيب لذت همه ميوه ها و همه خوراكيها و پوشيدنيها و ديدنيها و حتي لذت جنسي وجود دارد ؛ لكن لذت سيب در آن بر ديگر لذائذ غالب است.

پرسمان دانشجویی